'In Irak hebben ze wel wat anders aan hun hoofd dan corners en vrije trappen'

Aan een redelijk ontwikkeld voorstellingsvermogen heeft het me nooit ontbroken. Ze moeten het wel heel bont maken wil ik er geen beeld bij kunnen creëren. Maar laatst werd deze eigenschap toch danig op de proef gesteld, toen ik het nieuws las dat Dick Advocaat (73) weer bondscoach zou gaan worden. Dat op zich was geen schokkend nieuws, bij z’n laatste tien werkgevers repte hij al over ‘een laatste klusje’, om er telkens weer een aan vast te plakken, maar nu leek hij toch echt te gaan berusten in zijn lot als voetbalpensionado.

Jack van Gelder vroeg het ’m nog expliciet tijdens een van z’n laatste publieke optredens, maar nee, Advocaat vond het allemaal wel mooi geweest, er was meer dan voetbal, partner Dieuwke verdiende ook meer aandacht en blablabla. En dus staat er amper een maand later een bericht in de krant dat de Haagse coach weer bondscoach wordt. En niet van een mooi voetballand, of desnoods van de Seychellen of de Malediven, nee, de ijzervreter gaat proberen Irak naar het WK van 2022 te leiden. Ik kon een diepe zucht van afgrijzen niet onderdrukken. Dat hij op deze manier probeert in dat vermaledijde Qatar te komen is al weinig prijzenswaardig, maar dat ie dat ook nog eens wil doen met een land waar ze wel wat anders aan hun hoofd hebben dan corners en vrije trappen, is helemaal verontrustend. Tik bij Google ‘Irak’ en ‘bomaanslag’ in en je krijgt ruim 47.000 hits.

Misschien begrijpt Dick het zelf ook wel niet meer. Is hij ook gaan geloven in dat zwaar uitgesleten cliché dat de man niet zonder voetbal kan. Geboren in een periode dat hij in Sint-Petersburg op een verre-inworpafstand van de Hermitage woonde, maar in al die jaren dat hij Zenit coachte liever naar beeldmateriaal van komende opponenten als pakweg FC Rostov en Khimki gluurde dan eens een rondgang door dat fantastische museum te maken.

En nu probeer ik beeld te krijgen bij een parmantig rondstappende Advocaat in Bagdad. Met in zijn kielzog de twee trouwe adjudanten Cor Pot en Zeljko Petrovic die zich nog net niet van een rollator hoeven te bedienen, maar niet ongehavend uit de coronaperiode zijn gekomen. ‘Mooie Cor’ tevergeefs op zoek naar een luxe uitgaansgelegenheid en ‘Petro’ die in Irak ongetwijfeld beelden zal herkennen uit voormalig Joegoslavië ten tijde van de Navo-bombardementen. Waar begin je aan?

Ik moest opeens aan een van de voorgangers van Advocaat denken: de Duitser Bernd Stange. Moest hij niet halsoverkop vluchten uit het land van Saddam Hoessein? Kreeg hij na een nederlaag geen stokslagen van een van Hoesseins zonen? Wat voor eer valt daar precies te behalen?

Beste Dick, het is niet voor de eerste keer dat je een bondscoachschap bij nader inzien (remember Australië) terugdraait. Het is nog niet te laat. Misschien kan je generatiegenoot Louis nog wat voor je betekenen bij Oranje en je ouwe cluppie ADO kan ook nog wel wat hulp gebruiken. Doe niet zo gek, skip Irak en blijf veilig bij ons. Echt, ook zonder jou lopen ze het WK wel mis.