‘Media en politici zijn bang om de mening van het gewone volk te missen’

Beste hoofdredactie van Omroep Brabant,

U heeft besloten te stoppen met het plaatsen van reacties op uw website. Sinds afgelopen maandag kunnen uw kijkers en luisteraars niet meer reageren op nieuwsberichten. De reden: de onvoorstelbare hoeveelheid bagger tussen die reacties. De moderator (wat voor mensbeeld zouden die lui hebben?) kon het niet meer bijhouden, al die racistische taal, dat gescheld en gedreig. U kondigde de stop op de reageermogelijkheid vorige week aan, dus mensen konden nog een paar dagen reageren op het feit dat ze niet meer konden reageren. Dat deden ze soms door aan te komen met (snel verwijderde) racistische taal, gescheld en gedreig. De ironie daarvan ontging ze volledig, maar ik geloof dat ironie sowieso nooit school heeft gemaakt in het schuimbekkend deel der natie. Wat wél bleef staan, waren berichten als: ‘Wat wilt u dan? Een soort ‘kultuurkamer’?’

‘Dé gruun links gedrag zal oe nekke.’

‘Zal wel weer niet langer mogen van Brussel.’

‘Ook hier mag je je mening niet meer kwijt. Dag democratie.’

‘Zonder die mening zal ook dit medium vervallen in een links propagandakanaaltje.’

En daarvan een stuk of duizend. Eerder stopte het AD al met de mogelijkheid tot reageren op nieuwsberichten, en nu. nl eveneens. Om exact dezelfde redenen, die ook weer exact dezelfde reacties opriepen.

Toevallig werd in hetzelfde weekend duidelijk waar al die verstotenen nog wél terecht kunnen, toen Geenstijl reageerde op een artikel van Loes Reijmer in de Volkskrant over het platte seksisme van reaguurders door een foto van de auteur online te gooien, waarna reaguurders konden melden wat ze met Reijmer wilden doen. Daar werd nog eens duidelijk dat reaguurders in dit open riool zich – meer nog dan een gebrek aan hobby’s, taalgevoel of intellectuele ontwikkeling – kenmerken door een gebrek aan seks. De al dan niet verkapte verkrachtingsfantasieën vlogen in het rond. Exact het punt wat de Volkskrant-journaliste in haar verhaal maakte.

De conclusie mag inmiddels toch wel duidelijk zijn: gewoon aan iedereen zonder voorwaarden de gelegenheid geven anoniem zijn mening te geven, leidt altijd en overal tot een lelijke parodie op een hufterige samenleving. Daar is helemaal niks democratisch aan, zoals al die boze Omroep Brabant-reaguurders riepen. Sterker nog: een hufterige samenleving is juist ánti-democratisch, omdat degenen met de grootste bek altijd over de mensen heen walsen die gewoon beschaafd en netjes blijven. Er bestaat niet zoiets als een recht op ongelimiteerd de klootzak uithangen. Ik las hoe die duizend reacties op het Omroep Brabant-forum een opeenvolging waren van allemaal scheldpartijen tussen reaguurders, waarbij het fascinerend blijft hoe geobsedeerd sommige mensen zijn door het krijgen van het laatste woord.

De angst bij media en politici om de mening van het gewone volk te missen is begrijpelijk, maar de reaguurder is niet de gewone man, maar zijn etterige neefje. Er viel me nog iets op tussen al die meningen; dat waren alle reacties die leken op deze: ‘Er zijn mensen die hier al jaren zitten. En dan drie dagen van tevoren plaatst Omroep Brabant dit bericht pas. Niet netjes. We zijn bedankt.’

Het gevoel afgedankt te zijn, zit diep bij veel mensen. Heel veel reaguurders bleken elkaar goed te kennen, en zo te lezen niet in het echte leven, maar alleen van fora als deze. Ze zeiden het niet, maar ik las tussen de regels en het gescheld op elkaar door dat ze elkaar gingen missen. Dat was eigenlijk mijn meest trieste conclusie van deze grafzerk van het Brabantse discussieforum: wat zijn er veel eenzame mensen in dit land.