‘Je wil me gek maken, dan ga je me krijgen ook’

‘Ik kom morgen even langs, kijken of je dan ook een grote mond hebt als ik tegenover je sta.’ De redactie van Nieuwe Revu wordt sinds 16 december 2019 lastiggevallen door Stefano van D. In de afgelopen anderhalve maand stuurt de gevallen zaakwaarnemer een hele reeks intimiderende berichten, die zo dreigend overkomen dat na contact met het platform PersVeilig, de vakbond Nederlandse Vereniging van Journalisten en het Openbaar Ministerie bij de politie melding is gedaan. De politie heeft Van D. inmiddels verzocht zijn contactpogingen met de redactie te staken, of desnoods via een advocaat te laten verlopen.

De aanleiding voor de stroom intimiderende berichten is een interview dat journalist Vincent de Vries eind vorig jaar met Van D. hield, en dat in de Nieuwe Revu van 2 januari gepubliceerd had moeten worden. Hoewel tekst en beeld door de zaakwaarnemer geaccordeerd waren, hebben we het interview niet gepubliceerd omdat we voelden dat het contact met Van D. een vervelende kant opging. Het OM achtte op dat moment de kans groot dat we nog wel een paar maanden last van hem zouden hebben. Het artikel werd geschrapt, en toen ging het mis.

Schadeclaim

Van D. claimt dat hij recht heeft op alle foto’s die voor het interview zijn gemaakt, terwijl de rechten op die foto’s niet bij hem, maar bij fotograaf Sjors Massar liggen. Ook stuurt hij een factuur voor de uren die hij met interview en fotoshoot is bezig geweest. Met een uurprijs van 190 euro exclusief btw loopt dat aardig op: 1893 euro om precies te zijn. Ook moet Nieuwe Revu 250 euro betalen voor elke keer dat wij contact hebben gezocht met zijn advocaat, waarvan hij er in korte tijd zeker drie heeft versleten. Omdat hij de kwaadste niet is, stelt hij een ‘schikking’ voor: geef mij de foto’s, betaal een schadevergoeding en laat me een artikel op jullie website publiceren, dan hou ik op met stalken. Dat is geen schikking, dat is chantage.

Om van Van D. af te zijn, heeft hij de foto’s die in het artikel gepubliceerd zouden worden ontvangen, onder voorwaarde dat hij geen contact meer met de redactie zou opnemen, af ziet van zijn schadeclaim en geen vervolgeisen meer stelt. Via zijn advocaat ging hij hiermee akkoord. Dat ging even goed, maar omdat hij graag meer foto’s wil hebben en de drie foto’s die we gestuurd hebben niet mooi vindt, begint op 20 januari de stroom intimiderende berichten – vaak ’s nachts, naar eigen zeggen soms onder invloed van morfine – weer van voren af aan.

OVERMARS WIL GEEN ZAKEN MET MIJ DOEN OMDAT HIJ HET MOEILIJK VINDT OM MET DONKERE MENSEN OM TE GAAN. DIE ZIET HIJ NAMELIJK NIET ALS GELIJKE

‘Mensen zoals jij (hoofdredacteur Jonathan Ursem, red.) durven me niet eens aan te kijken als ik tegenover ze sta. Daarom moet je niet zo stoer doen. Als ik voor je zou staan zou je nooit zo’n grote mond hebben!’ En, om te laten weten dat hij ons in de gaten houdt: ‘Waarom herkende je me laatst niet toen ik langs je liep?’ Intussen dreigt hij met aangifte wegens oplichting, agressieve bejegening, smaad en laster. In de tussentijd heeft Van D. naast de foto’s ook de tekst van het interview opgeëist (niet gekregen) en deze in minimaal één dagblad proberen te publiceren. Omdat we toch niet van hem af komen, publiceren we op deze pagina’s toch delen van het interview.

Arrestatieteam

Stefano van D. was ooit de zaakwaarnemer van Ajax-talent Mees de Wit. Die relatie werd beëindigd in januari 2018, toen de voormalig jeugdinternational een transfer naar Sporting Clube de Portugal maakte. Tien maanden later werd Van D. door een arrestatieteam van zijn bed gelicht. ‘Het leek wel alsof Pablo Escobar werd opgepakt. Twaalf gewapende agenten stormden mijn huis binnen, terwijl er voor mijn deur en in de garage nog een paar stonden. Voordat ik logisch kon nadenken, lag ik al op de grond en werd ik met veel geweld in de boeien geslagen.’

Waar ging dat conflict over?

