James Worthy

James Worthy: 'Over een maand staat Klopp voor de laatste keer op Anfield'

'Soms vraag ik me af of ik meer van hem hou dan van de club. Hij is de schoonvader die je uiteindelijk leuker gaat vinden dan de dochter'

James Worthy

Sinds Liverpool-trainer Jürgen Klopp heeft gezegd dat hij na dit seizoen stopt, lijkt alle luchtigheid uit de club te zijn verdwenen. De wedstrijden voelen zwaar aan. Nationaal zwemdiploma A, het is alsof de spelers en fans in hun kleding door de stadions moeten zwemmen. De pijpen en mouwen proberen iedereen naar de bodem te trekken. Alles voelt dramatisch aan. Bijna bucketlisterig.

‘Dit is de laatste keer dat Klopp in Manchester is.’ ‘Dit is de laatste keer dat Klopp een gele kaart krijgt.’ ‘Dit is de laatste keer dat Klopp op 24 april trainer van Liverpool is.’

Voor Klopps aankondiging was het team van Liverpool een geoliede machine en nu lijken we eerder op een melancholiemachine. Het verleden is zo mooi dat we niet meer naar de toekomst hoeven te kijken. Als je terugkijkt is het lichamelijk onmogelijk om vooruit te kijken. Een mens kan niet herdenken en dagdromen tegelijk.

Over een maand is de laatste wedstrijd van Klopp. Een lastige thuiswedstrijd tegen Wolves. En of we nou winnen of verliezen, in de nacht die volgt, zullen alle Liverpool-fans naar de maan huilen.

Het enige wat ik me afvraag is of Klopp het wel had moeten zeggen. Zo vroeg. Was het echt nodig om in januari al te zeggen dat je in mei stopt? Timing is alles. Wanneer zeg je tegen de kinderen dat mama en papa niet meer van elkaar houden? Vrijwel direct of pas als één van de twee een ander onderkomen heeft gevonden? Waarom zou je nog maanden samenleven als het al duidelijk is dat je niet meer samen wilt leven? Dit maakt alles onnodig ingewikkeld. De mooiste eindes zijn de eindes die je niet aan had zien komen.

Ik denk dat ik pas na de wedstrijd tegen Wolves had willen weten dat Klopp stopt. Ik had de pleister er het liefst in één keer willen aftrekken. Gewoon RATS! Nu trek ik elk weekend, millimeter voor millimeter, de pleister los. De pijn die ik voel, voelt te klein voor de pijn die ik had willen voelen.

Over een maand staat Klopp voor de laatste keer op Anfield. Met zijn petje op en zijn hagelwitte tanden. Als je nu naar hem kijkt, zie je goed wat al die Liverpool-jaren met hem hebben gedaan. Deze baan heeft alle kleur uit zijn huid getrokken en zijn haar is grijs. Hij heeft Liverpool weer terug naar de top gebracht, maar zelf is hij lichamelijk en geestelijk achteruitgegaan. Klopp bracht Liverpool naar de top, maar op de top was Klopp op.

Soms vraag ik me af of ik meer van hem hou dan van de club. Hij is de schoonvader die je uiteindelijk leuker gaat vinden dan de dochter.

Over een maand trekt hij zijn Liverpool-trainingspak voor de laatste keer uit. Wat achter zal blijven is een hoopje pijpen en mouwen op de vloer van de kleedkamer. Het zal daar prachtig gaan spoken in het stadion. Een trainingsjasje vliegt door het stadion.

‘Wat is dat?’ zal de terreinknecht vragen.

‘Ik ben een Kloppgeest,’ zal het jasje zeggen.

Column
  • NL Beeld