Recensie: ‘Live by Night, gangsters zonder pit’

Live By Night – Regisseur Ben Affleck slaat met zijn vierde film de plank te vaak mis.

Wanneer het aloude beginsel ‘middelmatige voetballers maken de beste trainers’ opgaat voor de filmwereld, dan slaat het zeker op Ben Affleck. Als acteur werd hij vaak weggezet als een houten klaas zonder uitstraling, totdat hij met het regisseren van Gone Baby Gone (2007), The Town (2010) en Argo (2012) niets dan lof kreeg van de voorheen zure critici.

Die Affleck kon toch wat dus, maar na Live By Night ging de hakbijl weer ongenadig neer. Toegegeven, het verhaal rond de Bostonse freelance-gangster Joe Coughlin is met afstand de minste van het viertal, maar getuigt nog steeds van Afflecks onmiskenbare regietalent. Het eerste deel waarin Coughlin (Affleck zelf) Maxim tussen de vuren van de Italiaanse en Ierse maffia terechtkomt is sterk, met als hoogtepunt een achtervolging in antieke auto’s. Maar dan verplaatst de actie zich naar Florida, waar Coughlin zich met de rumsmokkel gaat bezighouden en mot krijgt met de lokale Ku Klux Klan en wat religekkies. Hier zet de film meermaals zijn hakken ferm in het zand, niet echt geholpen door een breed uitgesponnen romantisch subplot.

Een spectaculaire laatste shoot-out à la Scarface trekt de zaak nog net vlot, maar Live By Night wordt nergens de epische gangsterfilm die het zo graag wil zijn.

Life By Night – 3.5 sterren.