‘Over allerlei voorwaarden die Ajax niet nakwam. Denk aan een parkeerkaart voor de vader van Mees, reiskosten en een maaltijdvergoeding. Pas in de laatste fase, toen Mees allang bij me was vertrokken en ik het gevoel had dat ik totaal niet serieus werd genomen, werd mijn toon dreigender.’

Wat schreef u dan?

‘Dingen in de trant van: wat jij mijn kind aandoet, doe ik jouw kind aan. En ik gaf aan dat ik nergens voor terugdeins.’

Waarom deed u dat?

‘Uit wanhoop, frustratie, woede. Ik praat mijn gedrag niet goed en dat ik fouten heb gemaakt, dat is duidelijk. Maar ik kwam alleen maar voor mijn cliënt en mezelf op. Ik dreigde namelijk alles kwijt te raken, inclusief mijn woning, omdat Ajax na onze schikking op 19 maart 2018 een melding had gedaan bij de gemeente. Dat was zo kinderachtig. Daardoor werd ik als een fraudeur gezien, met als gevolg dat ik een halve ton aan ziektewetuitkeringen moest terugbetalen. Met de wetenschap van nu had ik het totaal anders gedaan. Ik had er direct een advocaat op moeten zetten en Mees meteen bij Ajax moeten weghalen. Ik had nooit moeten strijden.’

Dreigementen

Maar dat deed Van D. dus wel. Sterker, hij ging er met gestrekt been in. Zo stuurde hij van 26 oktober 2017 tot en met 25 september 2018 talloze WhatsAppberichten, mailtjes en brieven naar de Ajax-bestuurders Edwin van der Sar (algemeen directeur), Marc Overmars (directeur voetbalzaken), Ivo Trijbits (huisjurist) en Jeroen Slop (toen financieel directeur). ‘Dat klopt inderdaad,’ zo geeft de Amsterdammer toe, ‘maar het is niet zo dat ik in die hele periode dreigementen heb geuit, zoals wordt beweerd. De eerste anderhalf jaar waren de mailtjes nog heel netjes en zakelijk.’

Volgens Van D. moet hij zijn ontvangen uitkering terugstorten omdat de gemeente Amsterdam dacht dat hij inkomsten heeft gehad die hij niet heeft opgegeven: een managementfee van 5520 euro. ‘Het contract van Mees was nog niet eens 9000 euro, hoe kan ik dan een fee van 5520 euro krijgen? Dat bedrag was enkel een schikking, als compensatie voor een aantal toeslagen dat ik was misgelopen. Alleen, dat kon ik niet aantonen omdat Overmars weigerde om een schikkingsdocument te overhandigen.’

Omdat Van D.’s ziektewetuitkering na die melding van Ajax per direct wordt stopgezet en hij geen sociaal vangnet heeft, lijdt hij naar eigen zeggen letterlijk honger. ‘En dat was allemaal zo onnodig. Want met dat ene document, waarin stond dat we een schikking hadden getroffen, zou alles duidelijk worden. Daarmee zou in één klap alle problemen opgelost zijn.’

Maar dat document kreeg u dus niet?

‘Nee, in plaats daarvan ging Ajax door met de strijd. Al verbaasde me dat niet. Zo kreeg ik al in de zomer van 2017, dus voordat de zaken mis begonnen te gaan, een e-mail van Overmars waarin hij aangaf dat hij niet meer wil dat ik Mees begeleid. Of, zoals hij letterlijk schreef: “Als je hem niet loslaat, duw ik hem van De Toekomst af.”’

Enig idee waarom Overmars dat schreef?

‘Omdat hij geen zaken met mij wil doen. Geen idee waarom, maar ik vermoed dat hij het moeilijk vindt om met donkere mensen om te gaan. Die ziet hij namelijk niet als gelijke.’

Dat is nogal wat, wat u nu beweert...

‘Hoezo mag ik die vermoedens niet hebben? Ben ik dan weer een slachtoffer? Dat vind ik zo hypocriet. Pak de elftalfoto’s van Ajax er maar eens bij. In de jeugd zijn de jongens zwart, maar hoe hoger je komt, hoe witter ze worden. Dat geeft aan dat er maar weinig tot geen donkere jeugdspelers doorbreken bij Ajax. Verder zijn er maar weinig donkere zaakwaarnemers die zaken doen met Ajax. Maar goed, dat zal allemaal wel toeval zijn.’

