'De hulplijn voor het melden van verward gedrag is geen overbodige luxe'

ChristenUnie-staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Paul Blokhuis kondigt een landelijke hulplijn voor het melden van verward gedrag aan. Dit op advies van een commissie onder leiding van Onno Hoes, die zelf ook een beetje in de war is. Dat moet wel, anders was ie niet dertien jaar lang getrouwd geweest met Albert fucking Verlinde.

Wat is het idee van deze hulplijn? Welnu, als je iemand op straat ziet die een beetje koekie-loekie doet, maar het is allemaal ook weer niet dusdanig batshit crazy dat je de overbelaste meldkamers van 112 ermee lastig moet vallen, dan kun je bij die hulplijn terecht.

Geen overbodige luxe, zo’n hulplijn. Het aantal incidenten waar verwarde personen bij betrokken zijn is met zo’n 60 procent gestegen. De kabinetten-Rutte I t/m III hebben de afgelopen jaren de geestelijke gezondheidszorg namelijk helemaal kapot bezuinigd. Wachtlijsten zijn van enkele weken opgelopen tot anderhalf jaar of zelfs meer. Mensen met een aanvankelijk nog beheersbaar geestelijk probleem krijgen dus volop de tijd om langzaam maar zeker helemaal door te draaien.

Dat kapot bezuinigen en die hulplijn, het is een beetje alsof je een perfect brandveilig huis had, maar toen waren opeens de batterijen van de rookmelders leeg. En batterijen, die zijn duur, joh! Dus kocht je geen nieuwe. Maar ja, zo zonder batterijen hingen die rookmelders daar ook maar voor de sier en zo mooi waren ze nou ook weer niet. Dus je trok ze van het plafond en zette ze op Marktplaats. Dat leverde je zowaar nog een paar euro op ook! Nu had je de smaak te pakken! Dus je sloopte de stoppenkast eruit en verpatste die, want hoe groot is de kans op kortsluiting nou eigenlijk? Je vond ook nog iemand die voor een aardig prijsje je sprinklerinstallatie – ja, zo brandveilig was je huisje – wilde overnemen.

En toen, bij de Action, waren de kaarsen in de aanbieding. Zó spotgoedkoop, daar kan je geen spaarlamp voor laten branden! Dus je sloeg groot in en zette je hele huis vol brandende kaarsen. Brandhout bleek ook voordeliger dan aansluiting op de stadsverwarming, dus bouwde je in iedere kamer een kampvuur. Verder nam je je voor enkel en alleen nog kleren van polyester, nylon en acryl te dragen,kocht je licht ontvlambare gordijnenen vloerbedekking en stak je je föhn, je krultang, je strijkijzer, je broodrooster, je waterkoker en de antieke DDR-magnetron van je aangetrouwde Oostblok-oom Detlef Feuerbrand in één en het zelfde stekkerblok.

Maar wacht eens even, dacht je toen opeens: hoe zit het hier eigenlijk met de brandveiligheid? Misschien moest ik daar eens iets aan doen. Weet je wat? Ik zet een emmertje water klaar. Mocht de hele teringbende in de fik vliegen, dan is deze jongen voorbereid!

Oh, trouwens, over die hulplijn, welk nummer het gaat worden en wanneer het er is, kon de staatssecretaris nog niet zeggen. Wachten maar weer.