'Slechte ideeën ontkracht je met betere ideeën, niet door ze te verstoppen'

Het is me gelukt hoor. Na tien jaar op Twitter heb ik eindelijk een ban te pakken van de censor. Mijn account is geblokkeerd vanwege mijn commentaar bij het manifest van de Christchurch-terrorist. Ik las daar stukken van en suggereerde dat hij zichzelf indoctrineerde met zieke ideeën. De tweets bevatten een link naar het manifest. Dat is de misdaad: het valt volgens Twitter onder abusive behavior.

Tegen een blokkade kun je in bezwaar. Poging gedaan natuurlijk, in meerdere alinea’s, keurig opgeschreven, met argumenten en de hele reutemeteut. Dat ik de ideeën van de moskeeschutter niet aan het propageren was, maar juist negatief benaderde. Dat het bij mijn werk hoort om context bij nieuwsfeiten aan te brengen. Dat zieke ideeën duidelijkheid verschaffen bij gruwelijke daden. Dat de link naar het manifest überhaupt al dood is omdat de site waar de tekst stond deze verwijderd heeft.

Natuurlijk ontlenen mentaal verwrongen mensen inspiratie uit giftige ideologieën. Maar als we ongezonde ideeën niet openlijk kunnen bespreken en op hun inhoud kunnen verwerpen, geef je ze niet minder, maar juist meer ruimte om te woekeren. Slechte ideeën ontkracht je met betere ideeën, niet door ze te verstoppen.

Pedovereniging Martijn is verboden, maar pedofilie is daarmee niet uitgeroeid. Je kan nog zo vaak roepen dat de islam louter een religie van vrede is, extremisten bewijzen dagelijks het tegendeel. En extreemrechtse moskee-moordenaars die een boreaal blank Westen willen, vallen niet van hun overtuiging als Twitter een link naar een van hun teksten zuivert.

Je moet niet alleen de fysieke daden van terreur verwerpen, maar de onderliggende ideeën in het licht van het publieke debat trekken en daar veroordelen. Motieven doen er minstens evenveel toe als de daden die er uit volgen.

Enfin. Dat bezwaar ligt nu ergens bij een twittercensor die voor 3,80 dollar per uur de hele dag ‘computer says no’ moet antwoorden aan gepikeerde gebruikers. Zinloze missie.

Ondertussen heeft al wekenlang niemand me een ‘extreemrechtse fascist’ genoemd, en ook geen ‘stiekeme linkse trol van de gecontroleerde media-oppositie’. Voordat ik een straat oversteek, kijk ik nu naar links en rechts in plaats van naar beneden. Ik heb minder moeite met geconcentreerd werken. Aan het einde van de dag heb ik meer ruimte in mijn hoofd over, en ik ga beduidend vaker opgewekt te bedde.

En toch mis ik dat verzuurde klote-medium, want alles wat er gebeurt in de wereld, gebeurt daar als eerste.