Een goed gesprek

Ondertussen doet Van D. er alles aan om het schikkingsdocument te krijgen. ‘Ik heb daar wel een halfjaar om gevraagd,’ zegt hij, ‘maar ik kreeg nul reactie. Dat maakte me zo wanhopig. Daardoor kon ik geen kant meer op.’ Volgens Van D., die steeds meer het gevoel krijgt dat hij wordt gepiepeld, was er nog maar één optie over: verhaal halen in Epe, bij Overmars thuis, zodat hij na ‘een goed gesprek’ alsnog dat gewenste document zou kunnen krijgen. ‘Ik had per mail én via WhatsApp aangekondigd dat ik zou komen. Zo van: ik kom morgen langs om dat schikkingsdocument op te halen. Of hij misschien even naar buiten kan komen. Het is niet zo dat ik daar urenlang ben gaan posten, zoals wordt beweerd, of dat ik heb aangebeld. Man, ik ben niet eens op zijn erf geweest! Ik heb enkel op de openbare weg gestaan. En dat wisten ze.’

MENSEN ZOALS JIJ DURVEN MIJ NIET EENS AAN TE KIJKEN, DAAROM MOET JE NIET ZO STOER DOEN. ALS IK VOOR JE ZOU STAAN ZOU JE NOOIT ZO’N GROTE MOND HEBBEN!

En, kwam hij naar buiten?

‘Nee, na een kwartiertje kwam wel de persoonsbeveiliging, met de vraag of ik weg zou willen gaan. Dat heb ik toen gedaan. Heel laf van hem. Kennelijk wil hij niet toegeven dat hij fout zit. En weet je waarom? Omdat hij geen gezichtsverlies wil lijden. Want daar gaat het hele plaatje over. Over trots.’

Heeft u dat schikkingsdocument uiteindelijk gekregen?

‘Nee, maar die heb ik ook niet meer nodig. De bezwaartermijn is inmiddels verlopen, waardoor ik die halve ton gewoon moet terugbetalen. Maar dat is niet het enige waarmee ik zit: ook mag ik nog altijd niet op De Toekomst en in de Johan Cruijff Arena komen. Ik hoop daarom dat Ajax snel weer normaal doet en dat we vernieuwde afspraken kunnen maken. Aan mij zal het niet liggen. Je zou het misschien niet verwachten, maar ik ben een echte Ajacied. Die club zit in mijn hart. Als geboren en getogen Amsterdammer sliep ik in een Ajax-pyjama en hingen er posters van Blind, Litmanen, Van der Sar, Bogarde en Kluivert boven mijn bed.’

Heel gevoelloze man

Zijn jeugd was niet makkelijk, zegt Van D. Zo moest hij na zijn geboorte direct afkicken omdat zijn moeder verslaafd was. Omdat zijn vader een zware crimineel was, een grote jongen op de Wallen die handelde in drugs, kwam Van D. vrij snel in een pleeggezin terecht. Maar hoe goed hij ook werd opgevangen, lang hield hij het daar niet uit: hij moest daar op zijn dertiende weg. ‘Ik had toch wel een gedragsprobleem.’

Via verschillende opvanghuizen en instellingen belandde Van D. uiteindelijk in de jeugdgevangenis. Niet omdat hij een strafbaar feit had gepleegd, maar omdat hij nergens anders te handhaven was. Maar ook daar liep hij weg, met als gevolg dat hij op straat kwam, waar hij ook regelmatig sliep. ‘Ik had groot kunnen worden in de drugs, maar door dat gif heb ik nooit een moeder gehad. En door de opvoeding van mijn pleegouders was ik me toch bewust geworden van wat goed is en wat slecht.’

Maar dat, zo zegt hij nu, realiseerde hij zich pas later: in 2016, op het moment dat hij Mees de Wit, een van de jonge voetballers die hij als zaakwaarnemer begeleidt, in huis neemt omdat het talent thuis problemen heeft. ‘Voordat Mees in mijn leven kwam, was ik een heel gevoelloze man.’ Met tranen in de ogen zegt hij: ‘Voor het eerst was er een soort van normale gezinssituatie. Een jonge puber die aandacht van je vraagt, man, dan breek je. Dan hoef je niet meer stoer te zijn of onverwoestbaar over te komen. Echt, dat was voor het eerst dat ik geraakt werd als mens.’

Om De Wit, op dat moment uitkomend voor Ajax onder 19, klaar te stomen voor de top, doet Van D. zo’n twee jaar lang alles voor hem: hij kookt, wast zijn kleren, brengt hem naar de club, haalt hem weer op en helpt hem met school. ‘Mees bloeide helemaal op. En dat zagen ze niet alleen op school, maar ook bij Ajax. Er zat duidelijk een stijgende lijn in. Dat was mooi. Daardoor besloot Aron Winter hem, terwijl hij op wegsturen stond, alsnog door te laten stromen naar Jong Ajax.’

