Filmrecensie: The Neon Demon

In 2011 had regisseur Nicolas Winding Refn met Drive eindelijk een bonafide hit te pakken die zowel door publiek als critici werd omarmd. Maar Refn is een eigenzinnige filmmaker, zodat opvolger Only God Forgives (2013) bij de meeste kijkers vooral vraagtekens opwierp.

In The Neon Demon lijkt de Deen in eerste instantie weer terug te keren naar het terrein van Drive, wanneer het naïeve wannabe model Jesse (Elle Fanning) arriveert in Los Angeles en al gauw oploopt tegen jaloerse concullega’s en een enge moteleigenaar (Keanu Reeves). Het gebeurt allemaal in typische Refn-stijl: minimalistisch acteerwerk en prachtig gefilmde beelden begeleid door een hypnotiserende electro-soundtrack.

Lees ook: Filmrecensie: Our Kind of Traitor

Met de vorm zit het dus als vanouds helemaal goed, alleen… De inhoud. Op dat gebied heeft The Neon Demon niets meer te melden dan dat Los Angeles en de bijbehorende modellenwereld oppervlakkig zijn en de prijs van roem zwaar is.

Dat laatste punt wordt pas in het laatste kwartier duidelijk als Refn zijn voorliefde voor extreem geweld de vrije loop laat in een bizarre finale, zodat je als kijker toch nog met een stomp in de maag naar huis wordt gestuurd.

Vincent Hoberg

???

https://www.youtube.com/watch?v=cipOTUO0CmU