Is politiek een onderwerp dat je interesse heeft?
‘Ja, maar het wordt moeilijker door alle informatie die je vroeger niet kreeg, vind ik. Ik zei altijd: “Politici moeten een beetje saai en betrouwbaar zijn.” Maar dat is allang niet meer het geval. Ik speel in de serie Het jaar van Pim Fortuyn en daarin zie je waar het mis is gegaan. Fortuyn was verre van een politicus en had nooit op die plek moeten gaan zitten. Begrijp me niet verkeerd, het is net zo verschrikkelijk voor onze samenleving geweest dat hij is doodgeschoten, maar als politicus moet je debatteren en tot een besluit komen waarvan sowieso de helft van onze samenleving al vindt dat het kut is. Daar moet je maar net zin in hebben en dat is niet meer aan de hand. Het gaat allemaal maar over: wat doet dit voor mij? De partijen zijn vooral met zichzelf bezig in plaats van waar ze mee bezig moeten zijn, namelijk impopulariteit accepteren en dit land de goede kant opsturen.’
Wat vind jij van het ‘nieuw elan’ van Mark Rutte en Sigrid Kaag?
‘Er is geen nieuw elan, er is meer van hetzelfde. Ik vind het raar dat alles op dezelfde voet doorgaat. En ook dat D66, wat toch een weldenkende partij is, maar akkoord blijft gaan met maatregelen waar je onmogelijk achter kunt blijven staan. Ik vind de PvdA de enige partij die in ieder geval nog een soort van eerlijk is, of je het nu met hun ideeën eens bent of niet. Maar eerlijkheid werkt niet meer in de politiek en dat is een kwalijke zaak. We moeten echt gaan opletten dat we niet met z’n allen de kant van Amerika opgaan, want ook hier wordt alles duurder, de koopkracht vliegt omlaag en er wordt gewaarschuwd voor hyperinflatie. Dat schiet allemaal niet op.’
Baart de huidige toestand van Nederland je zorgen?
‘De toestand van de wéreld baart me ontzettend veel zorgen. Ik heb me altijd verbaasd over de Tweede Wereldoorlog en dat niemand in de periode ervoor iets heeft gedaan, je denkt toch: er is ruimte voor een beetje dapperheid. Maar nu voel je dat zulke krachten zo buiten je eigen bereik liggen. Het verbijstert me hoe slecht mensen in elkaar zitten, dat het onder je neus gebeurt en je er niks aan doet. Ik volg het nieuws bewust niet meer, omdat ik het niet kan aanzien.’
Zou het iets voor jou zijn, zelf de politiek ingaan?
‘Nee, nee. Daar ben ik veel te ongeduldig voor. Ik sta in no time in de Tweede Kamer te schreeuwen, mezelf verbijtend over zoveel domheid.’
Nieuwe Revu interviewde Frank Lammers over zijn vriendschap met Guus Meeuwis, zijn imago, zijn succes in het buitenland en over het verschil tussen Nederland en België. ‘Ik zou heel graag in Nederland werken, maar het is hier te vaak beknibbelen en sappelen.’ Het volledige interview vind je in ons nieuwe nummer. Vanaf woensdag in de winkel.
- ANP