Boekrecensie: Tweede Adem

Voormalig zuiplap en vetzak bedwingt hoogste Alpenpuisten.

Thomas Braun (1966) is een journalist die te veel drinkt en te weinig beweegt. Dagelijks maakt hij na het werk op station Duivendrecht een tussenstop om alvast drie halve liters Heineken en een druipend vette snack te kunnen nuttigen. Eenmaal thuis bij zijn gezin zondert hij zich af in zijn tuinschuur, zijn eenzame mancave, om rokend en zuipend de dag af te sluiten.

Lees ook: Boekecensie: De Ronde van Boogerd

Langzaam maar zeker slibt hij dicht, net als zijn huwelijk. In zijn succesvolle debuut Ga toch fietsen! beschrijft Braun hoe hij radicaal afrekent met zijn midlifecrisis door stoempend op de racefiets zijn leven een wending te geven. Nu is er Brauns boek Tweede adem. Over vriendschap en fietsen, over de romantiek van beklimming en afdaling van grote cols.

Met wielervrienden bedwingt de vadsige vetzak van toen in een honderden kilometers lange rit alle Alpenreuzen, van de Galibier tot de Télégraphe. Lijden én mannenhumor. Wat doe je als bij het inchecken in het hotel blijkt dat je een twijfelaar moet delen met een makker? Klimmende vrienden zijn tegenwoordig doodgewoon. Maar Braun maakt ze bijzonder. Niet linkeballen, maar lezen! Een kleine klassieker.

? ? ? ?