Chahid Charrak: ‘Blijkbaar heb ik die gunfactor’

Chahid, je hebt zeven zaken in tegels en sanitair, een geschatte jaaromzet van 40 miljoen euro, honderdduizenden volgers op Instagram en YouTube en rijdt in een gouden Lamborghini van drie ton. Heb jij een normaal leven?

‘Ik probeer het zo normaal mogelijk te houden. Ik heb een lieve vrouw en vier kinderen, maar ik heb geen leven om iedere dag om 17.00 uur thuis te zijn voor het eten. En doordat ik naast mijn zaken ook online erg actief ben, weet iedereen altijd waar ik ben en wat ik doe. Als ik niks post, dan weten ze het niet, maar ik doe het toch en dus vraag ik er zelf om. Ik ben best wel aandachtsgeil, dus ik vind het leuk als er op straat een kind of volwassene naar me toekomt voor een selfie. Dat maakt me blij en gelukkig, die leuke interactie met mensen. Ik wil vooral graag positieve dingen laten zien en negatieve dingen juist niet. Ik doe wel andere dingen dan toen ik in 2008 net voor mezelf begon. Dat kan ik doen omdat ik het nu wat makkelijker heb dan toen, maar ik probeer wel voortdurend een combinatie te zoeken met mijn winkels. Van de week was ik met een groepje aan het footgolfen, onder anderen met Charly Luske en John Ewbank. Daar waren sponsors aanwezig die ijsbaden hebben. Dan denk ik hé, ijsbaden, die wil ik op mijn websites hebben. Zo gebeurt het me geregeld dat ik leuke dingen aan het doen ben, nieuwe mensen ontmoet en daarbij ook de zakelijke kant voor ogen houd. Ik ben net met een groepje van het supercar-spektakel StreetGasm naar Dubai geweest, met onder anderen dj Afrojack en kunstenaar Joseph Klibansky; daar heb ik ook weer mensen leren kennen, ik vind dat allemaal ontzettend verfrissend.’

Footgolfen met BN’ers, even op en neer naar Dubai: blijft de vraag overeind in hoeverre jouw leven normaal is.

‘Poeh. Tja. Ik denk dat mijn leven voor heel veel mensen niet normaal is. Maar de dingen die ik doe, zijn geen voorwaarde voor mijn geluk. Tuurlijk is het leuk om naar Dubai te gaan, maar ik heb net zo veel plezier op het Kerkplein in mijn woonplaats Zeewolde. Het gaat mij om de lol. Kijk, ik ben ambassadeur van StreetGasm, daar rijd ik rally’s mee. Toen ik nog geen socials had, had ik al wel een Porsche Panamera. Daarmee ging ik naar Schotland en toen ik terugkwam, had iedereen van StreetGasm ineens McLarens, Ferrari’s en Lamborghini’s. Mijn compagnon Eelco Kalsbeek en ik dachten: we rijden iedere keer achteraan, we willen ook iets leuks. Toen zouden we twee Ferrari’s halen, maar dat zijn dus twee Lambo’s geworden. Met die auto’s kwamen we weer in een heel andere community terecht en voor we het wisten, waren we met prins Bernhard jr. en Tom Coronel op het circuit van Zandvoort aan het racen. Dat ervaar ik wel als bijzonder en om op jouw vraag terug te komen: dat valt niet onder het kopje normaal inderdaad. Maar ik blijf bij de gekke en leuke dingen die ik doe wel altijd oog houden voor zaken. Want toen ik in Zandvoort was en daar zag hoe ze de boel aan het verbouwen zijn, heb ik wel even de contacten gelegd waardoor ik straks de tegels en sanitair lever aan circuit Zandvoort. Je moet ook de gunfactor hebben. Blijkbaar heb ik die.’

Hoe komt dat, denk je?

‘Ik ben mezelf. Dat is het, denk ik. Ik loop niet naast mijn schoenen. Natuurlijk, ik rijd wel in mooie auto’s, maar ik weet wel waar ik vandaan kom. Het geld heb ik niet zomaar gekregen of geërfd, ik heb er hard voor gewerkt. Dus ik ken de waarde van mijn spullen heel goed. Ik heb van mijn stiefvader ooit eens een omafiets gekregen, die had ik binnen een week kapot. Toen heeft hij een nieuwe fiets voor me gekocht, maar dan van mijn eigen geld. Eerst ging de bel stuk; mijn stiefvader bracht de fiets naar de fietsenmaker en de reparatie moest ik zelf betalen. Daarna hetzelfde met mijn achterlicht. Alles moest ik zelf betalen, maar vanaf dat moment deed ik ineens heel voorzichtig met mijn fiets. Toen ik voor mijn stiefvader werkte in de sanitaire tegels en badkamers, rekende ik alles wat ik wilde kopen om in de uren die ik ervoor zou moeten werken. Zo kwam het besef voor de waarde van geld en de waarde van mijn spullen. Dat besef heb ik tot op de dag van vandaag.’

Al hoef je niet ieder dubbeltje meer om te draaien tegenwoordig; kun je eens een korte schets geven van jouw knap staaltje ondernemerschap tussen 2008 en nu?

