Reportage: deze vrouw maakt protheses voor Japanse gangsters

Japanse gangsters, beter bekend als de Yakuza, vinden maar moeilijk hun draai in de samenleving nadat zij uit het syndicaat stappen. Het grootste obstakel lijkt het missen van een vingerkootje, dat door de gangster zelf wordt afgesneden om berouw te tonen aan de maffiabaas. De protheses van Yukako Fukushima bieden een laatste strohalm. ‘Veel ex-Yakuza moeten hun zelfvertrouwen herwinnen. Dat krijgt echt een boost door de protheses.’

Fotografie Bug Barnes

Nieuwe baan of bruiloft

Het moet ongeveer vijf à zes jaar geleden zijn geweest, zo gaat Hiroo verder, dat hij Fukushima op televisie voorbij zag komen. Het ging over protheses voor ex-criminelen. Hij besluit na wat onderzoek te hebben gedaan op internet contact op te nemen. Hiroo staat op het punt om de ouders van zijn vriendin te ontmoeten. Uit angst voor wat zij zullen denken als ze zijn stompje zien, denkt hij er goed aan te doen om een kunstvinger te nemen. Fukushima knikt: ‘Je ziet dat veel van mijn klanten een kunstvinger nemen bij een bijzondere gelegenheid; de start van een studiejaar, het beginnen van een nieuwe baan, of een bruiloft.’ Overigens wil ze hier wel direct bij vermelden dat slechts zeven procent van haar klanten met een kunstvinger bij de Yakuza hebben gezeten.

Inmiddels is Hiroo druk in de weer met zijn eigen zaak, een kinderdagverblijf. Hij geeft zijn visitekaartje. Fukushima kijkt met een trotse blik toe. Ze ontvangt geregeld brieven van voormalig Yakuza-leden die met behulp van een vingerprothese hun weg terug vonden in de Japanse maatschappij. Gister nog. ‘Hij was zo dankbaar,’ aldus een glunderende Fukushima. Toch zijn er ook tragische verhalen van ex- Yakuza die in de gevangenis belandden, of teruggingen naar de maffia. Ook zij schreven brieven. Vanwaar al die brieven? Ongevraagd haakt Hiroo in: ‘Ik denk dat ze zich schuldig voelen. Ze kregen de kans, maar lieten deze onbenut. One chance,’ zegt hij terwijl hij een vinger omhoog houdt.

Gevraagd naar aanvaringen met voormalige bendeleden, slaat Fukushima haar handen voor haar gezicht en schreeuwt ‘Oh my God!’ Niet al haar klanten zijn even vredelievend als Hiroo. ‘Ik ben vaak bedreigd door klanten die hun rekening niet konden betalen. Dat pikte ik niet. Ik behandel hen niet anders dan ‘normale’ klanten, dus ook zij moeten betalen. Dan gooiden ze het meubilair weer overhoop, of werd ik met een mes bedreigd.’ Ze lacht weer. Was ze niet bang dan? ‘Dat was ik zeker, zeker weten. Maar ik zie het zo; ik heb niks verkeerd gedaan, zij zitten verkeerd.’

Lees het hele verhaal op Blendle.