/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2016%2F05%2Fdownload-19.jpg)
Nieuwe Revu bericht vanaf deze plek wekelijks over belangwekkend nieuws uit de regio. Met deze keer: hoe twee Hoofddorpse wethouders een homerun dachten te slaan.
Wie denkt dat er in Hoofddorp zo weinig gebeurt dat de krant al plat wordt gebeld wanneer de buurman door de wekker heen slaapt, heeft 99 van de honderd keer zo gelijk als Einstein. Palliatieve sedatie in slow motion, maar dan met heel veel rotondes en een fontein met prostaatproblemen die ze hebben vernoemd naar hun Hongaarse zusterstad Hódmezövásárhely – dat is Hoofddorp in een notendop. Gelukkig besloten de wethouders Michel Bezuijen (sport) en Jeroen Nobel (financiën) van hun ambtstermijn een waar spektakelstuk te maken.
Lees ook: Streek van de week: was getekend, de man met de zeis
Michel en Jeroen vallen in de categorie bestuursbobo’s die geilen op megalomane bouwprojecten. Deze kom je overal ter wereld tegen, van Qatar tot Sotsji en van Rio tot Beijing. Zonder het keiharde werk van deze doorzetters, die geen enkele vrees kennen als het aankomt op het kwistig rondstrooien van gemeentegeld, zouden – om maar eens een dwarsstraat te noemen – de Olympische Spelen al lang en breed zijn afgegleden naar het niveau van armlastige folklore, louter bezocht door lieden die rieken naar Sardijnse madenkaas en de tarrels van een Baskische geitenhoeder.
Wij, het deerniswekkende volk, mogen in onze handjes knijpen met deze bobo's. Niet piepen, gewoon dankbaar zijn dat je je mag warmen aan de gloed van hun glorie. En dus geen kutvragen over of we al die sportpaleizen nou wel echt nodig hebben, ja? Want daar gaat het dus effe helemáál niet over, oké? Michel en Jeroen hadden trek in noch tijd voor dergelijke mierenneukerij. Die lagen ’s nachts in hun bedjes grootse dromen te dromen. Ze wilden namelijk de Amerikaanse profhonkballers van de MLB naar Hoofddorp halen. Zonder af te wachten of de Yankees überhaupt wel trek hadden om af en toe een balletje te komen slaan in de Haarlemmermeerpolder, gingen ze voortvarend aan de slag. Een geldig excuus hadden ze al want de Pioniers, de plaatselijke honkbaltrots, hadden sowieso een nieuw onderkomen nodig.
De nijvere wethouders besloten er een verwenmomentje van te maken. Ze stampten een hypermodern honkbalstadion uit de grond, met een capaciteit die kon worden uitgebreid naar dertigduizend stoeltjes. Driehonderd ton Amerikaanse klei lieten ze invliegen, er kwam een lichtinstallatie van bijna een half miljoen en peperdure bidbooks om de MLB te paaien. Hun ambities kenden geen enkel plafond. Hun budget wel, maar als je college en raad niet meldt dat je een gat in je hand hebt en de tekorten keurig wegpoetst met financiële meevallers van elders, kom je al een heel end.
De Amerikanen kwamen natuurlijk niet. En die zullen ook niet komen. Waardoor Hoofddorp nu zit opgescheept met een honkbalstadion van 12,3 miljoen euro, gedrapeerd rond een bult geïmporteerde Amerikaanse klei. De enquêtecommissie is inmiddels al begonnen met de openbare verhoren. Mosterd na de maaltijd, dat stadion gaat nergens heen. Misschien moet de gemeente eens polsen of de Stones te porren zijn voor een bezoekje. Mick en Keith doen het altijd lekker in een stadion. Hebben de burgers van Hoofddorp ook eens een verzetje.
Tekst Danny Koks