Andy van der Meijde: ‘Aparte jongen ben ik, hè’

Waarom moest er na je eerste biografie Geen genade nóg een boek over jou komen?

‘Het is tien jaar geleden dat Geen genade uitkwam.

Sindsdien heb ik veel meegemaakt: ik heb een realitysoap gehad, ik heb aan andere tv-program-ma’s meegedaan, ik ben op Youtube begonnen met m’n autoshow. Dat is een heel verschil met toen ik nog voetballer was.’

Geen genade veroorzaakte nogal wat ophef, omdat je gedetailleerd vertelt hoe je je als profvoetballer tegoed deed aan seks, drugs en andere ongein. Was je niet bang dat dit vervolgverhaal daar wat braafjes bij zou afsteken?

‘Tsja, nadat ik mijn vrouw Melisa had ontmoet, was het over met de trio’s, haha. Er zit misschien nog één hoofdstuk in dat over seks gaat, maar daar houdt het mee op. Mijn leven is van het ene uiterste naar het andere gegaan, dus ja, het is ook braaf.’

Misschien wel de grootste openbaring in het boek is dat je een diep spirituele kant blijkt te hebben. Waar komt die vandaan?

‘M’n hele leven loop ik al met mijn gedachten boven in de lucht, bij God of wie dan ook. Er is ook altijd iemand bij me die overleden is.’

Weet je wie die persoon is?

‘Een oude man. Ik heb ’m heel vaak gezien en gevoeld. Als ik in huis rondslenter, dan loopt hij heel vaak achter me.’

Veel mensen zouden het angstaanjagend vinden om geschaduwd te worden door een oude man, maar jij praat erover alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

‘In het begin vond ik het wel eng, maar later wen je eraan. Als je erover na gaat denken, dan is er ook eigenlijk niks aan de hand, hè. Het is gewoon iemand die mij wil helpen, ik weet zeker dat hij geen nare dingen met me wil doen.’

Hoe helpt die overleden persoon jou?

‘Niet bij de afwas of zo, dat zou makkelijk zijn (schaterlach). Het is meer dat hij me laat weten dat dit leven niet het enige is, er is meer na de dood.’

In je boek schrijf je dat spiritualiteit je eraan helpt herinneren dat je levenspad al is uitgestippeld: ‘Het boek van mijn leven is al geschreven, om het zo maar uit te drukken.’

Vind je dat een geruststellend idee?

‘Ja, eigenlijk wel. Het is een beetje raar, maar toen ik in Engeland voetbalde, liet ik elke maand een waarzegster overkomen uit Nederland. Zij vertelde me onder meer dat ik een vrouw uit Apeldoorn zou ontmoeten – dat is dus Melisa. Daarom weet ik dat dit mijn pad is, om hier in Apeldoorn bij Melisa te zijn. Dit is mijn thuis, de plek waar ik oud en gelukkig word.’

Als je lot toch al is bepaald, dan hoef je nergens verantwoordelijkheid voor te nemen. Dat klinkt als een makkelijke manier van in het leven staan.

‘Zo ervaar ik dat ook. Mensen zeggen vaak tegen me: jij maakt je nergens druk om. Dat klopt. Ik leef bij de dag en geniet van elk moment. Daarom heb ik rust in mijn hoofd.’

Helpt deze levenshouding je om jezelf te vergeven voor de periodes waarin je wat minder goed uit de verf kwam?

‘Nee, nee. Het is geen verdedigingsmechanisme of iets van die strekking. Het komt zoals het komt. Daar geloof ik in. Voor de rest kan ik er niet veel aan veranderen.’

Je hebt geen standaard leven achter de rug. Wat was achteraf je zwartste periode?

‘De tijd in Liverpool, toen ik bij Everton voetbalde. Het leven wat ik daar had, was grauw en donkerzwart. Een cocktail van problemen, met een kind in het ziekenhuis, ruzie met mijn ex-vrouw, ruzie met mijn trainer. Alles werd me ontnomen, echt alles. Eigenlijk heel zonde, want Engeland is een mooi land, de mensen in Liverpool zijn heel humoristisch en ik verdiende in die tijd bakken met geld. Volgens mij zat ik op 45.000 euro per week, dat was niet normaal. Maar het boeide me allemaal niet, best apart. Als ik er achteraf op terugkijk, dan is het als in een waas aan me voorbijgegaan.’

Mijn dick past niet eens op een foto, joh. Maar ik ben wel iemand die gezegd kan hebben: wat heb jij een lekkere reet

Je jeugd was niet makkelijk, met een vader die lange tijd met chronische gok- en drankverslaving kampte. Denk je dat daar het zaadje is geplant voor jouw latere excessieve gedrag?

‘Ik heb wel cocaïne en andere drugs gebruikt, maar ik dacht nooit: ik móét morgenochtend een lijntje hebben. De mensen met wie ik op dat moment omging, gebruikten eigenlijk allemaal. En dan gebeurde het gewoon, ook omdat ik niet goed in mijn vel zat. Ik was mezelf niet, een heel ander persoon. Mijn gedachtes waren anders dan in Nederland, heel destructief en negatief. En allemaal in het Engels, hè, ik telde zelfs in het Engels. Ik vertrouwde niemand, werd snel boos en was agressief tegen mensen. Helemaal niet hoe ik nu ben, echt een andere kant van Andy. Ik was totaal gebrainwasht door alle narigheid die ik meemaakte.’

Hoe ben je uit die neerwaartse spiraal gekomen?

‘Toen ik terugkwam uit Engeland ben ik weggegaan uit Amsterdam en bij Melisa in Apeldoorn ingetrokken. Dat heeft me de rust gebracht die ik nodig had. Als ik dit leven met haar had gehad toen ik nog voetbalde, was ik een van de beste spelers van Nederland geweest. Dat weet ik zeker.’

Behalve dan dat deze weg al voor je was uitgestippeld.

‘Ja, daar kun je dus niets aan veranderen.’

Na een jarenlange ruzie met je vader sloot je hem in 2019 toch weer in je armen.

Ben jij een vergevingsgezind type?

‘Ja man. Ik hou niet van ruziemaken, ik hou niet van haat. Als iemand het goed doet en veel geld verdient, dan voel ik geen afgunst of wat dan ook. Ik vind het juist belangrijk dat mensen het goed hebben, want dan lopen ze niet met agressie rond. Toen ik zelf wat minder lekker ging, heb ik meegemaakt hoe dat is. Je voelt je dan zo alleen en onbegrepen. Dat wens ik niemand toe.’

Het contact met je vader liep stuk toen hij geld aan je vroeg voor de borstverkleining van zijn vrouw. In je boek schrijf je: ‘Nou ben ik sowieso geen voorstander van het laten verkleinen van borsten, maar ik had geen zin om daarvoor op te draaien.’

Heb je een hekel aan gebedel?

‘Hij is een paar keer bij mij thuis geweest, dat ging best prima. Toen kwam dat bezoek waarin hij over die borstverkleining begon en daarna heb ik hem niet meer gesproken. Van de ene op de andere dag was het klaar. Er was geen gedoe of haat, we hebben gewoon geen contact meer gehad. Ik denk wel vaak aan hem hoor, maar niet van: ik moet hem spreken. Daar heb ik gewoon geen behoefte aan.’

Lees de rest van het interview in de nieuwste Revu of op Blendle.nl

Andy praat in dit interview over over spiritualiteit, drugsgebruik, trio's en een gat in de hand. ‘‘Mijn voetbalmiljoenen gingen op aan huizen met een huur van 10.000 euro per maand, dikke auto’s, merkkleding, uitgaan, horloges. Dat soort dingen.’’