Op campagne met Henk Krol: 'Wij laten ons niet wegsturen!'

Volgende week woensdag is het zover, dan gaat Nederland naar de stembus om een nieuwe Tweede Kamer te kiezen. Onze tijdelijke parlementaire verslaggever Marcel van Roosmalen ging nog één keer de straat op, met 50Plus-lijsttrekker Henk Krol.

Henk Krol

Volgende week woensdag is het zover, dan gaat Nederland naar de stembus om een nieuwe Tweede Kamer te kiezen. Onze tijdelijke parlementaire verslaggever Marcel van Roosmalen ging nog één keer de straat op, met 50Plus-lijsttrekker Henk Krol.

Fotografie Elmer van der Marel

Henk Krol schreed over de Amsterdamse Dappermarkt.

Vriendelijk knikkend, handen vastpakkend, boodschappentassen met het logo van 50Plus uitdelend aan doelgroepers. ‘Uw pensioen is bij ons veilig, mevrouw!’

Er waren er die hem een hart onder de riem staken omdat hij er op televisie zo van langs had gekregen.

Krol: Lifestyle ‘Maakt u zich maar geen zorgen, wij gaan gewoon door.’

Ter hoogte van de KFC kwam z’n team – rondom hem zwierven er een stuk of acht met paarse 50Plus-shawls om de nek – in botsing met Tunahan Kuzu van Denk, die met twee volgers – te herkennen aan de turquoise mutsjes – aan het flyeren was.

Henk Krol: ‘Nou, dat is toevallig!’

Kuzu: ‘Dit is ons gebied!’

Henk drukte een Surinaamse vrouw de hand. ‘Ik ken jullie situatie, jullie hebben jarenlang premies betaald, maar plukken daar de vruchten niet van.’ Tegen mij: ‘Als je voor 1975 in Suriname woonde, van welk land was je dan eigenlijk een inwoner?’ Tegen de Surinaamse vrouw: ‘Vlak voor het reces ben ik bij Rutte het torentje ingelopen. “Ben je er nu alweer?” zei hij. “Wat heb je op je lever?” Nou, toen heb ik maar weer eens een lans voor jullie gebroken. Hij wist van niks! Ik heb hem op het hart gedrukt om aan jullie te denken. En dat blijf ik doen! Echt waar!’

Tunahan Kuzu vroeg of ik met hem op de foto wilde.

Hij zei dat heel veel mensen dat wilden.

‘Voor mij is dit heel prettig. Als ik hier loop, krijg ik de indruk dat we straks wel achttien zetels gaan halen. Mensen vinden het heel erg prettig dat we er zijn!’

Pot koffie

Henk Krol: ‘Nou, ik loop door, hoor! Wij gaan een pot koffie halen in verzorgingshuis De Gooyer, daar zit onze doelgroep. Dag, hoor! Dag Kuzu!’

Tunahan Kuzu: ‘Dag, Henk!’

Terwijl hij Henk nakeek, die heel alleen over de Dappermarkt liep: ‘Ik wil best met 50Plus in een coalitie. Wij vinden elkaar op het gebied van de ouderenzorg…’ Om het nog ingewikkelder te maken meldde zich nu ook nog een vrouw van de Pvda, die grote problemen had met het feit dat er een delegatie van Denk over de Dappermarkt liep.

‘Ik vind dit niet kunnen, dit is tegen alle afspraken in… Het is donderdag, wij flyeren hier vandaag.’

Kuzu: ‘Dat was vroeger zo.’

Even verderop zat Henk Krol inmiddels met een groep getrouwen om hem heen aan de koffie in verzorgingshuis De Gooyer. Zijn levenspartner Aldo Martinez, die eigenlijk Ronald Martens heet, had hem de hele dag gechauffeerd.

Henk: ‘We begonnen vanmorgen in Noord en we gaan straks nog naar de Albert Cuyp. Het lijkt wel of ik niet moe te krijgen ben. Ik ben graag onder de mensen.’

Hij zocht de handen van een willekeurige bejaarde. ‘Wij gaan voor jullie zorgen, echt waar.’

Echt heel prettig

Hij vertelde over een ontmoeting, een dag eerder met Jan Dijkgraaf van Geenpeil op de markt in Almere. ‘Iedereen gaat naar de markten, de ontmoetingen zijn vaak hartelijk. Dijkgraaf omhelsde me. Met Kuzu heb ik ook geen problemen. Ik sluit ze niet uit, zoals ik Wilders ook niet uitsluit. Met sommige collega’s heb ik het heel prettig. Met Mark is het in het torentje echt gezellig, daar ben ik vorige week nog even naar binnen gestoven om de kwestie van de Surinaamse gepensioneerden te bespreken…’ Tegenover hem zat een Surinaamse vrouw. Ze zei: ‘Henk doet wel zijn best.’

Henk: ‘Dat dacht ik, dat dacht ik…’ Hij zei dat de politiek wel veranderd was, vergeleken met vroeger. ‘Ik heb de tijd van Wiegel en Van Agt nog meegemaakt, die gingen met elkaar naar de bistro. Dat zou ik ook wel willen, gewoon even een goed glas rode wijn met elkaar drinken, maar er zitten er helaas tussen die heel gemeen doen…’ Een journaliste van Trouw die al de hele dag met hem meeliep: ‘Ik denk dat u het weer over meneer Asscher heeft, of niet?’

Henk Krol deed net alsof hij zijn mond op slot draaide met een onzichtbaar sleuteltje. ‘Ik zeg niets, o god nee. Krijgen we dat weer, zeg. Ik ga niemand aanvallen.’

Hij roerde in zijn kopje. ‘Maar als ze me aanvallen, mag ik me toch wel verdedigen… Toch? Ik kan best veel hebben, er waren er ook binnen de partij die me deze week belden om te zeggen dat het beter had gekund. Dat was zo, maar ik sta nog steeds waar ik voor sta. Ik laat de partij nu niet vallen, zeg.

Kom op!’

Hij voelde de druk. ‘Er vallen er nogal wat uit met lichamelijk ongemak. Nu weer Léonie (Sazias, nummer 2 op de lijst van 50Plus, red.) met darmkanker. ‘Ik heb haar meteen gebeld en gezegd dat ik het ook heb gehad, tien jaar geleden. Pittig, maar alles kan goedkomen. Ik had met haar meteen een klik, alsof we broer en zus zijn.’

Hij klapte in zijn handen. ‘Jongens, we gaan weer.’

Daarna: ‘Waar gaan we naartoe? O, de Albert Cuyp. Och gossie, wat enig.’

Hij stak zijn duim op bij het weggaan. ‘Ik denk nu dat we op zeven zetels uitkomen. Ook nog een prachtig resultaat, gezien de rellende media die we over ons heen hebben gehad.’

Buiten botsten ze op de mevrouw van de Pvda die ook Tunahan Kuzu van Denk al van de Dappermarkt had gestuurd. ‘Mevrouw!’ zei Henk Krol, ‘wij laten ons niet wegsturen. Maar maakt u zich geen zorgen: we gaan!’

Historie
  • Elmer van der Marel