Overschatte mensen: Douwe Bob

De onderschatte Belgische schrijver Herman Brusselmans maakt korte metten met overschatte personen uit de wereldgeschiedenis.

Ik zou nog liever Sjuul Blaaskut als artiestennaam dragen dan Douwe Bob. Sterker nog, die gozer heet voluit Douwe Bob Posthuma, en hij werd geboren in 1992 als zoon van een pipo die met het kunstenaarscollectief The Fool iedereen ervan wist te overtuigen dat kunstenaarscollectieven maar beter door de plee gespoeld konden worden.

Douwe Bob begon al heel vroeg te zingen, en wel op zo’n manier dat buurvrouw Sjaan geregeld haar nachtemmer gevuld met urine over z’n rotkop leeggoot. Ja, die kleine Douwe Bob was een echt ettertje zoals je ze, zelfs in het met ettertjes gevulde Nederland, zelden tegenkomt. Hij knipte het schaamhaar af van buurvrouw Sjaan met een heggenschaar terwijl ze lag te slapen (dat arme, vermoeide mens), bij het vingeren van meisjes hield hij z’n handschoenen aan (ook in de zomer), en hij ging eens naar een optreden van de Zaandamse schlagerzanger Sjuul Blaaskut en wat hij toen deed, verraadde helemaal een slechte inborst: hij klom op het podium en duwde Sjuul uit z’n rolstoel.

Lees ook: Overschatte mensen: Nelson Mandela

Omdat hij blind was, heeft Sjuul nooit kunnen zien wie hem die wandaad aandeed. Maar goed, helaas groeide Douwe Bob op, en hij werd nog mededinger in De Beste Singer-Songwriter van Nederland ook. Op de koop toe won hij die door de tv uitgezonden flutwedstrijd. De jury beoordeelde hem als volgt: ‘Douwe Bob zingt als een nachtegaaltje, en klanken als diamanten verlaten zijn getalenteerde keeltje.’ Terwijl ik hem als volgt beoordeelde: Douwe Bob zingt als een nijlpaard met een bos prei in z’n hol en klanken als modderklonten verlaten z’n miserabele strot.

Vervolgens nam de slechtste zanger van Nederland een heuse cd op, Born in a Storm, en ik geloof dat Tim Knol iets met die cd te maken had, als producent en multi-instrumentalist of zoiets. We weten allang dat alles waar Tim Knol z’n varkenspootjes aan vuil maakt alleen maar verschrikkelijke rommel is. De cd flopte dan ook ten gronde. Douwe Bob probeerde het ook met een paar singles, waaronder Hold Me waarbij hij medewerking kreeg van de vrouw die meer kinderen uit haar flamoes laat floepen dan ze hersencellen in haar kop heeft, de afgrijselijke Anouk. En toen was er nog niet eens de onbeluisterbare klap op de uitgedoofde vuurpijl: de deelname van Douwe Bob aan het flikkerfestijn Eurosongfestival.

Z’n nummer, Slow Down, kan gerekend worden tot de songs die in de historiek van de muziek het snelst weer vergeten zijn, en z’n act bestond erin dat hij aan heel Europa z’n tattoo’s liet zien. Zodat niet alleen ingewijden nu weten dat Douwe Bob exclusief volgetekend wordt door een tatoeëerder met slechts drie vingers, de ziekte van Parkinson, en een drankprobleem zo groot als de Arena. Laten we samen brullen: ‘Weg met Douwe Bob!’