Longread | De ranzigste verhalen van Amsterdamse nachtportiers

Het hoogseizoen is in volle gang en dat betekent werk aan de winkel voor de nachtportier van menig hotel. Revu-freelancer Ryan Claus, voormalig nachtportier, vraagt zijn ex-collega’s in Amsterdam naar hun meest aangrijpende avonturen. ‘Voordat ik er erg in heb, steekt er een mes uit mijn been.’

Illustratie Bart van Leeuwen @ shoparound

Vijf uurtjes feesten in de Escape Rembrandtplein ?

Nachtportier Dmitri (32): ‘Als je werkt op het Rembrandtplein, liggen de verleidingen altijd op de loer. Ik zit vier nachten per week in mijn uppie achter een computerscherm in een klein hotel tussen de drukke discotheken en swingende feestcafés van het drukste plein van Amsterdam. Op een zwoele zomernacht in augustus bezwijk ik onder de lonkende euforie van mooie vrouwen en lekkere drankjes en besluit mijn receptie eventjes in te ruilen voor de drukke danszaal van de Escape.

Als mijn eerste hotelgasten om drie uur ’s ochtends voor een dichte hoteldeur komen te staan, biedt de buurman-receptionist gelukkig een tijdelijk onderkomen. Zijn lobby vult zich in rap tempo en als mijn werkplek om vijf uur nog steeds pikkedonker is, acht zelfs de politie het hoog tijd om de deur in te beuken. Ik weet niet wat ik zie als ik om zes uur stomdronken terugloop naar het hotel. Zeker twintig boze blikken en een heel politiepeloton, krijg nou wat.

Ik probeer nog een smoes te verzinnen, maar de toegangsstempel van de Escape verraadt me. Ik beleef een prima nacht, maar ik heb wel een beetje spijt. De volgende ochtend word ik direct ontslagen. Wel een beetje overdreven hoor, ik ben in totaal maar vijf uurtjes weggeweest.’

De rukkoreaan in het bezemhok Kloveniersburgwal ? ? ?

Nachtportier Mick (44): ‘Na ruim vijftien jaar hotelervaring weet ik inmiddels maar al te goed wie je wel en niet kan vertrouwen in je hotel. Althans, daar ging ik toch wel vanuit. Als mensen er een beetje normaal uitzien, mogen ze van mij doorlopen zonder hun sleutelkaart te tonen. Dus als er een netjes geklede Koreaanse heer door mijn deuren wandelt ergens midden in de nacht, knik ik goedkeurend, en de Koreaan knikt terug. Niks aan het handje, hij heeft hier al een paar dagen geslapen. Vriendelijke man.

Twee uur later trek ik nietsvermoedend aan de deuren van het schoonmaakhok voor een paar handdoeken. Die deur wordt ineens van de andere kant keihard dichtgetrokken. Wat krijgen we nou? Er zit iemand in mijn bezemhok om vijf uur ’s ochtends! Na een minutenlang heen-en-weer-gevecht krijg ik dat ding eindelijk open. Die Koreaan heeft zich opgesloten in mijn bezemkast, met zijn laptop op schoot geniet hij van vieze filmpjes. Waar bent u in godsnaam mee bezig? vraag ik hem verbouwereerd. Is dit niet mijn kamer? Oh sorry, dan ga ik weer. Mag ik deze handdoek meenemen?’

De Spaanse dreigschijter Prins Hendrikkade ? ? ? ?

Nachtportier Mario (27): ‘Op ijskoude winternachten stappen er regelmatig voorbijgangers en zwervers mijn lobby binnen om op te warmen. Soms sta ik het toe, soms niet. Nadat ik een Spaanse vijftiger rond drie uur ’s nachts informeer dat we volgeboekt zitten, blijft hij aandringen zichzelf op te warmen in de lobby. Als ik weiger, reageert hij kinderachtig. Met ministapjes schuifelt de koukleum richting de uitgang. Kijk dan, ik vertrek toch?! Als de Spanjaard vervolgens in de deuropening niet verder naar buiten wil, moet ik wel in actie komen. Meneer, u moet hier weg!

