‘Het is tijd voor een verbod op ouwehoeren tijdens concerten’

Beste directie van Het Fietscafé in Barneveld,

U schijnt zo’n beetje de uitvinder te zijn van de bierfiets. Toen een paar jaar geleden een ondernemer met een sterk gelijkende fietsende bar op de markt kwam, De Trapbar, spande u een rechtszaak aan die u won. Ik vond het vonnis nog online: ‘Kernvraag in dit kort geding is of op het fietscafé auteursrecht rust. De vraag wordt bevestigend beantwoord.’

Kernvraag in onze hoofdstad is een andere: willen de inwoners een fietscafé in hun stad? De vraag wordt ontkennend beantwoord.

In alle lijstjes met grootste ergernissen van Amsterdammers staat uw auteursrechtelijk beschermde uitvinding bovenaan. Dat is best knap, aangezien Amsterdammers zich aan ontzettend veel dingen ergeren. Daarin verschillen ze enorm van bijvoorbeeld Rotterdammers, die zich eigenlijk maar aan één ding ergeren: Amsterdammers.

Daarom is per 1 november de Amsterdamse binnenstad bierfietsvrij. Dit wordt de laatste zomer van de lallende trapper.

Uw collega-bierfietsondernemers in Amsterdam zijn boos. Eigenlijk zeggen ze met zoveel woorden: er is geen overlast, alleen een ergernis over een ander soort plezier dan het plezier van iedereen die zich ergert aan de bierfiets. Een interessant punt.

Ik was vorige week twee dagen achter elkaar in de AFAS Live. Op woensdag voor het concert van Sting, een dag later voor het concert van Ghost. Ze waren beiden erg goed. Alleen was Sting erg goed ondanks zijn publiek, en was Ghost erg goed mede dankzi?j hun publiek. Waar ik ook ging staan tijdens het concert van Sting, ik werd omringd door mensen die alleen maar zijn hits wilden horen en het intro van elk ander nummer beschouwden als een startschot voor eindeloos geouwehoer. Als hij een nummer speelde dat ze wél kenden uit de Top 2000 of van Sky Radio, zongen ze keihard mee, maar dan bij voorkeur in elkaars gezicht, met hun rug richting Sting. Tussendoor haalden ze steeds zes bier, deelden die aan elkaar uit en proostten zo lang en luid mogelijk. Tijdens een van zijn nummers, misschien wel die over het bedreigde regenwoud, haalden ze zes broodjes frikandel met mayonaise en schoven die naar binnen. Mocht ik de komende jaren ooit de behoefte hebben mijn orgasme uit te stellen, dan hoef ik slechts terug te denken aan de vrouw voor me die Fragile meezong met een klodder mayonaise nog naast haar mond.

Na een aantal gedachten over al deze mensen en hun door mijn gewenste lot (samen te vatten tot: ‘fascistische dagdromen’) probeerde ik mezelf te bedaren en te bedenken: dit is niet jou?w definitie van plezier, maar wel die van deze mensen, en wie ben jij om daar dan iets van te vinden? Een dag later stond bij Ghost een lange, bleke jongen voor me onvoorwaardelijk uit zijn dak te gaan, door zijn vlassige lange haar op en neer te bangen, en met het duivelshoorntje boven zijn hoofd alle teksten mee te brullen.

Hij had ook plezier, op zi?jn manier. Maar die manier vond ik prachtig, en niet walgelijk, zoals een dag eerder. Omdat het meer mijn type plezier is? Ook. Maar niet alleen daarom. Ook omdat zijn plezier niemand tot last was, en het plezier van die mensen bij Sting iederéén om ze heen wel. Net zoals bij die bierfiets van u. Dus ben ik voor een verbod op de bierfiets. En voor een verbod op ouwehoeren tijdens concerten. En laat ik maar eerlijk zijn: ook voor een verbod op stomme mensen.