/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2016%2F05%2Ftien-herinneringen-johan-cruijff-hij-was-echt-mijn-gabber.jpg)
De onderschatte Belgische schrijver Herman Brusselmans maakt korte metten met overschatte personen uit de wereldgeschiedenis.
Dan had hij maar niet zoveel moeten roken. Sterker nog: dan had hij maar niet met roken moeten stoppen, want iedereen die geen halve idioot is weet dat het zeer ongezond is om, als je enorm graag en veel rookt, er ineens mee op te houden. Over halve idioten gesproken: alleen zij houden nog altijd vol dat Cruijff behoort tot de beste vijf voetballers aller tijden. Wie dan toch op zo’n krakkemikkige manier verstand heeft van voetbal, kan net zo goed in z’n top vijf vermelden: Wim Suurbier, Nico Jansen, John van Loen en doelman Zoet.
Die hele Cruijff kon helemaal niet zo goed voetballen. Herinner je je die oneindige keren dat hij in de linkerbovenhoek van het veld z’n tegenstander wilde uitschakelen met een hakje achter het steunbeen? En herinner je je hoe dat praktisch altijd mislukte? Dat komt omdat je als verdediger praktisch blind moest zijn om niet in te zien waar Cruijff heen wilde met die afgezaagde beweging, die ikzelf trouwens al afzweerde toen ik, als wonderkind van Vigor Hamme, nog voor m’n tiende verjaardag zei: ‘Ik val nog liever dood dan ooit nog zo’n doorzichtig hakje te gebruiken.’
Eveneens wordt beweerd dat Cruijff aan de wieg stond van het moderne voetbal. Dat kan waar zijn, als je ‘het moderne voetbal’ omschrijft als ‘het voetbal dat zo traag, zo lamlendig en zo doorzichtig was dat het al aan het eind van de jaren zestig compleet verouderd was.’ En dan de lijst met de memorabele acties van Cruijff! Een lijstje van niks. Wat er ook altijd bijstaat is Cruijffs versnelling in 1974, toen hij Uli Hoeness eraf liep, en die maakte een fout op hem, en Neeskens zette de penalty om, en Nederland won bijna de wereldcup.
Waarom kon Cruijff Uli Hoeness voorbij hollen? Omdat Uli Hoeness de snelheid had van een 82-jarige man in een rolstoel met betonnen wielen. En Nederland verloor de finale en vier jaar later stond het weer in de finale, tegen Argentinië, en toen had het die finale toch maar mooi zonder Cruijff bereikt, want Cruijff had geweigerd om mee te gaan naar het WK, omdat meneertje bij z’n vrouw Danny wilde blijven, of omdat meneertje een verkeerde schoensponsor had, of omdat meneertje besefte dat hij z’n goeie jaren al lang achter zich had.
‘Goeie’ jaren gebruik ik hier ironisch, want Cruijff heeft eigenlijk nooit goeie jaren gehad. Nu en dan een wedstrijd die ermee door kon, af en toe een redelijk oké doelpuntje, soms weleens een ingeving die voor één keer niet van de pot gerukt was. En als coach was hij helemáál niks. Als je het Barcelona terugziet uit de periode van Cruijff, dan denk je: o mijn God, wat kan voetbal toch vervelend, hemeltergend en slaapverwekkend zijn.
Overigens ben ik bij tijden ook weleens een halve idioot en dan stel ik een debiele top vijf op van de beste vijf voetballers aller tijden en daar staat Cruijff dan bij. Jordi Cruijff.
Lees ook waarom Herman Brusselmans zelf een overschat mens is.