Overschatte mensen: Reinhard Heydrich

Reinhard Heydrich was een vies, vuil, stinkend nazimonster. Alle nazi’s waren en zijn monsters, maar Heydrich was het monsterlijkste monster van allemaal. Hij werd geboren te Halle op 7 maart 1904, als zoon van Hieronymus Heydrich, die tuinafval recycleerde tot broekriemen en behabandjes, en Amelia Heydrich-Von Unterfluss, een stijldanseres die vooral optrad in verlaten schuren, afgedankte hokken en ruïnes.

Heydrich werd na de Eerste Wereldoorlog lid van een ultrarechts Freikorps, en oefende alvast met het folteren van mensen door z’n medekorpsleden te castreren, hun lulletje af te bijten en hun eikel in het zoutzuur te hangen. Hij wilde graag admiraal in de marine worden, maar toen hij bij het onderdeel zwemmen bijna verdronk, bij het kanovaren ook bijna verdronk en bij het joden verzuipen per ongeluk een jood een uur langer dan voorzien naar adem liet snakken, werd hij bij de marine op straat gezet.

Hij werd dan maar lid van de Beierse politie, waar hij bij collega’s de oren afknipte met een roestige schaar, hun anus volspoot met gloeiend asfalt en hun vrouw liet verkrachten door een Duitse herder. Dat werd opgemerkt bij de SS, en Heydrich kon daar beginnen als officier, waarbij hij van lieverlee zou opklimmen tot generaal. Tevens werd hij Reichsprotektor van Bohemen en Moravië, en om zich te ontspannen na een dag werk, propte hij twaalf Bohemers en twaalf Moraviërs in een kooi van vijf kubieke meter, en strooide hij rode mieren over hun naakte lijven, terwijl hij hun blote kindertjes slaag gaf met een zweep tot de ukkies, onder wie verschillende baby’s, krijsend stierven. Heydrich was bijzonder trots op z’n bijnamen: de Slager van Praag, het Blonde Beest en de Beul, en hij was nog trotser op z’n plan, ontwikkeld tijdens de Wannsee-conferentie, om het jodenprobleem tot een Endlösing te laten komen, door alle joden in gespecialiseerde kampen te vergassen en verbranden. Hij was al even trots op z’n ritjes in een sjieke Mercedes cabriolet, wat hem gelukkig fataal werd, want op 4 juni 1942 werd hij beschoten door Jan Kubis en Jozef Gabcik. Eerst leek de smeerlap nog te gaan overleven ook, maar een infectieziekte deed hem, twaalfwerf hoera, creperen als een dolle hond.

Helaas zou hij postuum voor nog oneindig veel leed zorgen. Om de dood van Heydrich te wreken, liet Hitler een aantal dorpen, waaronder Lidice, totaal met de grond gelijkmaken zodat er geen grassprietje meer van overbleef. Reinhard Heydrich was het prototype van de in-en-in-slechte mens, van de ergst denkbare psychopaat en van de meer dan ultrarechtse rotfascist, die tegenwoordig ook nog steeds bestaan en rondlopen, en die, zoals met Heydrich is gebeurd, finaal uitgeroeid moeten worden.