Johan Derksen: 'Nieuwe Revu is het afvoerputje van de journalistiek'

Dan weer moesten er zoveel mogelijk tieten in het blad, dan weer was vooral spraakmakende shit interessant. Brutaal, tegendraads of sexy en sensationeel: in 65 jaar werd er een hoop geluld over Nieuwe Revu. En nog, kijk maar.

Nieuwe Revu bestaat 65 jaar. Een periode vol hobbels en herrie?

Dat kun je wel zeggen. De bewogen historie laat zich kenmerken door journalistieke oproer, spraakmakende nieuwsgaring en controversiële meningsuiting. Een redelijk recent voorbeeldje? De rumoer die in 2012 ontstond toen topcrimineel Willem Holleeder columnist werd. Op de site van Elsevier reacties vol walging, De Telegraaf riep via een lezer op tot boycotten en de Amsterdamse wethouder Eric van der Burg (VVD) liet weten het ‘volstrekt idioot en smakeloos’ te vinden. Toenmalig hoofdredacteur Erik Noomen vond de verhalen van Holleeder ‘prima passen bij het tegendraadse karakter waar Nieuwe Revu voor staat’.

Tegendraads betekende een andere koers dan het oude adagium ‘sex, sensatie en socialisme’?

Klopt, het kon in de jaren 70 en 80 niet experimenteel genoeg. Met name Ton van Dijk, hoofdredacteur van 1975-1977, gaf het blad een blotetietenimago. Zijn stelregel was: ‘tieten of nieuws’. Veel later moest het allemaal tegendraadser. In 2005 werd zelfs een complete editie uit de supermarkten verwijderd. Bij een artikel over drugs zat als ludiek extraatje een portie cannabiszaad. Nederland ontplofte van verontwaardiging. Toenmalig hoofdredacteur Mark Koster vond die walging maar vreemd: ‘Ik had wel verwacht dat een paar schijters het blad niet wilden verkopen, maar dit valt me tegen.’

Maar verder kreeg Nieuwe Revu het nooit aan de stok met BN’ers?

Och, hou op. De ene na de andere prominent hing kotsend boven de pot en tierend aan de lijn als de redactienerds weer eens over de schreef waren gegaan. Om uiteenlopende redenen stonden anderen Carice van Houten, Dinand Woesthoff, Anouk, Claudia de Breij, Doutzen Kroes, Youp van ’t Hek, Georgina Verbaan, Paul de Leeuw, Job Gosschalk, Patty Brard en Willibrord Frequin op hun achterste poten. Het Koninklijk Huis was in 2013 teleurgesteld na publicatie van foto’s van een hockeyende Amalia. Vrijwel niemand van de genoemde gepikeerden wilde even aan de telefoon komen. Zou het zo diep zitten?

Wat moeten we weten over Nieuwe Revu?

Het blad Revue werd in 1953 opgericht als familieblad. Werd in 1968 omgedoopt tot Nieuwe Revu door de samenvoeging met de (Katholieke) Illustratie. Onderging in 2016 een ingrijpende restyling onder de huidige hoofdredacteur.

Wat vindt Nieuwe Revu van zichzelf?

‘We zijn strakker en moderner, maar dwars en brutaal als altijd.’

Wat vinden anderen van Nieuwe Revu?

Claudia de Breij (cabaretier & zangeres)

‘Heb ik een probleem met Revu gehad? Help me even? De redactie heeft een paar jaar geleden een nieuwe cd van mij die ter recensie was opgestuurd, in de prullenbak geflikkerd en een foto daarvan op Twitter gezet? En ik zou daar een aantal boze tweets aan hebben gewijd? Zou zomaar kunnen, ik ben het vergeten. Waarschijnlijk boeit het blad me te weinig. Ik heb het al een héle tijd niet gelezen, dat is eigenlijk nog erger dan boos zijn hè? Ik zal het weer eens halen. Ik heb een nieuwe plaat uit, doe er wat leuks mee!’

Ronnie Tober (zanger)

‘Ik weiger vrijwel nooit interviews, omdat alle publiciteit immers kan bijdragen aan een groter bereik van mijn muziek. Maar Nieuwe Revu houd ik al een tijdje af voor een groot interview. Ik geloof niet dat mijn luisterpubliek zich onder jullie lezers bevindt. Mijn werkgebied betreft vooral senioren, die lezen dit blad volgens mij niet of nauwelijks. Een interview in Revu heeft voor mij geen toegevoegde waarde.’

Johan Derksen (staat weer in de Revu)

‘Ik heb jullie al eens eerder gezegd dat ik dit blad het afvoerputje van de Nederlandse journalistiek vind. Nee, ik wil niet in jullie kutblad staan, ook niet in het jubileumnummer. Waarom ik een hekel heb aan jullie rukblaadje? Zelfs daar doe ik niet aan mee. Het spijt me, ik heb er niets mee, ik ga er niet op in en ik heb er geen zin in. Niks tegen jou persoonlijk hoor, bel me maar eens terug als je voor een fatsoenlijk blad schrijft, dan heb ik alle tijd voor je. Maar niet voor dat soort bladen waar ik niet in wil staan.’

Willibrord Frequin (oud-presentator)

‘Staat er een aanvaring tussen mij en Revu op jullie lijstje? Ik weet het niet meer. Ik ben sinds vroeger altijd erg positief over het blad. Revu is altijd lekker gedurfd en brutaal geweest met goede redacteuren en verslaggevers die aan de weg timmerden. Revu zoekt van oudsher het randje op van wat kan en niet kan. Dat deed ik in mijn programma’s ook altijd om misstanden aan de kaak te stellen, nét die grens aantikken. Ik ben graag kritisch, maar Nieuwe Revu vind ik een geweldig blad.’

Henny Huisman (oud-showman)

‘In 2006 werd ik op de cover een “programmadief” genoemd, in het artikel stond “Henny Steelman”. Het stuk ging over een ruzie over een tv-serie over paarden tussen mij en de onbetrouwbare programmamaker Rob Rijsenbrij. Die zei zelfs dat ik de Mini Playbackshow niet zelf had bedacht. Het artikel zat vol onjuistheden die suggestief, insinuerend, lasterlijk en onnodig grievend waren, stelde ik toen. Ik won de rechtszaak, maar Revu won het hoger beroep omdat er volgens de rechter op correcte wijze hoor en wederhoor was toegepast. Ik moest de proceskosten van beide rechtszaken betalen en mijn ontvangen schadevergoeding van 10.000 euro teruggeven. Revu ontdekte later dat die Rijsenbrij inderdaad een oplichter was. Later zat ik tijdens een commercial voor de Postcode Loterij op de bank de Revu te lezen; na deze knipoog kwam het weer goed tussen ons. Ze hebben me wekenlang achter elkaar gebeld voor mijn mening in de rubriek Wie Denkt.’