Catherine Keyl: ‘Mijn vrienden mogen de stekker eruit trekken’

Hoe ze het doet, doet ze het, maar er zijn weinig mensen die bij het verkondigen van hun mening zoveel reacties oproepen als Catherine Keyl (70). Of het nu is als gast in een tv-programma of via haar wekelijkse Telegraafcolumn; steevast komen er felle bewoordingen van anderen overheen. ‘Je kunt me stom vinden, maar over sommige dingen heb ik echt wel verstand. Op straat zwijg ik liever, anders krijg ik direct een knal voor m’n kop.’

Fotografie Corné van der Stelt

Je bent in oktober 70 geworden. Is dat een dingetje voor je?

‘Het is niet meer dan een getal waarbij je dingen goed geregeld moet hebben. Vanwege mijn leeftijd heb ik bijvoorbeeld mijn testament goed vastgelegd, om te voorkomen dat mensen na mijn dood ruzie gaan maken om m’n erfenis. Ik heb nu zwart op wit staan wie wat krijgt, dus dat zijn we dan alvast voor. Ook heb ik mijn levenstestament opgesteld, waarin staat dat mijn vrienden of familie er de stekker uit mogen trekken als ik niet meer zelf kan nadenken.’

Is het raar om te beseffen dat je gemiddeld nog maar een jaar of tien hebt?

‘Ik realiseer me heel goed dat het zomaar over kan zijn. Als ik mazzel heb pas over een jaar of vijftien, maar het zou ook over dertien of tien jaar al over en uit kunnen zijn. En tien jaar is heel kort. Daarom heb ik dat levenstestament ook opgesteld. Ik wil niet tot mijn honderdste ergens bibberend in een bed liggen zonder dat ik nog weet wie ik ben. Al is het alleen maar omdat ik dat ook asociaal zou vinden. Waarom zou je me in godsnaam in leven houden als ik niks meer beteken? Iedereen moet zelf bepalen hoe zijn of haar toekomst eruitziet en als je het fantastisch vindt om twintig jaar kwijnend in een bejaardentehuis te zitten dan moet je dat vooral doen, maar ik kies daar niet voor. Voordat ik tussen zes plankjes lig wil ik de Galapagos-eilanden nog gezien hebben, omdat daar allemaal bijzondere beesten rondlopen die je nergens anders ter wereld ziet. Die cruises zijn echter 8000 euro per week dus ik moet eerst nog even uitvogelen hoe we dat gaan doen. Door mijn leeftijd denk ik echter wel sneller: nu moet het gebeuren, want ik weet niet hoe ik er over vijf jaar bij zit. Vorige week kreeg een vriend van pas 58 jaar oud te horen dat hij binnenkort aan asbestkanker zal sterven, dus ik mag me alleen maar gelukkig prijzen dat ik nog steeds ouder mag worden.Gezond van lichaam en helder van geest.’

Lees het hele interview op Blendle.