Toen Jan Roos die foto op Twitter zag, schreef hij: ‘Heb je haar weer met haar noten. En maar piepen over dickpics.’
‘De vorige keer was ik nog een vies wijf met hangtieten, dan valt dit nog mee. Probleem is dat hij veel volgers heeft die hem napraten en mij vervolgens ook gaan shamen, dat is echt een andere sfeer dan een aantal jaar geleden. Toen was het nog: leuk, tieten! Nu niet meer. Als je goed kijkt, zie je nog een heel klein stukje van mijn tepelhof. Als het aan Talpa lag, was dat weggeshopt. Dat wilde ik niet. Ik ben een vrouw, geen pop. Het vrouwenlichaam wordt tegenwoordig weggepoetst, in mijn geval zelfs letterlijk. Het resultaat daarvan is niet dat je geen vrouwenlichaam meer ziet, maar een onecht vrouwenlichaam. Dat vind ik schadelijk, zeker voor jonge meisjes. Dat is een van de redenen waarom ik daar nu een documentaire over heb gemaakt: ik wil die meiden trots en blij hebben met hun echte lichamen. Maar ik stel vooral ook de vraag waarom we opeens zo bang zijn geworden voor een vrouwenborst.’
Wat is daarop je antwoord?
‘Het zou kunnen komen door de veramerikanisering van onze samenleving, want Amerikanen zijn over het algemeen preutser dan wij. Anderen zeggen dat het komt door de islamisering die ervoor zorgt dat het vrouwenlichaam wordt weggestopt. Ik denk dat het vooral komt door onze decadente vrijheid die ons een venster geeft op de wereld en op elkaar. Door internet lijkt opeens het licht aangegaan. Alles is open, we zien elkaar continu. Juist daarom hebben we de neiging om onszelf toe te dekken. We durven geen bikini meer aan te trekken, omdat we bang zijn dat het ongevraagd op Instagram verschijnt. Het zorgt voor heel veel angst.’
Niet bij jou.
‘Niet iedereen is zo exhibitionistisch als ik en dat hoeft ook niet. Er is niks mis met preutsheid. Mijn issue is alleen: waarom respecteer je de manier van leven van een ander niet? Ik laat bescheiden, preutse mensen ook gewoon lekker hun ding doen. Bovendien raakt preutsheid vrouwen altijd het meest. Als we preuts zijn, gaat het altijd over vrouwenlichamen, nooit over mannenlichamen. Het gaat over hoe lang een rokje mag zijn, hoe diep een decolleté. Vrouwen worden gepoliced. Men bemoeit zich met míj, met wat ik aantrek. Dat doen ze in de moslimwereld allang, maar vanuit rechts-radicale hoek beginnen ze er nu ook mee. Trek wat aan, slettebak! Zo mogen mannen tegen mij praten, vinden zij. Ik weet niet of ze het zelf in de gaten hebben, maar ze vertonen opvallend veel gelijkenissen met de moslims die ze haten.’
Hoe vaak word je uitgescholden?
‘Bijna dagelijks. Vaak niet eens om mijn borsten, maar om het feit dat ik een vrouw van 51 ben die bestaansrecht en ruimte opeist. In de ogen van veel mannen zou ik veel bescheidener moeten zijn, op mijn leeftijd. Een paar jaar geleden schreef ik er een manifest over, Nouveau Fuck. Daarin schreef ik over de neuknorm: alleen als je lekker bent, mag je volgens sommige mensen een mening hebben, wat natuurlijk niet zo is, want dan moet je als vrouw alsnog gewoon je bek houden en mooi wezen. Maar als je ouder wordt, moet je al helemáál je bek houden, want dan ben je geen lekker wijf meer. Alles wordt bepaald aan de hand van of je neukbaar bent voor degene die naar je luistert. Maar daar zit je als vrouw natuurlijk niet op te wachten. Tegelijkertijd is het een van de weinige manieren waarop je vrouwen die steeds assertiever en feministischer worden kunt raken: op hun aantrekkelijkheid. Daar ben ik ook nog altijd gevoelig voor.’
Nieuwe Revu interviewde Stella Bergsma over tieten, preutsheid en de verschillen tussen de sekses. ‘Een vrouw kan goedkoop worden genoemd, een man heeft daar geen last van. Een man kan gewoon een seksueel wezen zijn zonder dat hij daar goedkoop van wordt. Een vrouw gooit zich dan meteen in de uitverkoop.’ Je vindt het interview in de nieuwste editie van ons blad. Vanaf woensdag in de winkel.
- Cornelie Tollens