Boris van der Ham: ‘Ik ben niet makkelijk in een hokje te stoppen’

Het is ruim vier jaar geleden dat Boris van der Ham (43) voor het laatst de deur van de Tweede Kamer achter zich dichttrok. Het leven van de voormalig D66’er lijkt in niets meer op dat van zijn Haagse jaren. Hij werd vader en maakte zijn opwachting als acteur in de musical Ciske de Rat. ‘Als ik de brandende noodzaak daartoe voel, zal ik terugkeren in de politiek.’

Tekst: Frank Waals??????? / Fotografie: Corné van der Stelt

Van Tweede Kamerlid naar acteur in de musical Ciske de Rat. Dat vraagt om uitleg.‘Nou, dat is vrij simpel. Ik ben al best wat jaren uit de politiek en voltooide daarvoor al de toneelacademie, waarna ik een aantal jaren op de planken stond in stukken van Shakespeare. Nadat ik besloot een tijdje een frisse neus buiten de politiek te gaan halen, heb ik een soort lapjeskatbestaan gekregen. Ik doe van alles en nog wat, waaronder nu dus een aantal maanden mijn oude beroep. De stap is voor mij dus niet heel exotisch. Ik hou van afwisseling, dus heb bewust een aantal keren in mijn leven een flinke zwaai aan het stuur gegeven.’

Hoe heeft u de rol in de wacht gesleept?‘Door een mailtje naar de producent te sturen met de vraag of ik auditie mocht komen doen. Brutale mensen hebben de halve wereld, en als je wilt dat men weet waar je ambities liggen, dan moet je dat ook zelf kenbaar maken. Ik ben vervolgens gewoon in de normale procedure gerold en moest, net als ieder ander, laten zien dat ik geschikt was voor die rol. Een groot bedrijf als Stage Entertainment gaat daar natuurlijk niet zomaar een gokje mee wagen. Mijn vaste rol is die van rechercheur Muysken, in de film gespeeld door Rijk de Gooyer. In de wereld die musical heet, hoor ik ook ineens allerlei termen die ik voorheen niet kende. Zo ben ik iemands understudy en maak ook onderdeel uit van het ensemble, oftewel: pastoor of kruier met maar één zin tekst, als mijn eigenlijke rol in het stuk eventjes uit beeld is. De combinatie van dingen, ook nu weer, maakt het extra interessant.’

En u gaat spelen met Danny de Munk. Dichter bij Ciske kun je niet komen…‘Ja, leuk! Danny is toch wel een beetje de jeugdheld van heel veel mensen van mijn leeftijd. Bovendien zitten er in de cast ook twee mensen die ik nog ken van vroeger. Ad Knippels, met hem speelde ik zestien jaar geleden al samen, en Bas Keijzer met wie ik begon op de amateurvereniging in Uithoorn. Voor mensen die ik ken uit mijn begintijd als acteur ben ik nog steeds de acteur die ooit de politiek in ging in plaats van andersom. Grappig hoe perspectieven dan ineens weer kunnen kantelen.’

Mensen die u toch vooral als politicus kennen, zullen dit vreemd vinden.‘Tja, het hoort allebei bij mij. Ik ben ook op een leeftijd dat het me minder kan schelen of mensen iets gek vinden. Als 15-jarig jochie ging ik al naar het theater, waar ik in de Stadsschouwburg van Amsterdam mijn eerste toneelstuk met Ellen Vogel zag. In die tijd werd ik ook al politiek actief. Na een paar jaar geschiedenis studeren werd het uiteindelijk toch de Toneelacademie Maastricht. Maar juist in die tijd werd ik weer landelijk voorzitter van de Jonge Democraten. Ik ben dus niet makkelijk in een hokje te stoppen, maar wie wel eigenlijk? Mocht ik in de toekomst weer de politiek in gaan en heeft iemand daar moeite mee, dan moet zo iemand maar niet op mij stemmen. Blijkbaar zijn we dan geen match. Al die verschillende dingen kunnen elkaar ook versterken. Toneel vertelt verhalen over de samenleving, dat was al zo in de tijd van de oude Grieken. Nu wordt er vergaderd over straaljagers, maar de discussies van toen waren in de kern hetzelfde. Mijn verschillende bezigheden liggen zodoende ook wel weer in elkaars verlengde.’

LEES HET COMPLETE INTERVIEW OP BLENDLE