'Je ex midden in de nacht appen is misschien toch een beetje raar'

Ex E. en ik waren bijna 7 jaar samen. September vorig jaar verliet ik haar. Sindsdien verloopt onze communicatie, zoals te verwachten valt, met ups en downs. Het is vooral zaak de gesprekken kort te houden. Ze af te kappen voor een van ons zich niet langer in kan houden en oude koeien uit de sloot begint te halen.

Waarom elkaar dan toch nog met enige regelmaat spreken? Voor praktische zaken. Zoals post die voor mij is, maar nog bij haar op de mat valt. Of het oversluiten van het abonnement op de fietstrommel. Maar ook omdat er soms kleine dingen – weetjes, nieuwtjes, aanraders – zijn, die we met elkaar willen delen, zoals we die toen deelden. Vorige week nog. In de zomer word ik vaak halverwege de nacht wakker en kan dan zo’n 1,5 uur de slaap niet vatten. Geen idee waarom. Het schijnt dat in de middeleeuwen zo’n beetje iedereen de nachtrust in twee delen opsplitste. Gelukkig heb ik in tegenstelling tot de boeren, burgers en buitenlui van weleer een iphone. Daar doe ik dan een rondje social media en nieuwssites op, tot ik weer in slaap val.

Zo dus ook vorige week maandag, een uur of 4 ’s ochtends. Een van de eerste dingen die ik lees, is dat George Romero is overleden.

George Romero is de regisseur en scriptschrijver van onder andere Night of the Living Dead, Dawn of the Dead en Day of the Dead en daarmee de onbetwiste uitvinder van de moderne zombiefilm. Voor 1968, het jaar dat Night of the Living Dead verscheen, strompelde er weleens een zombie over het witte doek, maar dat was dan een in een voodooritueel hersendood gemaakte slaaf. Niet de mensenvlees-etende levende dode zoals we die nu kennen. Zonder Romero geen Walking Dead of World War Z.

E. en ik zijn grote liefhebbers van zijn films. Dit moet ik ’r even appen, denk ik. Maar doe het dan toch niet. Want je ex midden in de nacht appen, da’s misschien toch een beetje raar.

Als ik om een uur of 10 weer wakker word, heb ik een berichtje van E. Een link naar het NOS-nieuwsbericht over de dood van onze favoriete regisseur. Ik denk dat het het eerste is wat ze deed nadat ze het had gelezen, mij dat appje sturen.

In Dawn of the Dead uit 1978 landt een groepje overlevenden van de zombie-apocalyps met een helikopter bovenop een shopping mall. Ze kijken door een dakraam naar binnen en zien tientallen levende doden langs de gesloten winkels zwalken.

‘What are they doing?’ vraagt er een zich hardop af. ‘Why do they come here?’

‘Some kind of instinct,’ zegt de man met geweer en pilotenbril naast haar. ???????‘Memory, of what they used to do. This was an important place in their lives.’

Een beetje zoals E. en ik, ondanks dat onze relatie dood is, dit soort kleine dingen – weetjes, nieuwtjes, aanraders – met elkaar blijven delen, zoals we die toen deelden. Want blijkbaar was en is dat belangrijk in ons leven.