'Mijn dochtertje is gek op pikken'

Mijn dochtertje van 21 maanden is gek op pikken. Althans, ze bedoelt kippen, maar om de een of andere duistere reden vindt ze ‘pik’ makkelijker uit te spreken dan ‘kip’. Ik hoop maar dat ze dat niet te veel op de crèche rondbazuint, want wat moeten de leidsters anders wel niet van ons denken?

Ze heeft wel vaker gekke dingen met dieren. Laatst stonden we in Artis tussen een groep mensen naar een baby-olifantje te kijken. Prachtig om zo’n klein dier zijn eerste stapjes te zien zetten tussen die majestueuze reuzen in de kudde. Ik probeerde mijn dochtertje – je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen – wat bij te brengen over de natuur in z’n algemeenheid en de Elephas maximus in het bijzonder, tot een plotselinge schreeuw ervoor zorgde dat de menigte zich omdraaide naar de kleine Artis-schreeuwer en haar vader. ‘Eend! Een eend!!!’ Er zwom een eend voor het olifantenverblijf langs, naast pikken toevallig ook een favoriet van de dreumes, die helemaal uit haar dak ging bij het zien van de watervogel.

Ik weet niet of het komt doordat ze in het dierenrijke Zuid-Afrika is verwekt, dat we thuis een kat hebben of dat alle kinderen van die leeftijd dat hebben, maar dochterlief heeft een enorme liefde voor fauna. Dieren worden in het hoofd van onze dreumes onderverdeeld in twee categorieën: mama’s en baby’s. Zo is een grote eend een mama-eend, een kleine een baby-eend.

Papa-dieren bestaan nog niet in haar prille leventje, maar dat komt vast nog wel een keer. Bij koeien dachten we nog: goed onthouden, want een papa-koe heet een stier, en ook bij kippen is de vader geen kip, maar een haan. Of zou ze met die pikken hanen bedoelen, dat ze de mannetjesdieren gewoon naar het geslachtsdeel vernoemt. Het zal toch niet?