Toch gaat het mis, volgens Van D. omdat Ajax zijn afspraken niet nakwam. ‘Omdat Ajax twijfelde, wilden ze Mees liever geen contract voor Jong Ajax geven, maar stelden ze een onkostenvergoeding voor. Voor de winterstop zouden we dan weer in gesprek gaan, om de boel te evalueren. Prima. Dat wordt namelijk wel vaker gedaan, zoals eerder bij Noussair Mazraoui. Als je het dat halfjaar laat zien, krijg je met terugwerkende kracht een contract, vergelijkbaar met jouw collega’s. Maar wat schetste mijn verbazing? Tijdens mijn vakantie in Suriname, in de zomer van 2017 toen ik Mees had meegenomen, kreeg ik een mail met daarin een contractvoorstel. Of voorstel: zonder enig overleg was de onkostenvergoeding omgezet in een contract.’

En dat maakte u boos?

‘Natuurlijk, want naast dat we dat nooit hadden besproken, was dit contract zo illegaal als wat. Het was zwaar onder het minimumloon.’

Toch tekende De Wit uiteindelijk wel dat contract.

‘Ja, en zelf heb ik ook niet moeilijk gedaan over mijn vergoeding, terwijl het toch echt gebruikelijk is dat je als zaakwaarnemer een managementfee ontvangt en dat Ajax het verblijf vergoedt als een speler niet thuis woont.’

Zelfmoordpoging

Met een contract op zak lijkt alles op zijn plek te vallen, maar niets is minder waar. Zo wordt De Wit, die bij Jong Ajax tot slechts vijf wedstrijden zou komen, op 27 oktober 2017 uit de selectie gezet, omdat – zo wordt gezegd – Van D. in gesprek zou zijn geweest met andere clubs. ‘Mees had een clausule in zijn contract staan dat hij te allen tijde transfervrij mag vertrekken. Al zou ik hem hebben aangeboden bij andere clubs – wat niet zo was – dan is dat gewoon mijn werk en mijn volste recht gezien de clausule.’

Om de carrière van zijn protegé, die kort daarop naar Sporting Clube de Portugal zou vertrekken en inmiddels meetraint bij PEC Zwolle, verder niet te beschadigen, besluit Van D. in januari 2018 zijn handen er vanaf te halen. Daarnaast wordt besloten dat De Wit weer teruggaat naar zijn vader. De breuk met de linksbuiten uit Weesp zorgt voor flink wat kortsluiting in Van D.’s hoofd. Hij stort volledig in en doet een mislukte zelfmoordpoging.‘Maar wat wil je ook? Ik was op, gesloopt, zat er volledig doorheen. Natuurlijk, dat speelde al langer, maar op het moment dat Mees nog bij me was, houd je je groot. Na zijn vertrek hoefde dat niet meer.’

In hoeverre belemmert dit uw werk als zaakwaarnemer?

‘Omdat ik de afgelopen jaren een goed netwerk heb opgebouwd, weten clubs dat ik een betrouwbare zakenrelatie ben. Ajax heeft er, denk ik, meer last van. Door hun eigen toedoen zijn ze meerdere grote talenten misgelopen. Die komen nu uit voor AZ, PSV en Manchester City, van wie er inmiddels drie in de diverse nationale jeugdteams spelen. Maar mijn reputatie heeft wel degelijk een deuk opgelopen. Mensen hebben in eerste instantie argwaan als ze me zien. Zo word ik door iedereen aangekeken als ik een stadion binnenkom of op een sportcomplex rondloop. Maar aan de andere kant word ik vaker door spelers benaderd. Eerlijk gezegd vind ik dat ook niet zo heel raar. Dit is toch wat je wil: een zaakwaarnemer die voor je opkomt, en die eerlijk en betrouwbaar is?’

TWAALF GEWAPENDE AGENTEN STORMDEN MIJN HUIS BINNEN. HET LEEK WEL ALSOF PABLO ESCOBAR WERD OPGEPAKT

Want zo ziet u zichzelf?

