De waarheid: weg met dat rood-wit-blauw!

In de waarheid gaat Nieuwe Revu uitgebreid in op allerhande vragen, dilemma’s en hersenspinsels van lezers.

Deze week: vlaggen veranderen, internet in de trein en anti-dyslexiebrillen.

Mail je vragen naar [email protected] of vraag ze aan ons op Twitter met de hashtag #DeWaarheid

In Nieuw-Zeeland waren ze bijna van hun nationale vlag afgestapt. Ik vind onze vlag ook superlelijk. Hoe zorg ik ervoor dat dit verandert?

Harm Blaauwwiekel, Noordenveld

Bijna had Nieuw-Zeeland een vlag met een varen erop. Je weet wel, zo’n kamerplant die je jaren zonder onderhoud in de hoek van je man cave kan bewaren. Onze Lord of the Rings-figuranten hadden het namelijk wel gezien met hun vlag die a) lijkt op die van Australië en b) nog steeds de Engelse Union Jack draagt. Nee, zei het volk: wij zijn uniek, wij zijn een varen! Maar ach wel en wee: slechts 46% van de stemmers was het daar mee eens, en dus blijft Nieuw-Zeeland een slap aftreksel van Australië én een ex-kolonie van Engeland.

Kan zoiets ook gebeuren in Nederland? Een stemmig stuk textiel met een wietplant in een peeskamer, bijvoorbeeld? In 1923 is dit al een keer geprobeerd, toentertijd door de Algemeen Handelsblad-correspondent C.K. Elout. In zijn krantenkolommen pleitte hij meerdere malen voor de herinvoering van oranje, blanje, bleu (wat de originele kleuren van de Nederlandse vlag zijn tot 1650 zijn; waarom oranje daarna rood is geworden is voor mannen van een bepaalde leeftijd een levensvraag van formaat). Elouts methode om het oranje weer terug te krijgen in de vlag? ‘Wel, doordien zóóveel burgers ervóór verklaren, dat de Regering het initiatief tot de verandering kan nemen.’ Zo blijkt maar weer: dat nare D66-referendum-sentiment is van alle tijden.

Wie er anno 2016 achter wil komen of de vlag aangepast kan worden (wat te denken van een varkenskop en een leeg asielzoekerscentrum?), komt uit bij Julia Rademaker, de woordvoerder van minister Plasterk bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Haar verlossende woord: ja, het kan, maar het wordt lastig. ‘Via een referendum kan het niet, want die oplossing werkt alleen binnen vier weken na publicatie van een nieuwe wet. De wet waarin de vlag vermeld staat, is veel ouder.’

Wat gelukkig wél kan, is dat er een politieke partij opstaat die zich hard maakt voor een nieuwe vlag en de wet hiervoor door de Tweede en Eerste kamer weet te loodsen. ‘Je kunt dus gaan lobbyen bij bestaande partijen om een nieuwe wet aan te maken, of stemmen op een nieuwe partij die een nieuwe vlag wil. Krijgt zij veel zetels, wie weet wat er dan gebeurt.’

Waarom is het internet in de trein zo teringtraag, terwijl mijn 4G hartstikke snel is? Zit iedereen massaal porno te downloaden of zo?

Albert Menzo, Hardenberg

Tot juli 2015 was het internet gewoon gigantisch kut omdat de NS een supertraag 3G-netwerk gebruikte. De overstap naar 4G werd met een enorm hosanna-gezang aangekondigd, maar inmiddels blijkt dat het nog steeds ruk is. Hoe dat komt? Simpel, zegt de NS: de trein moet al rijdende constant verbinding maken met nieuwe zendmasten, waardoor de verbinding even wegvalt. Bovendien zijn er in en rondom de trein tientallen storende internetverbindingen, waaronder jouw eigen smartphone-hotspot én de verschillende routers in de trein. Dus nee, stelt NS: wifi in de trein wordt nooit zo goed als thuis. Hun advies (ook bruikbaar tegen je partner in bed): ‘Probeer het verwachtingspatroon iets bij te stellen.’ Ons advies: print je porno gewoon voor je reis uit. Heb je gelijk weer wat te doen in dat laatste kwartiertje op je werk.

Ik zie opeens allemaal advertenties voor de Xlens, een bril met gekleurde glazen die dyslexiepatiënten helpt met lezen. Werkt zoiets echt? Of is dit gewoon homeopathie voor brildragers?

Maikel Jenneskens, Venray

Wie Skepsis (de stichting die ‘buitengewone beweringen aan een kritisch onderzoek onderwerpt’) wil geloven, vernietigt de Xlens direct met wijwater, napalm en geitenbloed. Het is wetenschappelijk namelijk niet aangetoond dat zo’n kleurenfilter in je bril (à 555 euro voor twee glazen, exclusief montuur en 50 euro onderzoekskosten) helpt om leesproblemen op te lossen. Zo kwalificeert emeritus hoogleraar pedagogiek Aryan van der Leij de wetenschappelijke evidentie voor deze dure leesbril als ‘brandhout’.

Ook Skepsis-secretaris Jan Willem Nienhuys is er niet gerust op. ‘Het is onzin dat dyslexie een speciaal geïsoleerd defect dat vlot lezen verhindert is, zoals Xlens zegt. Lezen is een complexe activiteit waarbij heel wat hersendelen betrokken zijn die ook nog eens zonder haperen moeten samenwerken. Hierbij kan van alles misgaan. Dat kun je niet met een gekleurde bril verhelpen.’

Gidi van de Wiel, directeur van Xlens, kent de kritiek goed. Zijn verweer: the proof of the pudding is in the eating. ‘We helpen duizend kinderen per jaar en krijgen vrijwel geen kritiek. Na onderzoek bij een opticien weet je direct of onze bril voor jou werkt. Bovendien nemen we na vier maanden contact op voor een controle-onderzoek. Ben je niet tevreden, dan krijg je je geld terug.’

Maar waarom niet gewoon voor eens en voor altijd je gelijk wetenschappelijk bewijzen? ‘Dyslexie is een complex gebied waarin het moeilijk is om zaken te bewijzen,’ zegt Van de Wiel. ‘In deze wereld bestaat geen eenduidig beeld over waar het vandaan komt. Daarom stoppen we onze energie niet in wetenschappelijk bewijs.’

Tekst: Inge Janse