Streek van de week: de aanhouder wint altijd

Nieuwe Revu bericht wekelijks over belangwekkend nieuws uit de regio. Deze keer gaan we naar Tholen, waar een altijd vro...

Nieuwe Revu bericht wekelijks over belangwekkend nieuws uit de regio. Deze keer gaan we naar Tholen, waar een altijd vrolijk zangduo na veertig jaar eindelijk dreigt door te breken. Of niet, dat kan ook.

Tekst: Danny Koks

Gaat die doorbraak er dan eindelijk komen voor het altijd vrolijke zangduo Anita en Ed? Als we Radionl mogen geloven wel. Die horen in de nieuwe single Hé ouwe gek van het Tholense echtpaar een regelrechte knaller. Het nummer staat op hun nieuwe cd, met de onheilspellende titel We zijn nog lang niet klaar.

https://www.youtube.com/watch?v=W4Q_sBGcqtc

Dat zegt veel over de strijdlust van de twee muzikanten, die in hun jubileumjaar terugkijken op een vier decennia omspannende carrière waarin de schaarse ups steevast de kop zijn ingedrukt door een bataljon aan downs.

Lees ook: Streek van de week: de kar van Frans

Een kroeg in Scherpenisse, Koninginnedag 1976. Daar begint het allemaal voor Ed. Hij zit achter zijn orgel, zijn maatje Gerrie achter de drums. De chickies vooraan kleden de Edger Boys zowat met hun ogen uit. Tijdens een gig in Bergen op Zoom twee jaar later ontmoet Ed zijn grote liefde Anita en is het bye bye, Gerrie.

Anita en Ed nemen een singletje op, À la vie la mort (wat bijna correct Frans is voor ‘in voor- en tegenspoed’) en het succes rolt direct de rode loper uit. Tijdens optredens verkopen ze er dozen vol van, de piratenzenders draaien het grijs en Johnny Hoes houdt het duo een vette worst voor. Maar Ed hapt niet.

https://www.youtube.com/watch?v=1ubSuflNTlA

Want als hij zijn krabbel onder het contract zet, staat hij al zijn auteursrechten af. En een mens mag principes hebben. Met hun carnavalsnummer Een Chinees jagen ze twintig jaar later de hele Chinese gemeenschap op de kast, omdat ze zingen ‘Een Chinees ziet maar de helft van onze wereld want hij heeft zijn oogjes bijna helemaal dicht / We willen hiermee niks zeggen maar het is toch een grappig gezicht.’ Het liedje staat niet meer online, hun goedmakertje naar de Chinese gemeenschap toe gelukkig wel. In Chinees Indisch Restaurant steken ze de loftrompet over al hun lekkere eten zoals foeyonghai en loempia’s.

Bijzonder vervelend was ook het akkefietje met de fanclub. Een fanatiek bestuurslid wilde Anita en Ed promoten door zijn 45-kilometerwagentje te beplakken met hun gezichten. De voorzitter wilde dat gewoon niet hebben. Punt uit. Tijdens het verzoenende gesprek sloeg het bloedfanatieke (en opvallend genoeg ook dove) bestuurslid met zijn vuist op tafel. ‘Als je aan Anita en Ed komt, dan kom je aan mij,’ bulderde hij. Dat werd de voorzitter te bont. Na bijna vijf jaar keihard werken trok hij de stekker uit de fanclub. Sindsdien staan de 140 betalende leden in de kou.

https://www.youtube.com/watch?v=QDOMjkRVPr0

Maar goed, van je fouten leer je. En de toekomst ziet er voor Anita en Ed zonnig uit. Hun agenda staat lekker vol (ze doen veel seniorenmiddagen, ‘voor een zéér speciale prijs!!!’), Hé ouwe gek kan zomaar de weg plaveien naar bommetjevolle pleinen en braderieën en de tortelduifjes zijn iedere week te horen op Omroep Tholen met de Wat gaan we nu eten show. Smulpapen doen er sowieso goed aan om hun site te checken. Daar staan drie lekkere kiprecepten op van de hand van Anita.