'Alle schandalen zullen DENK geen electorale schade opleveren'

Toen NRC Handelsblad met een onthullend verhaal de werkwijze van de politieke beweging DENK blootlegde, ontstond er sensatie in de media en politiek. Dat de jongens zich niet altijd keurig gedroegen, was onderhand voor iedereen duidelijk, maar nu kregen we ook praktijkvoorbeelden gepresenteerd, nota bene aan de hand van gevoerde chatgesprekken.

Wat was het geval? De mannen beheren zelf trolaccounts, die het debat over hen een bepaalde kant op moeten sturen, of anders vallen ze zelfbenoemde tegenstanders aan, waardoor de reputatie van die persoon bij de conservatieve islamitische achterban schade zal oplopen. Het is allemaal bedacht om DENK beter te profileren, en om dat voor elkaar te krijgen, moeten mogelijke opponenten zwart worden gemaakt.

Een etmaal later probeerden Tunahan Kuzu en Farid Azarkan de imagoschade enigszins te beperken door een cabaretesk filmpje online te gooien waarin de aantijgingen niet eens werden ontkend. We kregen een lachwekkend college voorgeschoteld over nepvolgers, een fenomeen waar iedereen last van heeft en dat totaal niet is te vergelijken met het moedwillig creëren van internetpersoonlijkheden teneinde een ander het leven zuur te maken.

Hoe kolderiek dit tafereel ook was, het zal de club geen electorale schade opleveren. Alle schuld werd neergelegd bij de media, die zich zouden bezondigen aan een hetze tegen de beweging, puur omdat ze opkomt voor mensen met een migratieachtergrond. Het is precies die gecultiveerde slachtofferrol die bijval oogst bij de achterban – die er wel degelijk is. Door de tegenstellingen in de samenleving te politiseren, met geen enkele intentie tot verbinding, gaat DENK over een maand twee of drie zetels pakken, ondanks alles wat we nu weten.

Want wat heeft het verhaal van NRC Handelsblad ons geleerd? In elk geval dat de beweging op een kwalijke manier wedijvert met (potentiële) Kamerleden met een migratieachtergrond, zodat de stem van de ‘boze bruine man’ in elk geval niet verloren zal gaan aan een ander. Als het bekend is dat elders een kandidaat met een migratieachtergrond rondloopt, moet deze persoon meteen worden ontmaskerd als landverrader en ‘islamitisch lokaas’. Dat laatste is trouwens wel héél ironisch: Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk werden jarenlang door de PvdA ingezet om de migratiestem te winnen, nu verwijten ze anderen hetzelfde te doen.

Wat ook opvalt: Farid Azarkan kwam altijd over als een emotionele doch keurige man. Daar is ook helemaal niets van over. Op het moment dat hij Ahmed Marcouch iets onwelgevalligs over DENK ziet verspreiden, vraagt hij meteen in de groepsapp of iemand de Marokkaanse Nederlander met een trol van repliek kan dienen. De agressie en vernielzucht die hiermee gepaard gaan, verduidelijken dat we te maken hebben met mensen die op hun eigen manier geradicaliseerd zijn, en dat over de rug van duizenden jongeren die politieke houvast zoeken.

Maar wat voor Wilders-adepten geldt, kan evengoed van de fanatieke achterban van DENK worden gezegd: de waarheid maakt op een gegeven moment niets meer uit, het gaat alleen nog om het sentiment dat wordt bespeeld. Toevallig verscheen tijdens de onthulling van NRC Handelsblad een interview met Tunahan Kuzu in het Algemeen Dagblad. Daarin liet de voorman van de beweging weten dat ‘wie in Nederland is geboren, of hier jaren woont, hoeft niet te integreren. Die moeten we accepteren.’ Het is boosaardige onzin. Polariserend, bovendien. Maar het scoort. En dat is voor hem het allerbelangrijkste.