Muziekrecensies: Weezer, Bob Mould en Yeasayer

Onze muziekrecensenten Norbert Pek En Vincent Cardinaal bespreken deze week drie nieuwe albums.

Weezer - The White Album

Songtitels als Do You Wanna Get High en Thank God For Girls doen een bier-en-tieten-plaat vermoeden, wat best jammer zou zijn na het geraffineerde Everything Will Be Alright in the End van twee jaar geleden. En ja, de nieuwste van Weezer heeft wat lompe momenten, maar The White Album loopt ook over van variatie, brille en lentevreugd. We kunnen 8 april met een gerust hart naar de HMH.

????

Yeasayer - Amen & Goodbey

Stelletje hipsters met de concentratiespanne van een ritalinverslaafde. Postmoderne ratjetoe van indiemuziek, uitgevoerd in nep-Technicolor. Maar dat zijn de eerste indrukken, wie een beetje door luistert, merkt dat het niet zo verkeerd is dat deze jonge mensen de mode volgen. Hun vierde plaat staat tjokvol pastiches, lappendekens en andere postmoderniteiten, en toch: een single als I Am Chemistry pakt straks alle festivalweides in. Goed spul.

? ? ?

Bob Mould - Patch The Sky

Bob Mould is niet tof, is niet hip en is ook verre van jong. Hij is gewoon een man uit Minnesota die indiesongs pent en dat al bijna 35 jaar doet. Met Hüsker Dü vond hij de alternatieve gitaarrock zo’n beetje uit. Als Sugar was hij een van de meest onderschatte pareltjes van de jaren negentig. Dit is een solo-album en het is prachtig. Vuur, compassie, humor: Bob heeft het allemaal nog. Heerlijk plaatje.

? ? ? ?