'Democratie is: one man, one vote'

Een glorieuze herverkiezing van Donald Trump is weer een stapje dichterbij na het opzichtige gefaal van de Democraten bij hun voorverkiezingen in Iowa. Deze caucus was de opmaat voor het periodieke pseudodemocratische gelul dat ze in Amerika presidentsverkiezingen noemen.

Het land van Apple en Google gaf ons de afgelopen week klunzig gestuntel in gymzaaltjes en een app die het niet deed. Geen beter vermaak dan leedvermaak, zou Trump zeggen als ie zou weten wat dat betekent, al zal Pete Buttigieg met enig genoegen terugkijken op zijn verrassende prestatie in de Hawkeye State.

Op 3 november mogen de Amerikanen pas voor het echie naar de stembus, tot die tijd kunnen we ons verkneukelen over de vierjaarlijkse burenruzie tussen de Republikeinen en de Democraten, waarbij de naam van die laatste partij doet vermoeden dat het democratische verkiezingen betreft, wat natuurlijk onzin is. Democratie is: one man, one vote. Meeste stemmen gelden, en dat zeg ik heus niet alleen omdat Hillary Clinton vorige keer de popular vote won.

De enige groep die baat heeft bij dat malle systeem van primaries, caucussen en kiesmannen zijn de Amerikadeskundigen, die de komende maanden niet van de tv af te slaan zullen zijn, waar ze de ondoorzichtige brij van verkiezingsregeltjes mogen duiden.

Intussen sturen de Democraten Mayor Pete of een bejaarde op Trump af. Als ze echt ballen hebben, nomineren ze Jimmy Carter, de enige nog levende oud-president uit hun partij die er nog geen twee ambtstermijnen op heeft zitten.