Lodewijk Asscher: ‘Die rechtse droom, daar trappen we niet meer in’

Als wethouder in Amsterdam ging hij van deur tot deur om te controleren of het leerlingenvervoer voor gehandicapte kinderen was verbeterd onder zijn leiding. Een rasechte sociaaldemocraat met een hart voor het volk. Maar blijft Lodewijk Asscher (42) dezelfde betrokken man nu hij lijsttrekker van de Pvda is? ‘Politiek is geen spelletje. Je doet het voor de volgende generaties, voor onze kinderen.’

Fotografie Corné van der Stelt

Hoe trekken we uiterst links en uiterst rechts weer een beetje naar elkaar toe? De samenleving lijkt wel enorm gepolariseerd en verhard.

‘Ik denk dat we door veiligheid te garanderen en door mensen het gevoel te geven dat ze erbij horen de boel naar elkaar toe kunnen trekken. Hoe denkt Wilders dan veiligheid te garanderen? Het uiterste van wat Wilders wil kan niet. We kunnen geen Korans uit slaapkamers weghalen. In zo’n staat willen we toch niet leven? Maar we kunnen niet alleen zeggen dat Wilders niet deugt, we moeten ook zorgen dat je in een land leeft waar je veilig bent. Ik denk dat je veilig bent in een land waar de politieagent de buurt kent. Weet welke jongens wel deugen en welke niet. Ik denk dat je veilig bent als de veiligheidsdiensten hun werk kunnen doen, als de scholen de kinderen onze normen en waarden bijbrengen en iedereen zich aan onze spelregels houdt. Dat moeten wij ook handhaven, dat is waar ik voor sta. Dat is wat ik te bieden heb. Die zekerheid die men wil, gaat niet alleen over veiligheid, maar ook over banen, werkgelegenheid. We moeten onder ogen zien dat er dingen moeten veranderen, dat Europa anders moet gaan werken. Werkgevers moeten ophouden met de lonen te drukken.’

Kan er een belastingverlichting komen?

‘Ik denk dat er een belastingverschuiving moet komen. Grote ondernemingen moeten normaal en naar verhouding gaan meebetalen. Door al die slimme constructies is het bar weinig wat ze afstaan. Dus als we dat aanpakken, biedt dat ruimte voor lastenverlichting voor de kleine man. Een MKB’er betaalt keurig al z’n belastingen want anders weet de fiscus hem te vinden, maar die ziet ook in de krant dat multinationals nauwelijks af hoeven te dragen door gehaaide constructies. We moeten juist bij die grote bedrijven ons belastinggeld halen en niet meer zoveel bij de kleine bedrijven. Die rechtse droom, daar trappen we niet meer in. We hebben een flinke crisis gehad de afgelopen jaren, nu gaat het weer goed met de economie, maar er zijn vele ontslagen gevallen en kleine zelfstandigen hebben ingeteerd op hun reserves. De grote bedrijven maken allang weer grote winsten.’