Blair Witch volgt schaamteloos exact hetzelfde pad als het origineel

Zinloze herhalingsoefening is meer remake dan vervolg op doodeng origineel.

Als we Cannibal Holocaust (1980) voor de vorm even niet meerekenen, presteerde The Blair Witch Project het in 1999 om het gloednieuwe horrorfilmformat ‘Found Footage’ te creëren. Zeker handig voor minder rijke cineasten, want zo’n film kostte geen drol om te maken en de recettes waren – zeker begin deze eeuw – enorm. Zo vaak werd het format sindsdien voor een horrorfilm gebruikt dat het anno nu aan ernstige metaalmoeheid lijdt.

Lees ook: Mel Gibson is ouder, wijzer en hij kan het nog steeds in sterke comeback

In Blair Witch keren we na zeventien jaar terug naar de bossen van Burkittsville als de broer van het hoofdpersonage uit het eerste deel met vijf anderen het lot van zijn zus wil ophelderen. Gelijk aan het begin wordt al gemeld dat het filmmateriaal later gevonden is, dus dat de eindscore 6-0 gaat worden voor de heks is geen verrassing. En dat geldt eigenlijk voor alles aan deze film.

Na een trage start begint het gelazer opnieuw en wordt er weer gillend en schreeuwend met zaklampen door het bos gehold. Blair Witch volgt schaamteloos exact hetzelfde pad als het origineel en biedt - op een paar echt effectieve schrikmomenten na - dus volstrekt niets nieuws.

Vincent Hoberg

??

https://www.youtube.com/watch?v=girSv9UH_V8