/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2016%2F04%2Fdownload-221.jpg)
Nieuwe Revu bericht wekelijks over belangwekkend nieuws uit de regio. Deze keer: hoe een clubje kotsende Flintstones feestend Zeeland richting het Stenen Tijdperk slingert.
In Hulst sleurde de politie het rapalje uit de bus. Hoe ze thuiskwamen, moesten ze zelf maar uitzoeken
De deplorabele toestand van het voertuig toen in Hulst uiteindelijk de politie eraan te pas moest komen, deed volledig recht aan de vrees dat doem en verderf de bus van Party People Zeeland die noodlottige zaterdagavond al vroeg hadden besprongen en bezwangerd. Het meisje dat bij de opstapplaats amper meer op haar poten kon staan, was al een veeg teken. Het volgekotste wasbakje had de druppel moeten zijn. Maar het was uiteindelijk de leeggegooide fles frisdrank die de feestvierders de das omdeed.
Lees ook: Streek van de week: de soap van het geheugentheater in Zwolle
Toen zijn bus was veranderd in een plakkerige apenkooi, met rellende jeugd op de banken en uitgetrapte peuken op de vloer, kon de buschauffeur weinig anders dan in Hulst vol in de rem hangen. Daar sleurde de politie het rapalje uit de bus. Hoe ze thuiskwamen, moesten ze zelf maar uitzoeken. Exit voor deze Neanderthalers. Zo noemt Sebastiaan Keijmel, parttime dj en de drijvende kracht achter Party People Zeeland, de partyhooligans. Daags na die zwarte zaterdag liep hij op Facebook leeg over hun 'prehistorische gedrag'. Weer was het misgegaan, weer in Walcheren.
Jarenlang draaide Sebastiaan met veel plezier in discotheek Joy in Cadzand-Bad. Toen de enige grote discotheek in heel Zeeuws-Vlaanderen dichtging omdat er aan de overkant een appartementencomplex werd gebouwd, stond ook de dj op straat. Een blessing in disguise. Nu het Zeeuws-Vlaamse uitgaansleven aan het infuus lag, werd Sebastiaan de grens over gelokt door Vlaanderen met zijn trendy clubs. En hoe konden de clubeigenaren nee tegen hem zeggen als hij aan kwam rijden met zijn laptop vol partytunes en een bus vol jonge Zeeuwen met good vibes en money to burn?
Dus huurde hij een touringcar, vroeg vijftig man 25 euro voor de rit en een entreekaartje en zette koers richting Antwerpen. De Party Bus Zeeland was geboren. Eén touringcar werden er al snel zeven, tot de nok gevuld met zestien- en zeventienjarigen die met volle teugen wilden genieten van de soepele Belgische alcoholwetgeving. Maar, eerlijk is eerlijk, in de bus zelf gedroeg de Zeeuws-Vlaamse stapjeugd zich altijd zo vroom als een kerkkoor.
Hoe anders ging het een jaar later toen Sebastiaan, gedragen door de vleugels van zijn succes, de Westerschelde overstak. Op Walcheren stapte de stapjeugd katjelam zijn bussen in, waar ze hun Flügeltjes en Passoãatjes er al uit hadden gekledderd voor ze goed en wel de grens over waren. Gevolg: ze kregen een boycot aan de broek.
Een jaar later streek Sebastiaan met de hand over het hart. Walcheren kreeg een tweede kans. Maar na die laatste rit is zelfs zijn engelengeduld aan het eind van z'n Latijn. De vijftien door en door verrotte appels onder de 83 passagiers rookten en zopen, kotsten de boel onder en hadden nog een grote bek ook. Zelfs de Belgische busmaatschappij had zo'n ravage nog nooit meegemaakt. En die vervoeren meestal voetbalsupporters. Sebastiaan heeft dan ook maar één boodschap voor de holbewoners van Walcheren: dikke lul drie bier, mijn partybus komt niet meer hier.
Tekst: Danny Koks