'Ik had een natte reet, daar lusten de honden geen brood van'

Ik had daarnet een natte reet, daar lusten de honden geen brood van. En het was niet de eerste keer, de afgelopen week. Eergisteren hadden we bijvoorbeeld in het kader van de Grote Nederlandse Gezins & Boot Vakantie van 2021 een drietal elektrische fietsen gehuurd, want vrienden van ons hadden dat vorig jaar ook gedaan, en dat was bijzonder goed bevallen. Je stapte vanaf de boot als het ware zo op de fiets, en kon dan heerlijk de omgeving verkennen, en die loog er niet om, met prachtige duinen, gezellige plaatsjes en natuurlijk goudgele stranden met knusse paviljoens.

Hargen aan Zee, wij hadden er nog nooit van gehoord, maar het was op het Noordhollandsch Kanaal linksaf onder het bruggetje door, een paar slingers door de smalle vaart met ruige rietkragen en aanleggen aan de stuurboordzijde van de doodlopende vaart, zo ver mogelijk naar voren, want vanaf het begin van de vaart was het nog wel een kilometer of twee lopen tot aan het dorp. We weten dit omdat we de boot direct aan het begin hadden vastgelegd.

Anyway, we wandelden dus die twee kilometer plus een paar honderd meter naar de fietsenverhuur en huurden drie elektrische fietsen, hoewel het geen haar had gescheeld of we hadden een elektrische tandem genomen, want die zijn helemaal de shit in het hedendaagse fietstoerisme. We besloten het fietspad langs de kust te nemen en dan onderweg te beslissen waar we op het strand zouden gaan zonnen, waar een stukje te lunchen en via welke route uiteindelijk weer terug te gaan. We hadden voor ieder een flesje water, een badhanddoek en géén regenpak. Wat kon ons in ’s hemelsnaam gebeuren? En het ging ook allemaal prima, in vliegende vaart langs Hargen aan Zee, koffie in Schoorl aan Zee en zonnen in Bergen aan Zee, paviljoen Noord, waar het na een half uur een beetje ging betrekken, maar dat gaf niet, want we lustten wel een hapje intussen. Eenmaal geïnstalleerd op het terras begon het te regenen, maar dat gaf niet, want we konden binnen zitten. Helaas kwam toen het hele strand binnen zitten, en dat gaf wél, want toen moesten vanwege de coronaregels de ramen op een flinke kier en stierven wij bijkans van de felle kou van de poolwind die uit het noorden de eetzaal binnenwoei. Goede raad was duur, maar we besloten toch maar te gaan fietsen vóór het nog erger begon te regenen, in plaats van in dat kouwe paviljoen te wachten tot het weer zou opknappen. Dat was een slecht idee. Het begon zó hard te regenen dat we ons in de tropen waanden, of in Valkenburg. We waren in een oogwenk doorweekt, en toen we via bos- en fietspaden en het smalle trekkersdijkje eindelijk de boot hadden bereikt, waren we door en door verkleumd.

We hadden ooit nog maar één keer eerder zo’n bui meegemaakt: vorig jaar op dezelfde dag, in de haven van Muiden, toen we midden in de nacht uit bed moesten om een dekkleed over de boot te spannen om het hemelwater buiten te houden. We hebben dan ook besloten nooit meer op 26 juli te gaan varen of fietsen, en we raden jullie hetzelfde aan. Sterker nog: maak dat je rond die datum in een warm buitenland zit. Want ik ben vandaag alwaar zeiknat geregend, op een guur kanaal tussen Schagen en Kolhorn. Ook dat nog.