Overschatte mensen: E.L. James

De onderschatte Belgische schrijver Herman Brusselmans maakt korte metten met overschatte personen uit de wereldgeschiedenis.

Je stelt als schrijver alleen iets voor als bij het noemen van om het even welke van je boektitels iedereen meteen weet hoe je heet. Als je Joe Speedboot laat vallen dan zegt men zonder aarzelen: Tommy Wieringa. Als je Terug naar Oegstgeest roept, dan brult men: Jan Wolkers!! Als je La naussée uitspreekt, dan volgt meteen: Jean-Paul Sartre. Als je opsomt: Prachtige ogen, Ex-minnaar, Het mooie kotsende meisje, Het oude nieuws van deze tijden, De kus in de nacht, Pitface, Guggenheimer wast witter, Muggepuut, Van drie tot zes, De qualastofont, Poppy en Eddie, Zeik, De fouten, dan klinkt het uit duizenden kelen: Herman Brusselmans!!!

Maar als je Vijftig tinten grijs zegt dan krijg je als reactie: ‘Verdomd ja… Vijftig tinten grijs… Die bestsellers… Wie heeft die geschreven…? Ik heb de hele reeks gelezen, maar wie de auteur is…? Ik zou het bij God niet weten…’ Nou, die rotzooi werd geschreven door E.L. James en het is werkelijk zo dat van de miljoenen mensen die haar boeken hebben gekocht er maar een heel klein aantal haar naam op die shit kunnen kleven.

Lees ook: Overschatte mensen: Tommy Wieringa

E.L. James is dan ook een geheel onbetekenende figuur. Ze werd geboren als Erika Mitchell in Londen op 7 maart 1963. Ze was de dochter van een importeur van Turkse blaasinstrumenten en een vrouw die huidtransplantaties deed bij muggen. Haar ouders wilden haar een culturele opvoeding geven en lieten haar romans lezen, muziek maken, boetseren, schilderen, batikken en wandtapijten bakken met deeg en suikerpoeder, maar ook de fysieke kwaliteiten van de mens werden niet verwaarloosd en daarom deed Erika Mitchell aan boogschieten, hoogspringen, marathonlopen, achter een struik schijten, zich achterwaarts in de poes laten naaien door matrozen en zaklopen met een bos prei in haar reet.

Op school deed ze het heel matig, en ze begon een universitaire studie over ‘het feminisme onder lesbische nonnen in het Zuid-Engeland van de achttiende eeuw’, waarvoor ze drie keer na elkaar zakte. Een baantje als poetsvrouw, cafédienster of stoephoer leek zich op te dringen, tot Mitchell op een nacht het licht zag en zich afvroeg: wat als ik nu eens een aantal heel slechte boeken uit m’n mouw schudde die vol onnozele, van de pot gerukte, on-erotische seks staan, met de nadruk op sadomasochisme voor beginnelingen, debielen en huisvrouwen, en ik zorg ervoor dat m’n proza zodanig vervelend, beroerd geschreven en slaapverwekkend is dat over de hele wereld ontelbare klojo’s deze boeken zullen kopen?

Tja, als je zo’n maf ideetje hebt, waarom zou je het dan niet realiseren, en onder de makkelijk te vergeten schuilnaam E.L. James maakte nitwit Erika Mitchell haar achterlijke droom waar. En let op, ze gaat door met schrijven. Nou ja, laat haar maar, de literatuur is toch al jaren morsdood.