‘Ik was achttien en ik was het zat om me uit de naad te werken voor anderen. Ik wilde zelf graag wat beginnen. Sinds mijn veertiende werkte ik al; op mijn zestiende ging ik werken voor een pallethandel, onder meer in Litouwen. Het geld dat ik verdiende, spaarde ik op om te kunnen investeren. Iemand had me geadviseerd om in Tiel te beginnen en met mijn stiefvader ging ik een rondje rijden op zoek naar een pand. We vonden een loods en die heb ik op afbetaling vol laten rijden met 50.000 euro aan tegels en badkamermeubels. Ik kocht voor 2900 euro een klein rood Peugeootje 205 en toen had ik geen geld meer. Het kwam neer op loeihard werken en overleven; in de eerste vier jaar werkte ik alleen. In het begin bestonden mijn dagen vooral uit het plaatsen en verwijderen van advertenties op Marktplaats. Zo probeerde ik mensen naar binnen te trekken. In het keukentje van de loods had ik mijn bed neergezet en ik nam een abonnement bij de sportschool om te kunnen douchen. Want ik had dan wel een handel opgezet in sanitaire tegels, maar zelf had ik geen douche, haha. Mijn werkdagen liepen van 09.00 uur tot 21.00 uur en ik leefde van magnetronmaaltijden. Ik was alleen maar aan het werken, werken, werken. Dat harde werken loonde wel. Het eerste jaar draaide ik al een omzet van zes ton. Inmiddels heb ik zeven filialen van Megadump en Tegeldepot’

Je bent nu multimiljonair zoals dat zo mooi heet. Altijd willen worden?

‘Eerlijk? Ja. Ik wilde rijk worden, ik wilde miljonair worden, ik was geobsedeerd door geld. Ik spaarde vroeger al als een gek en wilde het ook nooit opmaken, eigenlijk was ik een soort geldwolf, haha. Als ik ergens geld vond, zette ik het gelijk op de bank. Ik hield vroeger al van een goed verzorgde bankrekening, goed voor de toekomst, dacht ik dan.’

Op internet houden sommige sites zich bezig met het geschat vermogen van rijke stinkerds, maar bij jou komen ze niet verder dan een opsomming van je bedrijven, je auto’s, je huis en de jaaromzet van 21 miljoen van Tegeldepot uit 2019. Mogen we zo onbescheiden zijn...

‘Ik ga heus niet aan je neus hangen wat er op mijn bankrekening staat, maar ik kan je wel zeggen dat dat geen miljoenen zijn. Ik heb veel geïnvesteerd in voorraad voor mijn onderneming en in vastgoed. Samen met mijn compagnon Eelco Kalsbeek heb ik tien panden en dertig appartementen. Mijn ondernemingen zijn helemaal clean, dat wil zeggen geen leningen of hypotheken. Aan alleen geld heb ik niks, dus ik blijf investeren. Zo ben ik laatst samen met rapper Bizzey de onderneming Light Pops gestart, dat zijn lichtgevende lolly’s. Die gaan we op festivals verkopen en zo. Bizzey kwam bij mij voor een badkamer, we werden vrienden en nu zijn we ook zakenpartners.’

In jouw vlogs op YouTube en in je Stories op Instagram komen je vrouw Samantha en jullie kinderen Giovanny (11), Mylana (7), Verginio (5) en Luciano (3) geregeld voor. Sommige BN’ers schermen hun kinderen juist bewust af omdat ze nog niet zelf kunnen kiezen of ze bekend willen worden.

‘Die afweging hebben wij natuurlijk ook wel gemaakt, maar wij hebben ervoor gekozen om vooral niet al te moeilijk te doen. Sterker nog: onze kinderen zitten zelf inmiddels ook volop op Instagram. Onze jongste, Luciano, heeft al 187.000 volgers! Giovanny heeft er 82.000, Mylana 105.000 en Verginio 76.000. Ze posten bijvoorbeeld fotootjes van zichzelf, wat ze aan het doen zijn of als ze iets zien dat ze leuk vinden.’

Hebben ze zoveel volgers omdat ze kinderen zijn van Dutch Performante met 500.000 volgers?

‘Ook. En doordat ze in vlogs voorbijkomen bij andere YouTubers, zoals Enzo Knol. Enzo is helemaal fan van Luciano en heeft zijn vlog bijvoorbeeld weleens een dag laten overnemen door mijn jongste zoontje. Enzo heeft 2,6 miljoen volgers, dus dan val je wel op. Mensen vragen me weleens of ik er geen spijt van heb dat mijn kinderen overal op straat worden herkend. Ik vind dat een moeilijke vraag. Het was een afweging. Als we hen geen kennis hadden laten maken met sociale media, hadden ze dat misschien later wel jammer gevonden. We zien nu dat ze het leuk vinden, dus dan is het allemaal prima. Ze groeien op met filmpjes en foto’s maken, dingen online zetten; het kan handig zijn voor later. Onze oudste Giovanny is elf, hij weet ook nog de tijd dat we niet online waren met z’n allen. Maar nu kunnen we niet meer terug, haha.’

Lees de rest van het interview in de nieuwste Revu of op Blendle.nl

Chahid praat in dit interview over zijn succes, uitgaan als een jetsetter en wat hij verder nog wil bereiken. ‘Rust. Dat alles bijna als vanzelf loopt en onder controle is, dat ik zelf niet zo veel meer hoef te doen. Dat ik alleen maar dingen ga doen die ik leuk vind. Huisje, boompje, beestje en alles gewoon chill. Ik heb nu een megadruk leven, maar zou wel wat vaker effe niks-momentjes willen hebben.’