Streek vd week: Omroep Wespennest

Nieuwe Revu bericht wekelijks over belangwekkend nieuws uit de regio. Deze keer: hoe de gangen bij de regionale omroep van Den Haag veranderden in loopgraven toen uitlekte dat de directeur ineens een dikke loonsverhoging kreeg.

Tekst: Danny Koks

Festivals zijn hartstikke fijn. Goeie muziek, leuke mensen, drankje en wat extra stimulantia erbij, niks meer aan doen. Bij wie niemand echter stilstaat, is de man of vrouw die met zo’n grote slang de volgepiste en -gescheten Dixies moet leegzuigen. Dat is verre van fijn werk. Ook geen leuk werk is wat pedicures doen in verzorgingstehuizen. Of dat je als deodoranttester je neus in iemands klamme oksel moet hangen om te checken of de deo krachtig genoeg is.

Het kan nog erger. Marks & Spencer heeft een man in dienst die het gourmet kattenvoer voorproeft. Hij houdt zijn job enkel vol dankzij de keiharde arbeidsvoorwaarde die hij op tafel legde: kauwen oké, doorslikken nee.

Maar de allerkutste plek om te werken moet toch wel Omroep West zijn. Wespennest meets slangenkuil is het daar momenteel, en niet alleen omdat ze ruim een miljoen per jaar moeten bezuinigen. Nee, ook de verhouding tussen baas en werkvloer is totaal verziekt. Die baas, dat is Gerard Milo. Hij is al twaalf jaar directeur. Een topbaantje, met een lekker jaarsalaris bovendien. Dat is nog los van de kurk waarop elke bestuursbobo richting zijn vrijstaande villa met wijnkelder dobbert: de bonussen.

Lees ook: Streek van de week: metalheads vs. moraalridders

Gerard toucheerde er in 2014 eentje van dik dertienduizend euro. Daarmee vegen ze op de Zuidas nog niet de hondenpoep onder hun Tistoni’s vandaan, maar toch, het zijn best een hoop barkies. Zeker voor een armlastig omroepje dat door Gerard met touwtjes en plakbandjes aan elkaar wordt gehouden en datzelfde jaar drie ton in het rood stond. Zijn bonus bracht dan ook een hoop verontwaardiging teweeg, er werden zelfs Kamervragen over gesteld. Inleveren die centen, zei de raad van commissarissen daarom. Maar het blijft natuurlijk ouwejongenskrentenbrood, dus om de grieven van Gerard te verzachten kreeg hij duizend euro extra salaris in de maand. Die uiteraard ook meetelden voor zijn pensioenopbouw.

Gerard blij, iedereen blij? Nee, meer: Gerard blij, werkvloer woest. Toen RTL Z onthulde dat hun baas via de achterdeur dik werd gecompenseerd voor zijn misgelopen financiële prikkel, was het pand aan de Laan van ’s-Gravenmade te klein. In allerijl riep de topman op een donderdagavond zijn personeel bij elkaar, om met een stukje transparantie mogelijke gevoelens van boosheid en onbegrip weg te nemen. Dat deed hij door te zeggen dat het niet chic is om aan arbeidsvoorwaarden te tornen, dus ook niet aan die van de baas.

Gerard haalde pas bakzeil toen presentatrice en boegbeeld van de omroep Debby Roukens op de barricaden klom. Zij was de salariële goochelarij van haar baas zo spuugzat dat ze ontslag nam. I quit! Bam! In your rich face! Dit gezichtsverlies kon de directeur zich niet veroorloven. Bij een kop koffie wist hij Debby binnenboord te houden door met pijn in het hart zijn salarisverhoging in te leveren. Ach, je moet maar zo denken Gerard: je hoeft in ieder geval geen bejaarde kalknagels schoon te peuteren. Of op kattenvoer te kauwen.