'Je weet waar je het voor doet: nog even blijven'

Vandaag heb ik mijn wekelijkse dubbele hoeveelheid chemo gehaald in het ziekenhuis. Het ene middel remt of doodt de groei van de tumoren, het andere middel probeert die aangetaste cellen te herprogrammeren en weer te laten doen waar ze voor zijn:  het normaal delen. 

Ik ben een patiënt en geen dokter. Dus ga ik niet op de plek van de wetenschapper zitten. Maar ik kan wel iets zeggen over de bijwerkingen. Dat die er zijn, is logisch. Het spul moet iets doodmaken in je lijf en de rest van de goede weefsels zo min mogelijk aantasten. Ondertussen voel ik me dus iemand die snel naar de huisarts zou moeten gaan. Chronisch moe. Koppijn. Spontane bloedneuzen. Oorsuizen. Onverklaarbaar, heftig toiletbezoek (om het een beetje in het nette te houden).

Toch weet je waar je het voor doet. De goede zaak. Nog even blijven. Ik heb mezelf voorgenomen die handschoen op te pakken. Even blijven. We proberen er nog wat tijd aan te breien, samen met het Oncologisch Centrum Amsterdam. Voorlopig lukt ons dat, tien maanden na de diagnose. Dan lig ik daar, met een infuus in mijn arm, te mijmeren over alle mooie tijden. Drie uur per week. Hoe het geneesmiddel zijn werk doet, blijft voor een leek abstract en moeilijk te begrijpen, maar het doet iets.

‘Opa! Hoe is het met je kanker?’ riep mijn oudste kleinkind een paar weken geleden onderaan de trap. Je kanker. En zo is het. Hij is van jou, die kanker. Doe er maar wat mee. Het is geen vreemdeling zeker, die verdwaald is zeker. Het is de aandoening waarmee zeker een derde van mijn generatie een appeltje mee te schillen heeft.

Ook met kanker is er leven en ervaar je prachtige momenten. Hoewel... je moet er wel iets voor doen. Het komt je niet aanwaaien. Niet stil gaan zitten, al ligt dat op de loer.  Vanavond trek ik maar eens een lekker flesje wijn open. Dan gaan we vieren dat ik 2020 aan ga tikken! Dan proost ik samen met familie en vrienden op goeie herinneringen en de toekomst.

En straks haal ik mijn nieuwe aanwinst uit zijn kist... Daar kan ik geen genoeg van krijgen. Een prachtige accordeon, waar ik zeker een uurtje per dag op speel. Maar dat verhaal vertel ik een andere keer nog wel. Ik ga vast even lekker spelen!