Dan wordt hij ineens boos, eerst verbaal, daarna met hele rare dreigementen. Ineens trekt hij zijn broek naar beneden, hurkt neer voor mijn ingang en begint zowaar op mijn welkomsttapijt te schijten. Althans, dat probeert hij, maar het enige stukje lichaam dat zich echt inspant, is zijn moeilijke gezicht. Gelukkig bedenk ik onmiddellijk een gewiekste oplossing voor deze dreigschijter. Als je dan echt zo stoer bent, laat die kleine lul van je eens even zien aan mij. Met een verbaasde blik schotelt hij direct zijn Spaanse chorizoworst voor. Mooi zo, nou heb ik je. Je staat heel mooi op de camerabeelden, vriend. Ik wijs naar de beveiligingscamera die boven zijn hoofd zweeft. Eens kijken wat oom agent vindt van seksuele intimidatie. Nog geen tien seconden later zwerft er een angstige Spanjaard – nog met de broek op zijn hurken – door de straten van Amsterdam, op zoek naar een andere hotellobby.’

De pik van bigmarokkaan 12inch Warmoesstraat ? ? ? ? ?

Nachtportier Arlano (22): ‘Rond vijf uur ’s ochtends loopt er een Marokkaanse jongen mijn lobby binnen. Mag ik hier heel even iets opzoeken op de computer? Als ik weiger, blijft de jongen zeuren. Alstublieft meneer, ik moet alleen even een adresje opzoeken op Google Maps. Ik moet heel snel ergens zijn! Na twee keer weigeren wordt zijn gezeur erger, dus vertel ik hem dat hij vijf minuutjes de tijd heeft. Het is echt dringend, dank u wel!

Ik loop terug naar mijn kantoortje, ga zitten en nog geen twintig seconden later hoor ik een zeer herkenbaar geluid uit de lobby galmen, op maximale volume. De Marokkaan heeft er geen rekening mee gehouden dat de nachtportier die hem zojuist heeft toegelaten op zijn computer homoseksueel is en in zijn wilde jaren pleziertjes heeft beleefd op spannende websites. Een melding in de vorm van een gigantische olifantentoeter galmt door de lobby, elke keer weer als Bigmarokkaan12inch berichtjes en foto’s ontvangt van hitsige homo’s. Ik dacht dat je alleen een adres moest opzoeken? vraag ik vanachter de balie. Geschrokken kijkt hij om: Shit, alstublieft meneer, niks zeggen tegen niemand, dit is geheim, oké? Mijn vrouw en kinderen mogen dit nooit weten! Ik stuur alleen snel deze foto van mijn pik, dan ben ik klaar!’

Er steekt een mes uit mijn been Eerste Oosterparkstraat ?

Nachtportier Amnon (48): ‘Ik was al een maand gestopt met roken als het gebeurt. Na vijf vredige jaren als nachtportier komen er plotseling, om vijf uur in een natte herfstnacht, twee grote mannen door de klapdeur van het hotel naar binnen stormen. Voordat ik er erg in heb, steekt er een mes uit mijn been en wordt er nog eentje op mijn keel gezet. Binnen luttele seconden begeef ik me in een thriller. Ik denk echt dat mijn einde gekomen is.

Ze azen natuurlijk op geld, maar los van mijn eigen portemonnee heb ik deze eikels helemaal niks te bieden.

Wat moeten die gasten hier nou, denk ik bij mezelf. Laat me met rust!

Na twintig minuten geven de boeven het op en vluchten de duisternis in. Met vijf euro als buit. Er is heus wel een kluis, maar die ga ik niet voor ze openen. Ik heb me verweerd. Ze waren ontzettend groot, maar op zo’n moment neemt boosheid het van je over, als een oerinstinct. De politie staat pas een uur later op de stoep.

Schandalig hoe laks je na zo’n traumatische gebeurtenis wordt behandeld.

Mijn baas staat wel meteen klaar. Als hij aankomt, vraag ik direct of hij een pakje Camel voor me kan halen. Die heb ik in één keer opgerookt.’

De voetbalkijkende spuugsomaliër Spuistraat ????

