/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2016%2F11%2Fccbanner.jpg)
Onze muziekrecensenten Klaas Knooihuizen en Norbert Pek recenseerden afgelopen week drie albums. De nieuwe platen van Bon Jovi, Lijpe en Madness.
Bon Jovi - This House Is Not For Sale
Na de sterke albumopener, de catchy rockende titeltrack die zich gemakkelijk kan meten met de good old days, zien we het opeens helemaal voor ons: dit wordt herwonnen wereldheerschappij voor Bon Jovi. Een tour van De Kuip via de Arena naar de Goffert.
De Snapchat-generatie die niets liever wil dan door Jons haar woelen. De glorieuze comeback van de rockballad én de Knuffelrock-verzamelaars. Maar toen hoorden we de rest van de plaat.
Norbert Pek??
Lijpe - Jackpot
De mainstream media-aandacht rond het Popprijs-winnende New Wave richtte zich voornamelijk op Ronnie Flex en Lil’ Kleine en dat was ook wel terecht, maar die andere boys waren er niet voor Jan L. Persoonlijke favoriet is Lijpe uit Maarssen.
Verwacht geen geniale taalvondsten of technische hoogstandjes. Hij beheerst precies één techniek (korte zinnen, lange pauzes) en behandelt twee onderwerpen (zijn moeder en de straat), maar wat een energie en (positieve) agressie! Jackpot is een heipaal!
Klaas Knooihuizen
???
Madness - Can't Touch Us Now
Artiesten die enkel de eerste tien jaar van hun carrière creatief interessant zijn; je zou ze de kost moeten geven. Albums zijn vaak niet meer dan een excuus om te blijven touren (want daar zitten de centen tegenwoordig). Voor Madness geldt dit niet.
Can’t Touch Us Now is het vijfde album sinds hun wonderbaarlijke wederopstanding en het valt alweer niet tegen. Als je van radiovriendelijke skapop houdt dan. Rond Sinterklaas komen ze naar Tilburg en Groningen. Gewoon gaan.
Klaas Knooihuizen
???