‘Ja, dat liet ik al zien bij de Masterboys, een maatschappelijk project dat ik jaren geleden heb ontwikkeld voor achterstandsbuurten in Amsterdam-Oost en de Bijlmer. Daar bracht ik jongeren, naar wie de meesten niet eens omkijken, niet alleen terug de samenleving in, maar zorgde ik er ook voor dat zij hun opleiding afmaakten waardoor ze konden participeren op de arbeidsmarkt. Daarvoor ben ik in 2010, drie jaar nadat ik uit handen van minister Ella Vogelaar de Baanbrekersprijs had ontvangen, als jongste ooit genomineerd voor Amsterdammer van het Jaar. Dat doen ze natuurlijk niet zomaar.’

STEFANO’S MESSAGE SERVICE

Enkele berichten die Van D. stuurde naar bestuurders van Ajax.

[slachtoffer 4] de kuil die Ajax voor mij heeft gegraven gaat de directie samen met jou in liggen, jij, [slachtoffer 3] en [slachtoffer 2] zijn veel te ver gegaan! Mark my words, na 12 maanden vernederen ga ik jou live live live laten zien wie jullie denken kapot te maken. Ik heb al eens vier jaar opgesloten gezeten en als het moet dan doe ik dit zo weer. Speelkwartier is voorbij [slachtoffer 4].

Wat nou als ik terug zou doen bij jouw kinderen wat jij bij mijn stiefzoon hebt gedaan. Ik kan veel hebben, heb drie jaar opgesloten gezeten, op straat geslapen. Mij krijg je niet snel klein.

Het leven heeft mij geleerd dat iedereen die een ander wat aan flikt het terug komt. En hoe jullie aan mijn stiefzoon zijn gekomen zal je zien dat er met jullie ([slachtoffer 3] [slachtoffer 2] [slachtoffer 3] [slachtoffer 4]) kinderen wat gaat gebeuren.

Denk dat het wel welletjes is [slachtoffer 4] . Na een jaar lang door jou genegeerd te worden, vernederd te worden tegengewerkt te worden is het klaar, jij weet heel goed waar de waarheid ligt, geld heeft mij nooit geboeid en dat weet je zelf ook. Je wil me gek maken, dan ga je me krijgen ook.

Zoals ze mij in de jeugdgevangenis hebben geleerd, wie niet horen wil moet maar voelen!

Natuurlijk ga ik [slachtoffer 3] en [slachtoffer 4] opzoeken gezien zij weigeren het netjes op te lossen. Ze hebben de verkeerde persoon lopen opfucken. Rechts of linksom ik kom [slachtoffer 3] en [slachtoffer 4] vroeg of laat ergens tegen en dan kijken of ze ook zo stoer zijn.

Ik rij nu naar je toe zodat we het eens en voor altijd oplossen met elkaar. Kan je mij mooi uitleggen waarom je mij zo behandeld hebt en hoe jij denkt wat de oplossing in deze is. Tot zo! (iets later) Ik ben er, kom je naar buiten. Lopen we een rondje. Ik wil je gezin niet wakker maken door aan te bellen.

Bron: vonnis Rechtbank Amsterdam / rechtspraak.nl

HET VONNIS

‘De rechtbank acht bewezen dat verdachte in de periode van 14 maart 2018 tot en met 25 september 2018 wederrechtelijk stelselmatig opzettelijk inbreuk heeft gemaakt op een anders persoonlijke levenssfeer, door op een intimiderende en/ of bedreigende wijze berichten en/of brieven te sturen, zich voor en nabij de woning van die [slachtoffer 3] te begeven en visitekaartjes onder de ruitenwisser van de auto van die [slachtoffer 4] die nabij de woning van die [slachtoffer 4] geparkeerd stond te steken, en in strijd met het dringende verzoek van de directie van AFC Ajax contact te zoeken met het oogmerk hen te dwingen iets te doen en vrees aan te jagen.

Het bewezen geachte feit is volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden. De rechtbank veroordeelt verdachte tot een taakstraf van 120 uur, met de bijzondere voorwaarde van ambulante behandeling. De rechtbank weegt mee dat verdachte al “gestraft” is voor zijn gedragingen omdat hij geen Verklaring Omtrent Gedrag meer kan krijgen en zijn carrière als zaakwaarnemer heeft moeten opgeven.’

In een reactie laat Ajax weten dat het niet de behoefte voelt om mee te werken aan dit artikel, of er inhoudelijk op te reageren. Het is volgens Ajax ‘niet aan de orde’ dat de club en Van D. binnenkort weer met elkaar aan tafel zitten.

De KNVB kan of wil niet reageren op de vraag waarom Van D. zich ondanks zijn veroordeling nog altijd als ‘KNVB registered intermediary’ (zaakwaarnemer) afficheert.