“Petro zonder voetbal is als vis zonder kommetje“

Ik zie ’m nog zo zitten in de trainerskamer van Hamburger SV. Terwijl hoofdtrainer Martin Jol op karakteristieke, samenzweerderige toon zijn verhaal begon (‘Wat ik nu tegen jullie ga zeggen, heb ik nooit gezegd’) verdiepte zijn assistent zich in de tussenstanden van, ik meen, de tweede divisie van Albanië. Kan ook Wit-Rusland geweest zijn. En toen hij weer helemaal op de hoogste was van het wel en wee van het Europese voetbal sprak hij de legendarische woorden: ‘Petro zonder voetbal is als vis zonder kommetje.’ Toen we uitgelachen waren, keek hij ons bijna verbijsterd aan. Had hij iets raars gezegd?

Nadien bleven onze wegen elkaar regelmatig kruisen. Of het nou in Waalwijk, Rotterdam, Londen of zelfs in Machatsjkala was, altijd dook Petrovic wel ergens op. Na een verhaal dat ik optekende in Liverpool, waar hij met West Ham United was neergestreken als assistent van Avram Grant, bekoelde de verhoudingen aanzienlijk. Toen hij teruglas dat hij een sigaret wegpafte tijdens ons onderhoud en dat hij het niveau van het Engelse voetbal maar zo-zo vond, kwam de stoom uit z’n oren. Hij vond dat ik een beeld van hem had geschetst dat geen recht deed aan zijn liefde voor het spel. Dat hij 24/7 voetbal ademt, eet, drinkt en beleeft, daar had het over moeten gaan.

Of het nou door z’n grappige accent komt, of door het gebrek aan aansprekende prestaties, heel serieus wordt Petrovic als trainer niet genomen. ‘Je denkt toch niet dat ik Jan-Pipo de clown ben,’ zei hij er zelf een keer over. Toen hij zich een keer liet ontvallen dat hij aan Ruud Gullit in geval van nood ‘een nier zou afstaan’, kwam hij als aartsslijmerd te boek te staan. In ieder geval hield hij het nooit ergens lang uit, zijn cv staat propvol clubs, gemiddeld één per seizoen. Omdat hij als hoofdtrainer weinig succes kende, timmerde hij vooral aan de weg als eeuwige assistent, en dan vooral eentje die er niet over piekerde om aan de stoelpoten van de hoofdtrainer te zagen.

Gezien de lauwe reacties van de achterban hadden de fans van Willem II met veel namen rekening gehouden als opvolger van de ontslagen Adrie Koster, maar daar zat die van de Montenegrijn niet tussen. Keuzes waren er natuurlijk zat. Mark van Bommel werd genoemd, misschien was Louis van Gaal nog wel te vermurwen voor een laatste kunstje. Wat deed Fred Rutten eigenlijk? En is die met blote handen gebouwde blokhut van Gertjan Verbeek niet eens klaar? Maar daar kwam in Tilburg toch echt de naam van Zeljko Petrovic uit de hoge hoed gerold.

En daar stond ie dan, vorige maand na afloop van de kelderkraker tegen Emmen. Gewonnen, dat nog wel, maar met voetbal dat weinig onderdoet voor het niveau van Helmond Sport of Top Oss. ‘Als we zo de rest van het seizoen spelen, degraderen we,’ klonk het goudeerlijk. Op de vraag of Petrovic zenuwen had gevoeld in de aanloop naar z’n debuut als Willem II-trainer keek hij even schichtig om zich heen en sprak de nu al legendarische woorden: ‘Ieder mens heeft zenuwen. Daarvoor ben je een mens en geen plant. Planten hebben geen zenuwen.’

Het worden mooie weken in Tilburg.