Groot Interview Frans Bauer: 'Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig.'

Hij woont dankzij zijn succes al jarenlang in een kast van een huis, maar verlangt soms toch naar ‘pissen in een koud schuurtje’. Dat met geld niet alles te koop is, bewijst die ene gruwelijke ochtend in 2010 waarop zijn oom en tante elkaar van het leven beroven. Voor het eerst praat Frans Bauer (43) erover. ‘Ik heb ze beiden zien liggen, een beeld dat ik nooit meer kwijtraak.’

Tjongejonge, Frans. Na drie jaar ben je er weer met een nieuw album. What took you so long? ‘Het heeft allemaal wat langer geduurd omdat ik me nog meer dan voorheen zelf ben gaan toeleggen op het schrijven van nummers. En ik moet zeggen: dat is aardig gelukt.’

In een van die eerste nummers zong je over ‘jumpen met een skippybal’. Met alle respect, maar dat kun je toch geen meesterwerk noemen? ‘Daar heb je gelijk in, dat was het ook niet. Toch ben ik er nog steeds trots op omdat het weergeeft hoe ik me op dat moment voelde. Ik ben 43 jaar, heb op elke plek mogen optreden en bijna vijftig platina platen ontvangen, maar toch hoor ik mijn muziek nooit op 538, 100% NL of 3FM. Je mag één keer over je singeltje komen praten, en daar ben ik dan ook oprecht dankbaar voor, maar daarna zwijgen die zenders je weer dood. Je gaat dan op een gegeven moment toch bij jezelf denken: zou het niet gewoon aan mij liggen en moet ik een andere invalshoek zoeken? Tja, en dan krijg je liedjes als Skippybal, die heel erg gimmick gericht waren. Waar mensen bewust een mening over zouden hebben, positief of negatief. Dat was simpelweg de domme, achterliggende gedachte.’

Met je nieuwe album Geluk, Hoop en Liefde is de oude vertrouwde ‘Bauersound’ weer terug. Wanneer wist je: ik moet terug naar de basis? ‘Na Skippybal maakte ik de Bauerpolka, puur om het radiovriendelijker te maken. Toen kreeg ik ineens het bericht dat mijn vader ziek en uitbehandeld was. Met dat in het achterhoofd zat ik tweeënhalf jaar geleden thuis op de piano te pielen met de akkoorden van mijn nummer Een beetje verliefd. Pa zat op de bank en merkte terloops op: “Frans, dit is veel mooier dan Skippybal.”Dat was voor mij het sleutelmoment waarop ik dacht: ja, inderdaad. Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig? Waarom zou ik voor de rest van mijn leven nummers maken die Hilversum wil horen, maar waar ikzelf helemaal niets mee heb? Die halte ben ik nu voorbij. Ik maak alleen nog maar muziek voor mijn fans, of de radio daar nu iets mee doet of niet. En het werkt. Geluk, Hoop en Liefde stond binnen een week bovenaan de Album Top 100.’

Lees het volledige interview op Blendle.