Begin augustus verschijnt Ons Feyenoord, een boek van Bob Dijkgraaf over clubliefde, de haat voor 020 en de culthelden die van De Kuip een waar bedevaartsoord hebben gemaakt. Spelers als Coentje, de Kromme, de Tovenaar van Tataba?nya e?n natuurlijk Mike Obiku.
Fotografie HH
In het begin van de jaren 90 was er e?e?n speler die zo? excentriek was dat geen enkele speler er ook maar een beetje aan kon tippen: Mike Obiku. Obiku werd op het veld vooral bekend door zijn golden goal in het Olympisch Stadion tegen Ajax. Daarbuiten werd hij bekend door, ja, waardoor? Het is nogal een verzameling. Mike Obiku is namelijk een wandelende anekdote.
Toen hij al een paar maanden op Cyprus speelde, wilde hij een keer naar Londen. Dus toog hij naar het treinstation en vroeg hoe laat de trein naar Engeland vertrok. Pas toen kwam hij erachter dat hij op een eiland woonde. Toen John de Wolf als eerste uit de selectie een mobiele telefoon had, nam Mike Obiku zijn huistelefoon mee in de auto, reed langs De Wolf en begon heel demonstratief te bellen met een telefoon die nergens op was aangesloten. Als de huisfotograaf een mooie foto van hem had gemaakt, was er altijd iemand die van die foto een poster wilde. Wie dat was? Mike Obiku, natuurlijk.
En er was altijd dat shirt. Na elk doelpunt, hoe koud het ook was, trok Obiku zijn shirt uit om trots zijn gespierde lichaam te tonen. Wellicht een kleine sneer naar Kiprich, of wellicht wilde hij de supporters gewoon een extra reden geven om hem te adoreren. Door zijn rare gedrag adoreerden veel Feyenoorders de mens Mike Obiku al, want Feyenoorders herkennen een cultvoetballer meteen, maar door zijn winnende doelpunt tegen Ajax adoreerden ze ook de voetballer Mike Obiku. Ee?n doelpunt was in Rotterdam genoeg om van Obiku een legende te maken. Ook al vond Mike Obiku zelf altijd dat hij dat al was.