Een nerdy huismus is uitgegroeid tot de boy wonder van televisieland. Luuk Ikink (33) is ?niet meer van je beeldbuis weg te branden. Na zijn vaste blokje internetgein bij Humberto Tan schoof hij door naar RTL Boulevard en werd hij presentator van het populair-wetenschappelijke Galileo.
Waarom moeten we met zn allen naar Galileo gaan kijken?
Ook als ik het niet zou presenteren, is het een programma dat ik graag wil zien. Het is een dagelijkse populair-wetenschappelijke show, in Duitsland is het al vijftien jaar een hit. Lekker om even een uurtje naar te kijken als je thuiskomt van je werk. Maar stiekem leer je er ook nog wel wat van. We laten niet alleen maar dingen ontploffen, je pikt ook feitjes op waar je later op verjaardagsfeestjes mee kan pronken. Manuel, een van onze verslaggevers, heeft bijvoorbeeld een vrije val gemaakt uit een vliegtuig. Maar dan wel met allerlei draadjes die we aan zijn hoofd hebben gekoppeld om te kijken wat er op zon moment nou in zijn hersenen gebeurt.
In Hilversum happen carrièretijgers naar elke kans die langskomt. Hoe hou jij je daar staande?
Dat is ook zo. Het is een veel te kleine vijver met veel te veel vissen. Maar ik zwem er tot nu toe wel vrij makkelijk doorheen. Juist omdat ik een tv-carrière nooit enorm heb nagejaagd. Ik wilde dj worden op de radio. Dat was echt mijn droombaan. En toen kwam dit. Het begon als een uitstapje, maar inmiddels is het wel de weg die ik verder wil bewandelen. Omdat het zo per toeval is gegroeid, kan ik er heel relaxed in staan. Het verschil met veel andere mensen in omroepland is dat ik wel heel veel ambitie heb, maar niet per se in iets concreets. Ik heb niet: ik moet over vijf jaar daar staan. Ik hoef niet hijgend door Hilversum. Alles wat ik vroeger leuk vond radio, tv, internet is nu mijn werk geworden. En ik heb niet het idee dat ik daar ooit mijn interesse in ga verliezen. Dat is mijn ambitie, in de media blijven werken. En als dat kan, ben ik een blij mens.
Waar gaat jouw ergste nachtmerrie over?
Ik ben niet echt een piekeraar, dus ik maak me nooit zoveel zorgen. Al begint dat wel te veranderen nu ik vader ben geworden. Als mijn zoontje een pukkeltje heeft, ga ik meteen googlen. En dan blijkt het gewoon een pukkeltje te zijn. Radiomensen hebben de radiodroom. Dat ze alle schuiven opengooien en er geen geluid meer uitkomt. Tegenwoordig heb ik s nachts de bekende televisiedroom. Dat ik voor een camera sta en geen idee meer heb wat ik moet zeggen. Die dromen zijn eng, omdat ze zo realistisch zijn. Ik heb één keer zon black-out gehad bij RTL Late Night. Verschrikkelijk was dat, het zweet brak me uit. Ik doe mijn nieuwsblokje altijd zonder autocue. Ik staarde naar mijn blaadjes, maar ik zag niks meer staan. Humberto zag dat en stelde me toen een vraag, want ik wist echt niet meer wat ik moest zeggen.