Is het echt zo erg in Groningen, of moeten ze stoppen met zeuren?

Als we de berichten mogen geloven, is de grond in Noord-Groningen continu in beweging. Daar moest Revu-verslaggever en aardwetenschapper Sam Gerrits het fijne van weten. Moet Groningen zich voorbereiden op de allesvernietigende aardbeving? Of moeten ze daar nou eens stoppen met zeuren?

Ik ben in Noord-Groningen op uitnodiging van een geboren en getogen Groningse, die liever anoniem blijft en niet van flauwekul houdt. Want er wordt een hoop enorm domme flauwekul gekletst, wat de Groninger aardbevings-soap betreft. De stad Groningen zou op instorten staan, omkukelende Martini-torens, Neder-tsunami’s, je kunt het zo gek niet bedenken of iemand heeft het verzonnen.

Mijn Groningse vriendin rijdt me rechtstreeks naar het epicentrum van de Groninger aardbevingsschade: ground zero Loppersum. Zij woont daar zelf tien minuutjes rijden vandaan. In het najaar van 2003 krabden de Loppersummers voor het eerst achter hun oren – de eerste echte aardbevinkjes, magnitude 3.0 op de schaal van Richter, deden toen kopjes op schoteltjes rinkelen. Vanaf dat moment is het seismisch eigenlijk niet meer stil geweest. Negen jaar later, in augustus 2012, werd bij Huizinge, een kwartiertje rijden verder, zelfs een 3.6 gemeten. Dit aardbevinkje staat bekend als De Zwaarste Aardbeving Ooit (In Noord-Groningen).

Veel mensen worden boos als ik ‘bevinkje’ zeg. Want ik moet niet kijken naar Richter, maar naar de Peak Ground Acceleration, de maximale horizontale grondversnelling. Wat deze Groningers bedoelen, is dat PGA een maat is voor hoeveel de Noord-Groningse ondergrond lijkt op een drilpudding. Het antwoord is: veel. Kom ik op terug. Die 3.6 is indertijd ook buiten Loppersum gevoeld. In Groningen-stad bijvoorbeeld. Daar is de bodem veel minder slap. De schade aan huizen en monumenten is dan ook minimaal. Ga maar kijken. In en rond Loppersum is dat anders. Flashback naar die inktzwarte dag in 2012. Terwijl de studenten van Groningen-stad rustig hun roes uitsliepen, trilde een paar kilometer verderop, in Noord-Groningen, alles wat muren heeft dat het een aard had. Akkers golfden, muren schudden en na afloop zaten zowat alle huizen en boerderijen in en rond Loppersum vol met scheuren en scheurtjes.

Lees het hele verhaal op Blendle.