/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2016%2F10%2F3954594705-12874653-1.jpg)
Nieuwe Revu bericht wekelijks over belangwekkend nieuws uit de regio. Deze keer: Amsterdam huilt, waar het eens heeft gelachen. En dat is allemaal de schuld van die klote-yuppen en quinoakutjes. ‘Acceptere of Almere!’
Tekst: Danny Koks
Gentrificatie. Dat is een duur woord voor yuppen die met een dikke zak geld je stadje komen vernachelen. Met die dikke zak geld kopen ze namelijk huizen, waardoor de huizen ernaast ook heel duur worden. En alleen nog maar te betalen zijn voor andere yuppen met nog dikkere zakken geld.
Die kooplust jaagt de oorspronkelijke bewoners, de mensen die de stad ooit hun smoel en ziel gaven, naar de goedkopere buitengewesten. En wat blijft er dan nog over? Een stad waar de huizenmarkt overkookt en alleen nog maar bebaarde en beknotte hipsters op hun vintage racefietsjes van yogastudio naar biologische koffiebar pendelen. Dan krijg je, met andere woorden, dus een soort Amsterdam.
Amsterdammers klagen dat de lucht langzaam uit de longen van hun geliefde hoofdstad wordt geperst door quinoa kauwende huppelmutsjes en soja-latte slurpende mooiboys, die hun gebleekte tandjes blootlachen terwijl ze met twee vingers in de neus hun torenhoge hypotheek aflossen.
Lees ook: Surrealistisch kookboek Salvador Dalí is een geniale middelvinger naar alle quinoakutjes
Want die yuppies willen voor al hun centjes wel een relaxte stad terug. Zonder lawaai en stank, want dat is slecht voor je huidje. Daarom is Koningsdag afgezakt tot het niveau van een bingomiddag in de bejaardensoos en scheelde het maar een haartje of een luidruchtig protest van het grachtenvolk tegen zwerfvuil had de Canal Parade de das omgedaan.
Wie de gentrificerende yuppen wel aan de zegekar hebben gebonden, is bakkerij De Rond op de Overtoom. Dat is het domein van Harry van der Manden, de nachtbakker van de stad. Al veertig jaar opent hij om een uurtje of half vier zijn deuren voor de nachtvlinders van Amsterdam die even een ambachtelijk broodje willen weghappen.
Hippies, de glamourpoezen van de it en Roxy, dronken corpsballen, gabbers, taxichaffeurs en ambulancebroeders; Harry heeft ze allemaal over de vloer gehad en voorzien van een versgebakken bodempje waarop de feestbeesten en vroege met een gerust hart vogels de tweede helft van de nacht konden aftrappen.
Maar Harry kapt ermee. Op 31 december zal het meel voor de allerlaatste keer door de bakkerij stuiven. Daarna is Amsterdam weer een stukje authentiek Amsterdam armer. Geannexeerd door zeurende en piepende omwonenden, die de stank van vers brood in hun kostbare koopwoningen niet kunnen harden. En met hun klaagzang gehoor vonden bij de ambtenaren, die Harry z’n nachtvergunning afpakten.
Intussen doen de echte Amsterdammers op Facebook datgene wat ze kunnen als de besten: kleurrijk kankeren. Op al die ‘kakkers’ (Katszen), ‘jankende watjes’ (Nico), ‘intolerante klerelijers’ (ook Nico), ‘Nutella-toeristen’ (Danny), ‘zeurkousen’ (Brigitte), ‘provinciaaltjes’ (Henkie Pensionado), ‘pleurislijers’ (Marion), ‘klootjesimportvolk’ (Carreen) en ‘azijnzeikers’ (Sylvia).
Met pijn in het hart kijken deze Mokummers toe hoe de yuppies hun geliefde stad dwingen om steeds meer binnen de lijntjes te kleuren. Cat heeft voor al deze klagers nog wel het beste advies over hoe om te gaan met de hustle & bustle van de city: ‘Acceptere of Almere!’ Al lijkt dat voorlopig aan dovemansoren gericht.