Nachtportier Anja (41): ‘Toen hij incheckte, leek hij zo normaal en vriendelijk. Ik maakte een babbeltje met hem, hij vertelde dat hij uit Somalië kwam en vroeg op welke zender hij WK-wedstrijden kon zien. Ik wens niet te worden gestoord. Ik wil in alle rust naar de wedstrijd kijken. Dank u vriendelijk. Nog geen uur later word ik overspoeld met telefoontjes van kamers op de derde verdieping. Steeds dezelfde klacht: hevige geluidsoverlast uit kamer 303, zware bonken op de muur en oorverdovend geschreeuw. Als ik bij hem aanklop en de kamer in wil, heeft die vent zijn deur geblokkeerd met een stoel. IK WIL RUSTIG VOETBAL KIJKEN! gilt hij terwijl hij op en neer springt op bed. De politie wordt direct ingeschakeld, die toestemming krijgt om de deur te forceren. Eindelijk in zijn kamer, weten we niet wat we zien. Die mafkees heeft welgeteld dertig boterhamzakjes verspreid door zijn kamer en ze stuk voor stuk gevuld met zijn eigen speeksel. Op de kussens, in de badkamer, in de kluis, noem maar op. Zelf was hij al lang en breed door de nooduitgang vertrokken. De voetbalwedstrijd heeft hij nooit afgekeken, er waren pas tien minuten gespeeld.’

Drie biertjes voor een potje seks Nieuwezijds Voorburgwal ???

Nachtportier Jochem (23): ‘Een 24jarige Italiaan checkt bij me in en vertrekt binnen een uur richting de Wallen. Twee uur later komt hij terug met witte sporen onder zijn neus. Ik heb al mijn geld verloren! Hij was al onrustig, maar zijn ADHD had inmiddels echt extreme vormen aangenomen. Ik wil alleen maar drie biertjes, je moet me helpen! Ik heb geen geld, maar wel cocaïne, pillen, wat je maar wil...

Hoe meer ik weiger en hem weg probeer te sturen, des te groter wordt zijn drang naar pils.

Ik geef je een goede party. Alsjeblieft?! Je mag me neuken! Ineens loopt de onrustige Italiaan in versnelde pas langs me richting de ontbijtzaal. Als ik hem achternaloop en terugroep, snuift hij zijn zoveelste lijntje coke van de grote eettafel. Kom op, we bouwen een feestje! Geef me drie bier, dan mag je me in mijn kont neuken! De opgefokte toerist trekt zijn broek naar beneden, buigt zich diep voorover en begint zichzelf te spanken. Uiteindelijk ging hij toch maar – zeer teleurgesteld – naar bed. De volgende dag licht ik mijn manager in over onze provocerende gast. Drie biertjes voor een potje seks? Dat is wel heel goedkoop. Waarom zei je nee?’

De bejaarde Donald Duck-tripper Koninginneweg ? ? ? ? ?

Nachtportier Ryan (28): ‘Mijn eigen ervaring bij mijn vroegere werkgever, toen ik nog geen stukken schreef voor Revu, mag in deze serie niet ontbreken. Een meisje van negentien verschijnt op een avond laat aan mijn balie. Alsjeblieft, je moet naar mijn kamer komen. Mijn vriend heeft dringend hulp nodig! We hebben een hele spacecake opgegeten en nu is het helemaal mis.

Ik stuur het paniekerige meisje naar haar kamer met vier chocoladerepen en een flesje water. Tien minuten later gaat de telefoon. Je moet nu echt naar boven komen, het gaat helemaal mis! Ik tover een back in 5 minutes-bordje tevoorschijn en beweeg me richting kamer 21.

Als ik op de deur klop, doet een hysterisch huilend meisje open. Kom binnen, doe iets! Op de achtergrond zie ik een 75-jarige opa in zijn onderbroek om zijn bed heen huppelen, hevig rondzwaaiend met zijn armen en loeiharde kreten van een geile kip uitkraaien. De bejaarde tripper denkt dat hij familie van Donald Duck is geworden. Is dít je vriend? is mijn eerste reactie, terwijl ik een schaterlach doorslik. Uhm, ja. Ik heb er maar niet over doorgevraagd.

De volgende middag verschijnt opa aan mijn balie om vijf flesjes water en tien Mars-repen af te rekenen. Ter voorbereiding. Dag jongen, hou je telefoon vanavond goed in de gaten. We gaan nog een poging wagen!’