‘In werkelijkheid spreekt hier het glimmend marmer van het tabaksgrootkapitaal’

Beste Ton Wurtz van de Stichting Rokersbelangen,

Je hebt van die organisaties waarvan je vermoedt dat de woordvoerder een van de weinige leden is. Ik denk aan ‘De Bovengrondse, platform voor instapfeminisme’. Of aan het ‘Comité van Waakzaamheid tegen Herlevend Fascisme’. Of aan ‘Queers4Climate NL’.

Je hebt ook organisaties waarvan je wéét: de woordvoerder is het énige lid. De PVV, bijvoorbeeld. Of die club van jou, de Stichting Rokersbelangen, waaraan elke lettergreep is gelogen.

Op de eerste plaats is het geen club, maar een man: jij. Daarnaast is het formeel wel een stichting, maar zijn alle associaties die we doorgaans met een stichting hebben (een sociaal of ideëel doel, het ontbreken van een winstoogmerk) in dit geval misleidend. Een paar jaar geleden dook communicatie-expert Lars Duursma in de gegevens van je stichting, en kwam hij erachter dat je wordt gefinancierd door de tabaksindustrie. Het gaat dus niet om ‘rokersbelangen’, maar om de belangen van een industrie die alleen maar winstoogmerk heeft, ten koste van alles en iedereen. Die multinationals hebben een nuttige idioot gevonden die nu al een jaar of dertig al stamelend in kromzinnen hun belangen verdedigt vanaf een slecht gestucte betaalmuur, maar die in ieder geval niet kucht en hoest zoals de meeste stugge rokers na dertig jaar sigaretten, als ze dan nog leven.

Maar wat bleek afgelopen week uit onderzoek van NRC en Le Monde, aan de vooravond van de onderhandelingen van het antitabaksverdrag van de Wereldgezondheidsorganisatie? Allerlei nieuwe ‘burgerbewegingen’ die zich inzetten van de rechten van gebruikers van nieuwe nicotineproducten, zoals die rare elektronische sigaretten die ruiken naar chemische snoepjes, menthol of custard, dat zijn helemaal geen burgerbewegingen. De ‘World Vapers’ Alliance’, de ‘Consumer Choice Center’ en al die andere nieuwe clubs van de volgens oude methoden verslaafd gemaakte gebruikers van nieuwe producten: ze blijken burger noch beweging. Het zijn door de tabaksindustrie betaalde lobbygroepen, die zich vermommen als consumentenorganisaties. Ze doen alsof ze werken vanuit een kantoortje op een industrieterrein met systeemplafond, een oude Dell-computer en een doorgezakte bureaustoel. Maar in werkelijkheid spreekt hier het glimmend marmer van het tabaksgrootkapitaal, vastbesloten alle wetgeving tegen te houden die mensen beschermt tegen hun moordzuchtige intrinsieke slechtheid.

Een compliment verdien je dus wel, beste Ton. Je was je tijd ver vooruit. Lang voor al die nieuwe clubs met hun Engelse namen, bestookte jij Nederlandse media al vanuit Blaricum met je faxen. Een heuse pionier, dat blijk je te zijn, al is het dan een sneue, van een verloren achterhoedegevecht.