Recensie: The Revenant

‘Studio ontkent dat Leonardo DiCaprio werd verkracht door een beer op de set van The Revenant.’ Het was waarschijnlijk h...

‘Studio ontkent dat Leonardo DiCaprio werd verkracht door een beer op de set van The Revenant.’ Het was waarschijnlijk het meest merkwaardige serieuze filmartikel van afgelopen jaar. Daarbovenop kwamen nog meer rare verhalen over Alejandro González Iñárritu’s opvolger van zijn verrassende hit Birdman.

De opnames waren verschrikkelijk. Crewleden zouden zijn weggelopen van de set vanwege de extreme kou. Iñárritu ontkende alles, maar de buzz was genoeg voor flink wat gratis reclame en – nog belangrijker – Oscarnominaties. En daar mogen er best een paar van verzilverd worden, want The Revenant is een onvergetelijke film.

DiCaprio speelt Hugh Glass, een spoorzoeker die begin 19de eeuw een groep pelsjagers begeleidt door een winters, onherbergzaam gebied. Na een aanval van een indianenstam vlucht het flink uitgedunde gezelschap de bossen in, waar Glass het slachtoffer wordt van een grizzlybeer. Vrijwel stervend wordt de spoorzoeker in handen gegeven van huurling Fitzgerald (Tom Hardy). Als deze hem vervolgens levend begraven achterlaat, begint Glass een wraakmissie over honderden kilometers extreem ruw terrein.

Lees ook: Achter de centimeters diepe wonden van Leonardo DiCaprio

Als er een Oscar zou bestaan voor ‘Hoeveelheid shit die iemand tijdens een film te verduren krijgt’ dan won DiCaprio die fluitend door de bloedende, kapot gebarsten lippen. Het grootste deel van het 156 minuten durende epos dondert de niet te benijden acteur van watervallen, kruipt hij kreunend door de drek en eet hij rauwe ingewanden. Het is een indrukwekkende fysieke prestatie, maar niet de voornaamste reden waarom The Revenant zo memorabel is.

Regisseur Iñárritu was zo verstandig om na Birdman weer de hulp in te roepen van cameraman Emmanuel Lubezki, die hier nog eens laat zien waarom hij tot de absolute top behoort. Door een lange take van zijn 360 graden draaiende camera ervaar je de bloederige openingsaanval van de indianen alsof je er zelf tussenstaat. De hele film is geschoten in natuurlijk licht wat de wreedheid van de natuur extra onderstreept. Je ruikt bijna het bloed, de stront en het brandende vlees van Glass als hij een wond moet dichtbranden.

The Revenant is een meedogenloos stuk cinema van de bovenste plank, misschien net iets té meedogenloos om echt meesterlijk te zijn. Hier is geen ruimte voor humor of emoties, alle karakters worden alleen maar voortgedreven door brute overlevingsdrang. Als Glass na twee uur ellende aan het einde van zijn helletocht komt en het wraakgedeelte begint, voelt dat toch een beetje als een noodzakelijke epiloog om de zaken af te ronden. En misschien maar goed ook, want het geeft de kijker eindelijk een adempauze na deze spijkerharde, beeldschone filmervaring. Al zal iedereen dankzij dat ene artikel toch even grijnzen bij de grizzlyscène. Want wordt Leo daar nou echt…?

? ? ? ?

https://www.youtube.com/watch?v=LoebZZ8K5N0