Waarom is vreemdgaan zo godvergeten lekker?

Het is vrijdagavond. Tijd voor cocktails in de bar van het Amsterdamse Pulitzer-hotel. Net als ik de eerste slok van mijn Pornstar Martini neem, word ik op mijn schouder getikt. Ik draai me om. Daar staat kennis T. (35). We zoenen elkaar enthousiast. T. hangt waarschijnlijk al een tijdje in de bar rond, want ze wankelt op haar benen. Dat blijkt geen reden voor een watertje. ‘Ik móet met jou praten. Maar wacht effe.’ Ze wenkt de ober, bestelt een gin-tonic en valt dan met de deur in huis: ‘Jij hebt mijn leven verpest.’ Wat? Die zag ik niet aankomen. Razendsnel ga ik mijn gangen na. Maar er schiet me niks te binnen. Mijn geweten is zuiver. T. haalt diep adem en zegt dan: ‘Door jouw boek heb ik mijn affaire opgebiecht aan mijn man.’ Even kijkt ze trots. Zo van: een stiekeme verhouding had je niet van mij verwacht, hè. Het antwoord op deze vraag is: niet direct, nee. Maar inmiddels weet ik: vreemdgaan kan iedereen overkomen. Misschien juist wel de types die van de daken schreeuwen dat ze zich nóóit schuldig zullen maken aan ‘dit hoogverraad’.

‘Ik denk vaak: waarom? Waarom de fúck heb ik mijn bek niet gehouden?’

Een affaire, dus. Ik denk terug aan mijn eigen affaires. Ik had jarenlang een open relatie, maar toch belazerde ik de boel. Seks was geoorloofd, maar sushi op de bank, knuffelen en blijven slapen niet. Ik deed het allemaal. En mán, wat voelde ik me schuldig. Maar niet schuldig genoeg om ermee te stoppen. Want de andere gevoelens overheersten. Alle clichés zijn waar: ik lééfde weer, was on top of the world. Maar de prijs die ik hier uiteindelijk voor betaalde was hoog. Ik weet dus precies wat T. doormaakt.

Mind blowing seks

‘Hoe reageerde je man?’ T.’s ogen worden vochtig. Ze haalt haar schouders op. ‘Zoals je zou verwachten. Hij is er kapot van.’ T. heeft drie kinderen. Haar partner kan dus niet zomaar met de noorderzon vertrekken. Gelukkig wíl hij dat ook niet. Ze werken nu aan hun relatie. En dat is zwaar. Het vertrouwen is weg, met alle gevolgen van dien. T. kan geen bericht versturen zonder dat hij meekijkt over haar schouder. ‘Ik denk geregeld: waarom?! Waarom de fúck heb ik mijn bek niet gehouden?’ Ze slaakt een diepe zucht en kijkt me dan wat bozig aan. ‘Dat komt dus door jouw verhalen over eerlijk zijn. Ik kon niet langer met mezelf leven. En nu is alles één grote puinhoop.’

Ik schuifel een beetje ongemakkelijk heen en weer op mijn barkruk. Ik weet niet of T. een ‘sorry’ verwacht. Maar ik ga mijn excuses niet aanbieden. Ik schraap mijn keel en vraag waarom ze is vreemdgegaan. Een ‘foutje’ kan ze haar overspel niet noemen. De seks – en meer – overkwam T. niet per ongeluk. Haar drukke baan en burgerlijke leven werden haar te veel. Ze had avontuur, spanning en me-time nodig, in de vorm van mind blowing seks. ‘Dan is het goed dat je eerlijk bent geweest,’ concludeer ik.

‘Mijn god, já!’

Een nietszeggend slippertje verzwijgen is tot daaraan toe. Maar wie vreemdgaat om een reden en de partner niet kwijt wil, doet er goed aan open kaart te spelen – geloof ik. Wil je verder met je man? Een knikje. ‘De affaire is geen geschikt relatiemateriaal.’ Maar, laat me raden, juist daarom zo geil? T. slaat in één keer haar G&T achterover. ‘Mijn god, já.’ Ze kreunt. En vraagt dan: ‘Wat moet ik doen?’ Tja. Ik heb natuurlijk ook niet alle wijsheid in pacht. Voorzichtig zeg ik: ‘Hou vol. Een relatie kan gered worden als twee mensen opnieuw leren communiceren. Kom erachter waar het is misgegaan. Misschien brengt deze crisis jullie op de lange termijn wel nader tot elkaar. Dat heb ik eerder zien gebeuren.’ T. is sceptisch. Drie maanden later loop ik T. weer tegen het lijf, ditmaal samen met haar partner. Het tweetal straalt. ‘Het is ons gelukt,’ fluistert ze in het voorbijgaan.