Undercover bij de soldaten van God

Om inspiratie op te doen voor een roman, onderzocht Sven Gerrets de handel en wandel van de Nederlandse sekte River of Glory. Dat leverde een ontluisterend beeld op. Een persoonlijk verslag.

Tekst: Sven Gerrets

Na jarenlang voor de VPRO en andere media te hebben geschreven, besloot ik in april van 2015 dat het tijd was om aan een roman te beginnen. Gebaseerd op wat autobiografische momenten die ik vervolgens flink de fictie in zou trekken, moest het een drama worden met de nodige humor en spanning. Ontmoetingen met mensen als David Duchovny en Charlize Theron en werktrips naar Los Angeles en Moskou zouden als ankers dienen, symbolische gebeurtenissen binnen de rise, fall and resurrection van een stel dat voorbestemd is voor elkaar. Een belangrijk deel van het verhaal zou zijn dat het vrouwelijke personage van het stel na een traumatische ervaring op mysterieuze wijze zou verdwijnen. Ik besloot voor een sekte te gaan en voor de research las ik wat boeken over de psychologie achter het fenomeen sektarische bewegingen.

Een snelle zoektocht op internet leverde binnen Nederland één sekte op die een aantal malen in het nieuws was geweest: River of Glory. Op hun website las ik dat ze van zichzelf vonden dat ze geen sekte waren, maar Jezus Christus zelf, een apostolische, profetische stroom, die in alles en iedereen aanwezig is.

Honkbalknuppel

In krantenberichten kwam een minder poëtisch beeld van ze naar voren. Daar las ik hoe het dochtertje van Nienke en Barry, beiden nauw betrokken bij River of Glory, in oktober 2014 uit huis werd geplaatst. Met enige moeite, want toen ze het meisje kwamen halen, beet een ander lid, die het kindje op een zolder verborgen hield, een agent in de arm. In de nasleep van de uithuisplaatsing trok de moeder, volgens eigen zeggen in opdracht van God, met een honkbalknuppel naar de apotheek en woning van haar ouders en richtte voor 300.000 euro schade aan.

Zonder de achterstallige huur te betalen van de ruimte die ze onder meer gebruikten voor luidruchtige duivelsuitdrijvingen vertrok de groep in maart 2015 onder leiding van ene Dorine/Deborah uit Winterswijk en streek neer op het Griekse eiland Patmos. Het was de perfecte case study voor mijn vrouwelijke personage. Wat is het waardoor schijnbaar doodnormale mensen verstrikt raken in het web van dit soort bewegingen en uiteindelijk met een honkbalknuppel op stap gaan omdat God het ze opdraagt?

Nienke was onvindbaar dus besloot ik eerst Barry op te zoeken op Facebook en hem een berichtje te sturen. Een vraag over de muziek op hun website leverde een vriendelijk antwoord en een complimentje over mijn frisse profielfoto op. Twee minuten later kwam de wedervraag of ik al ‘volledig verzekerd’ was. In een opwelling besloot ik te doen alsof ik dolende was, op zoek naar iets waarvan ik nog niet wist wat het was. Het werkte, want ik werd vol liefde opgevangen en er ontstond een contact dat heel gestaag groeide.

Vergiffenis

Al meteen verpestte ik bijna mijn opbloeiende band met Barry. Alles op mijn profiel had ik voor hem afgeschermd, maar ik zette per ongeluk een status op ‘openbaar’ met daarin het woord verdomme en moest vervolgens diep door het stof nadat hij me duidelijk had gemaakt dat God me hiervoor zou straffen. Ik moest Hem vragen de vloek te verbreken om vergiffenis te krijgen. Enige tijd later vond ik in de ochtend de melding dat Barry op vijf berichten had gereageerd waarin ik was getagd. Een privacy-setting was aan mijn aandacht ontglipt en vanuit het niets was ik pontificaal aanwezig op ongepaste feestjes. Ik vond vraagtekens en verwijtende berichten onder de foto’s.

Regelmatig stuurde hij me een link mee. Op hun website trof ik dan artikelen met felgroene of rode letters, verschillende fontgroottes, willekeurig en overmatig gebruik van hoofdletters en aanhalingstekens – het was alsof de opmaak een zware beroerte had gehad. Inhoudelijk was het een bijzondere mix van religieuze manifesten en vergezochte complottheorieën. Een van de artikelen ging over hoe ons burgerservicenummer een manier was van de Nederlandse staat om ons in hun macht te houden, en hoe dat verbonden was met de Luciferian power, die onder andere door het offeren van kinderbloed wordt aangedreven. Het was allemaal onderdeel van een nieuwe wereldorde, waar ook het huis van Oranje en het Vaticaan deel van uitmaakten.

Reptilian alien shapeshifters

Iedereen met een BSN-nummer en een zorgverzekering zou volgens hen meehelpen zo’n 40.000 baby-offers per jaar aan kindereter Moloch te faciliteren. Het werd geïllustreerd met plaatjes van kinderen met een barcode op hun hoofd en collages van wereldleiders in decors met satanische symbolen. Een volgend artikel ging over hoe religieuze groeperingen vol zouden zitten met ‘plants’, geprogrammeerde illuminatie-slaven, die geprepareerd zijn om mensen te hullen in sluiers van de antichrist. Nog weer andere artikelen beweerden dat Obama en de Paus ‘reptilian alien shapeshifters’ waren en dat zaken als ADHD, narcisme, autisme, schizofrenie, maar ook carnaval en Valentijnsdag, allemaal het werk van Satan waren.

Ondanks mijn enorme geek-liefde voor The X-Files en bovenmatige interesse in complotten, kostte het me de nodige moeite om te doen alsof ik kon meegaan in alle theorieën, maar mijn fascinatie groeide met elk artikel dat ik las.

Terwijl ik druk was met andere werkzaamheden en zomerse activiteiten ging het contact van mei tot en met september op een laag pitje en ontging het me volledig dat er zich juist in die periode vrij heftige zaken afspeelden rondom Nienke en Barry, die zichzelf inmiddels hadden omgedoopt tot Ariel en Israel. Pas in oktober las ik in oude nieuwsberichten dat op 23 juli hun dochtertje tijdens een bezoekje volgens de omgangsregeling door de moeder was ontvoerd. Doordat op het Facebook-profiel van Barry filmpjes opdoken met zijn dochtertje wist de politie waar te zoeken en werd het meisje begin augustus weer naar Nederland gehaald, waarop Ariel werd opgepakt. Mijn nieuwsgierigheid kreeg een nieuwe impuls en ik besloot het contact te intensiveren. Op 21 oktober brak een nieuwe fase in onze relatie aan.

‘Goede Morgen Sven; Dappere Strijder, Gods Mantel VOL van Genade om je Heengeslagen! Hier chat ik, Dorine even met je. Echt Sven, als je daar niet weet wat je met je Leven aanmoet; Bid dan eens of jij niet Degene mag zijn Die onze, maar vooral Israel’s Wapendrager hier ter plekke Mag Zijn... We Ervaren Dat God jou zo enorm Veel Wil Geven; Hij wil je Opleiden tot een Stevige Soldaat’

Lees het complete verhaal op BLENDLE en in Nieuwe Revu nr. 14