De beste glazenwasser van Nederland

In het afgelopen jaar sprak ik een heleboel onzichtbare winnaars in Nederland. Mensen die hun hele leven alles in het werk hebben gesteld om de beste pannenkoekenbakker, de beste figuurzager of de beste oestersteker van het land te worden. Terwijl ik in de auto zit op weg naar Marco Yasar, de beste glazenwasser van Nederland, vraag ik me af hoe hij daarin staat. Traint hij dagelijks thuis? Kent hij alle glassoorten, kozijnsoorten en sopsoorten uit zijn hoofd? Heeft hij een eigen strategie ontworpen om de beste te worden? Wanneer ben je de beste glazenwasser, überhaupt?

Als ik mijn auto parkeer naast een busje met op het dak een grote ladder, en op de achterruit een aanplakbiljet met de tekst ‘Beste Glazenwasser 2019’, is één ding in elk geval zeker: ik ben op de juiste plek terechtgekomen.

Als ik aanbel, komt Marco meteen naar de deur en stuurt hij zijn enorme hond even snel de gang op. Ik drink een glaasje water, Marco neemt een kop koffie. Marco is een vrolijke gozer en praat altijd een beetje lachend, met een onvervalst Zuid-Hollands accent.

Hé, maar even voor we beginnen, hè.

‘Ja?’

Ik kijk hier door de ramen, voor en achter, en dan denk ik: dit ziet er niet uit als het huis van de beste glazenwasser van het land.

Marco begint te lachen en schudt zijn hoofd. Hij gaat wat achterover zitten. Zijn vrouw, die op de bank met hun kindje televisie ligt te kijken, steekt grijnzend haar duim op.

‘Ja, nee,’ grinnikt Marco, ‘het is heel simpel: werk is werk, maar dan is het ook klaar.’

Drie ramen

Maar oké, jij bent dus, daar moeten we ook niet al te flauw over doen, de beste glazenwasser van Nederland. En dan vraag ik me meteen af: hoe word je dat? Hoe ziet zo’n eindtoernooi eruit dan?

‘Nou ja, gewoon, heel simpel,’ begint Marco te vertellen. Hij is geen man van veel woorden, maar wel een man die het allemaal wel mooi vindt, de aandacht voor zijn prijs en zijn beroep.

‘Nou ja, ze hadden dus zo’n geveltje gemaakt. Met drie ramen erin, en die drie ramen moest je dan wassen.’

En dan werden tussen de beurten door de ramen weer vies gemaakt?

‘Nee, nee, die bleven gewoon schoon.’

Oh? Maar hoe kun je dan zien waar je geweest bent? Dan is iedereen die na de eerste deelnemer komt toch in het voordeel?

‘Ja, gewoon ervaring. Je ziet gewoon dat je er geweest bent.’

Ah, ja. Nee, precies.

‘Nou ja, het ging uiteindelijk om de tijd, en er zat dus een jury bij, die dan ging kijken of je fouten maakte. En voor elke fout kreeg je er een halve seconde bij.’

En hoeveel deden er mee?

‘Er stonden er zestig ingeschreven, maar uiteindelijk deden er maar dertig mee.’

Serieus? Zo weinig? Hoe komt dat dan? Iedereen zag jouw aanmelding en dacht: oei, daar brand ik mijn vingers niet aan?

‘Nou, zo bekend is mijn naam ook weer niet, maar misschien hebben ze de tijd gezien die ik heb neergezet, en hebben ze gedacht, ja joh, ben je belazerd, daar ga ik niet aan beginnen.’

Want je bent echt zó snel?

‘Ja, ik ben wel echt heel snel, ja.’

Grote stappen, sneller thuis

Letterlijk de snelste glazenwasser van het land? Maar hoe weet je dat dan? Hoe voel je dat? Waaraan zie je, als je door de straat loopt, en je ziet een glazenwasser staan, waar zie jij dan aan dat ie goed is, of dat ie er geen klote van kan?

‘Het ligt eraan in hoeveel slagen je een raam zeemt. Kijk, je wisser is 45 centimeter, en de meesten gebruiken daar 30,35 centimeter van. Maar ik gebruik echt de volledige lengte. Grote stappen, sneller thuis, snap je? Maar er was nog een glazenwasser, en dat scheelde maar vierhonderdste. Die was ook echt heel snel. Toen kneep ik ’m wel even. De hele dag had ik een tijd van onder de tien seconden. En dan zag ik jongens van dertien seconden, veertien, vijftien, en dan dacht ik: nou, kat in het bakkie. En toen kwam die meneer, en dacht ik: dat kan nog weleens lastig worden. Nou ja, dat scheelde dus amper wat.’

En hoe word je dan glazenwasser? Is het ook echt je grote passie?

‘Ik wilde vroeger piloot worden, maar ja, ik was niet zo’n fan van school. Het was allemaal gewoon niks voor mij. Dus op een bepaald moment ben ik naar de leerplichtambtenaar gegaan, en die zei: “Als jij een baan van veertig uur kunt vinden, dan mag het.” Nou ja, dat baantje had ik al, dus dat kwam mooi uit. Ik was vijftien toen.’

Twee hele kleine ­Koreaantjes, die gingen me toch een partij tekeer met elkaar

En nu? Heb je grote ambities in de glazenwasserij?

‘De nieuwe wedstrijd is pas in 2021, joh, dus die titel blijft nog wel even staan. En verder heb ik gewoon niet zoveel ambitie. Ik wil geen eigen zaak, ik wil gewoon zoveel mogelijk verdienen met zo min mogelijk werk.’

Ah, ja, helder.

‘Ja, god, ik vind het gewoon allemaal mooi. Lekker buiten bezig, en ook hoge flats en zo, hè. Daar komt niemand joh, alleen de glazenwasser. Echt prachtig. Ik kan Den Haag zien liggen, Delft, Dordrecht, alles.’

En dan natuurlijk het ultieme cliché: de glazenwasser ziet ook dingen die voor andere ogen verborgen moeten blijven.

‘Wat? Oh dat, haha. Ja, wel een beetje.’

Zoals? Wat is het grappigste wat je ooit achter een raam gezien hebt?

‘Ach, je ziet weleens wat, hè, maar het gekste was toch wel een studentenflat. Twee hele kleine Koreaantjes, die gingen me toch een partij tekeer met elkaar. Ik dacht nog: ja wat moet ik nou, ik moet hier toch zemen, weet je?’

Dus?

‘Ja, ik ben maar gewoon begonnen.’

Even glimlacht hij, dan houdt Marco veelzeggend zijn mond. Hij is de beste glazenwasser en glazenwassers zijn mannen van weinig woorden.